Mieczysław Chmielewski

Mieczysław Chmielewski
Data i miejsce urodzenia

30 września 1898
Gniezno

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1983
Londyn

Miejsce spoczynku

Londyn

Zawód, zajęcie

prawnik

Narodowość

Polak

Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Stanowisko

sędzia, adwokat

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Niepodległości Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi II stopnia

Mieczysław Hieronim Chmielewski[1] (ur. 30 września 1898 w Gnieźnie[2], zm. 14 lutego 1983 w Londynie) – polski prawnik, działacz niepodległościowy, społeczny i gospodarczy, kapitan Wojska Polskiego, radca Izby Przemysłowo-Handlowej w Katowicach w 1935 roku[3].

Życiorys

Syn Piotra i Marii z Zakrzewskich. Uczęszczał do gimnazjum w Gnieźnie, gdzie wstąpił w szeregi konspiracyjnego Towarzystwa Tomasza Zana, a w latach 1915–1916 pełnił funkcję prezesa tej organizacji. Organizował grupy „Strzelca” oraz kierował w Gnieźnie Tajną Organizacją Niepodległościową. W 1916 powołany do wojska niemieckiego, w 1919 po uzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do WP. Uczestniczył w II i III powstaniu śląskim. Był jedną z głównych osób w Centrali Wychowania Fizycznego Górnego Śląska i zastępcą szefa sztabu Grupy Wschód. Podjął studia z prawa i ekonomii w Poznaniu i Berlinie. Dyplom magistra praw uzyskał na Uniwersytecie Poznańskim, a w 1925 zdał egzamin sędziowski i rozpoczął praktykę adwokacką w Poznaniu. Konsultant w dziedzinie prawa międzynarodowego i niemieckiego w latach 1926–1939. Sprawował funkcję prezesa Klubu Powstańców Śląskich oraz Okręgu Śląskiego Koła Adwokatów RP, a także członka Naczelnej Rady Adwokackiej. Był radcą prawnym Wspólnoty Interesów Górniczo-Hutniczych SA w Katowicach, prezesem zakładu Elektro SA. W latach 1937–1939 pełnił funkcję przewodniczącego Zarządu Okręgu Śląskiego ZHP[4]. W tym okresie, choć uważał się za piłsudczyka, to jednocześnie obok Michała Grażyńskiego, Bohdana Hulewicza, Mieczysława Palucha czy Ignacego Nowaka należał do przedstawicieli tzw. polskiej myśli zachodniej[5].

Aresztowany w 1941 i więziony przez sowietów. W chwili formowania Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR zgłosił swój akces i w stopniu kapitana został przydzielony do 8 pułk artylerii lekkiej (PSZ). Uczestnik kampanii włoskiej. Podczas pobytu na Bliskim Wschodzie w Tel Awiwie został przewodniczącym Komitetu Szkolnego i Koła Przyjaciół Harcerzy. W okresie 1942–1943 był członkiem Rady ZHP na Środkowym Wschodzie[6].

Po II wojnie pozostał na emigracji i zamieszkał w Londynie. Działał w Polskim Ośrodku Społeczno-Kulturalnym, był sekretarzem zarządu, wydawcą, autorem tekstów i dystrybutorem biuletynu ośrodka. Pełnił także funkcję zastępcy prezesa Instytutu Wschodniego „Reduta”. Był współzałożycielem, wydawcą i przewodniczącym redakcji pisma Eastern Quaterly. Członek Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polski w Londynie[7], członek Głównej Komisji Skarbu Narodowego[8][9], wiceprzewodniczący Ligi Niepodległości, członek International Law Association, Instytutu Badania Spraw Narodowych, Związku Pisarzy na Obczyźnie, w którym był fundatorem licznych nagród literackich[10]. Pisywał dla prasy angielskiej.

Ordery i odznaczenia

Publikacje

  • Cech ślusarski i puszkarski w Warszawie w XVIII-ym Wieku Warszawa 1927 Drukarnia Zrzeszenia Samorządów Powiatowych w Warszawie.
  • Argumenty pisane krwią (1931).
  • Ku nowym kresom zachodnim (wyd. Komisja Wydawnictw Ośrodka Oficerskiego – Tel Awiw (1943), pod pseudonimem Mieczysław Grzymała.
  • The problem of compensation for victims of national persecution (Londyn 1958).

Przypisy

  1. ↑ Baza osób polskich - polnische Personendatenbank.[dostęp 2015-03-16]
  2. ↑ Okruszek Krakowa nad Rawą - Jednym z takich stałych gości był notariusz Mieczysław Chmielewski , urodzony w 1898 roku w Gnieźnie prawnik s. 6. Gazeta Wyborcza-Katowice nr 286 z 07/12/2012.[dostęp 2015-03-19]
  3. ↑ Monitor Polski z 1935 r. Nr 071, poz. 100.
  4. ↑ Sprawozdanie Zarządu Oddziału Śląskiego ZHP za rok 1937, s. 3–4.
  5. ↑ Polska myśl zachodnia XIX i XX wieku s. 115. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa.[dostęp 2015-03-17]
  6. ↑ Sprawozdanie Związku Harcerstwa Polskiego na Wschodzie za czas od 19 lipca 1942 do 31 grudnia 1943, „Skaut” 1944, nr 23, s. 174–175.
  7. ↑ Protokół Posiedzenia Rady Narodowej RP w Londynie 18 stycznia 1973. Józef Piłsudski Institute of America. [dostęp 2015-03-16]
  8. ↑ Oświadczenie Głównej Komisji Skarbu Narodowego- wrzesień 1975. Józef Piłsudski Institute of America. [dostęp 2015-03-19]
  9. ↑ Wpływy Skarbu Narodowego- wrzesień 1975. Józef Piłsudski Institute of America. [dostęp 2015-03-19]
  10. ↑ Biogramy laureatów nagród literackich. Związek Pisarzy Polskich na Obczyźnie.[dostęp 2015-03-19]
  11. ↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi na polu gospodarczym”.
  12. ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 94 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  13. ↑ M.P. z 1929 r. nr 274, poz. 630 „za zasługi na polu pracy społecznej, narodowej oraz nad przyłączeniem Górnego Śląska do Państwa Polskiego”.
  14. ↑ a b Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 99. [dostęp 2021-01-15].

Bibliografia

  • Encyklopedia Gniezna i Ziemi Gnieźnieńskiej, Bogdan Hojdis (red.), Gniezno: Towarzystwo Miłośników Gniezna, 2011, ISBN 978-83-932928-0-6, OCLC 804436952.

Media użyte na tej stronie