Mickey Finn

Mickey Finn lub Mickey – w pierwotnym znaczeniu termin oznaczał napój alkoholowy zaprawiony potajemnie środkiem nasennym w postaci wodzianu chloralu i podany w postaci drinka konkretnej osobie, aby stała się niezdolna do działania i samoobrony oraz po oprzytomnieniu nie pamiętała, co się z nią działo[1][2]; później termin został rozszerzony i bywa stosowany do określenia jakiegokolwiek napoju alkoholowego skażonego po kryjomu narkotykiem, aby oszołomić daną osobę aż do utraty przytomności włącznie[3][4].

Historia

Nazwa pochodzi od Michaela „Mickey” Finna, który w 1896 roku był właścicielem podrzędnego baru Lone Star Saloon i restauracji Palm Garden w obskurnej dzielnicy Chicago[2][5][6]. Mickey Finn dodawał wodzian chloralu do drinków, które pracownice natarczywie wciskały klientom[6]. Następnie sennych mężczyzn okradano z ubrania i wartościowych przedmiotów, po czym wyrzucano do ciemnego zaułka[6]. W 1903 roku bar został zamknięty, ale Mickey Finnowi udało się uniknąć procesu sądowego[6].

Termin funkcjonował głównie we wczesnych dziesięcioleciach XX wieku[4].

Drink Mickey Finn pojawia się w tekście piosenki It’s The Hard-Knock Life z musicalu dla dzieci pt. Annie z 1977 roku, jako jedna z propozycji zemsty na podłej kierowniczce sierocińca, pannie Hannigan (Make her drink a Mickey Finn)[7][8].

Charakterystyka

Artysta Dante Gabriel Rossetti w czasie, gdy malował obraz Koncert sielski, zażywał codziennie 10 granów wodzianu chloralu z whisky przeciwko bezsenności; w chwili śmierci jego dzienna dawka nasenna, na skutek uzależnienia i przyzwyczajenia do chloralu, wynosiła 180 granów[6].

Białe kryształy wodzianu chloralu łatwo rozpuszczają się w wodzie i alkoholu, dając przezroczyste roztwory[9]. Działanie nasenne jest szybkie – ujawnia się już po upływie 30 minut od doustnego podania[4][5].

Ten niebarbituranowy związek chemiczny, zsyntetyzowany po raz pierwszy w 1832 roku, był tani i stosowano go jako lek nasenny w przypadku bezsenności[5]. Wywołuje głęboki sen, zwiotczenie mięśni, zmniejszoną wrażliwość na bodźce aż do zniesienia odruchów, po czym dochodzi do utraty przytomności i stanu hipotermii[10]. Mechanizm działania wodzianu chloralu nie został poznany[5]. Działa depresyjnie na centralny układ nerwowy[5]. Wykazuje także działanie uspokajające i słabe działanie przeciwbólowe[5]. W niskich dawkach (<20 mg/kg masy ciała) wywołuje uczucie odprężenia, zawroty głowy, bełkotliwą mowę, dezorientację, euforię i drażliwość[5]. W większych dawkach (>50 mg/kg) może prowadzić do zaniku pamięci[5].

Działanie nasenne wodzianu chloralu zostaje dodatkowo spotęgowane w przypadku połączenia z alkoholem w drinku[4]. Alkohol także poważnie upośledza metabolizm wodzianu chloralu, co prowadzi do wydłużenia czasu działania mieszaniny[5].

Wraz z upływem czasu wodzian chloralu utracił swoje medyczne znaczenie ze względu na nadużywanie, niewłaściwe stosowanie oraz wprowadzenie na rynek farmaceutyczny nowych leków nasennych (barbiturany, benzodiazepiny) o lepszych parametrach farmakologicznych[5].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Drug Fact Sheet. ok. gov. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
  2. ↑ a b Mickey Finn (drugs) History of term. chtf.stuba.sk. [dostęp 2013-12-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)]. (ang.).
  3. ↑ Barry A.J. Fisher, William J. Tilstone, Catherine Woytowicz: Introduction to Criminalistics – the Foundation of Forensic Science. Elsevier Inc, 2009. s. 166. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
  4. ↑ a b c d What is a „Mickey Finn”?. intropsych.com. [dostęp 2013-12-27]. (ang.).
  5. ↑ a b c d e f g h i j Christopher P. Holstege, Thomas M. Neer, Gregory B. Saathoff, R. Brent Furbee: CriminalPoisoning – clinical and forensic perspectives. Jones and Bartlett Publishers, 2011. s. 147. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
  6. ↑ a b c d e Peter Taylor: The Molecular World – mechanism and synthesis. The Open University London, 2002. s. 33. [dostęp 2013-12-29]. (ang.).
  7. ↑ Mickey Finn. skewsme.com. [dostęp 2013-12-30].
  8. ↑ It’s a hard knock life” Original Annie 1982. youtube.com. [dostęp 2013-12-30]. (ang.).
  9. ↑ Ev Henke: Knock out – a missing C1s line in the photoelectron spectrum of aqueous chloral hydrate. Uppsala Universiteit, 2010. [dostęp 2013-12-30]. (ang.).
  10. ↑ Forensic Medicine – Chloral hydrate. forensicmedicine.ca. [dostęp 2014-01-02]. (ang.).

Media użyte na tej stronie