Mieczysław Krygowski

Mieczysław Krygowski
Data i miejsce urodzenia2 lutego 1892
Ruszelczyce
Data śmierci21 października 1965
Miejsce spoczynkucmentarz Powązkowski w Warszawie
Narodowośćpolska
Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób Mieczysława Krygowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Mieczysław Krygowski (ur. 2 lutego 1892 w Ruszelczycach, zm. 21 października 1965) – polski inżynier, żołnierz Legionów Polskich, porucznik rezerwy artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 2 lutego 1892 w Ruszelczycach[1]. Był synem Józefa, stolarza w Posadzie[1]. Miał braci Stanisława (ur. 1894), Jana Alojzego (ur. 1896)[2]. W 1912 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Ludwik Hellebrand, Jan Kosina, Józef Agaton Morawski, Jerzy Pajączkowski, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani)[3][4]. Był jednym z pierwszych członków ruchu skautowego w Sanoku, został członkiem tajnego „oddziału ćwiczebnego” im. Hetmana Stanisława Żółkiewskiego, założonego w listopadzie 1909 przez działaczy Organizacji Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, od 1911 jako jawna Drużyna Skautowa im. hetmana Stanisława Żółkiewskiego – Ex ossibus ultor[5] (innymi harcerzami byli wówczas m.in. Jan Bratro, Julian Krzyżanowski, Tadeusz Piech, Klemens Remer, Tadeusz Remer, Zygmunt Vetulani, Władysław Zaleski, Władysław Brzozowski)[6]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”: w 1912[7]. Do 1914 studiował na kierunku górniczym[8].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich. Został z nich zwolniony z zatwierdzeniem z 9 kwietnia 1915. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[9][10]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 2 pułku artylerii polowej Legionów w garnizonie Kielce[11][12]. W 1934 jako porucznik inżynier rezerwy artylerii pospolitego ruszenia był w Oficerskiej Kadrze Okręgowej nr X jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i był wówczas przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sanok[13].

Ukończył studia z tytułem inżyniera. Działał w sferze przemysłu naftowego, m.in. zajmował się metodami systemów wiercenia w poszukiwaniu ropy naftowej[14]. Od 1922 był członkiem Polskiego Towarzystwa Politechnicznego we Lwowie[15]. W 1928 został członkiem zarządu Sekcji Naukowej Stowarzyszenia Polskich Inżynierów Przemysłu Naftowego[16]. W 1930 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego SPIPN[17].

Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za działalność na polu społecznym i udekorowany tym odznaczeniem 5 stycznia 1936 w Drohobyczu[18].

W 1939 zamieszkiwał przy ul. Juliusza Słowackiego 10 w Borysławiu[19]. Pełnił funkcję naczelnika wydziału w Ministerstwie Górnictwa PRL[20]. Był autorem rozdziałów od 3 do 15 w publikacji pt. Kopalnictwo naftowe Cz. 1, Wiertnictwo, którą wydał Zbigniew Onyszkiewicz w 1955[21].

Zmarł 21 października 1965[22][23]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 218-2-26)[23]. W tym samym grobowcu została pochowana Wiktora Krygowska (1907-1977)[23].

Przypisy

  1. a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 411.
  2. CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 27, 28.
  3. XXXI. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1911/12. Sanok: Fundusz Naukowy, 1912, s. 45.
  4. Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2015-03-16].
  5. Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 474.
  6. Działalność sportowa Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. sokolsanok.pl. [dostęp 2015-07-27].
  7. Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 147. ISBN 978-83-939031-1-5.
  8. Borys Łapiszczak: Okupacja niemiecka Sanoka 1939-1944. Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Galicja i Lodomeria, Kresy Wschodnie, I wojna światowa. Cz. XV. Sanok: Poligrafia, 2012, s. 131. ISBN 83-918650-9-6.
  9. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 848.
  10. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 773.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 718.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 640.
  13. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 1040.
  14. Mieczysław Krygowski. Wybór metody wiercenia. „Przemysł Naftowy”, s. 413-419, Nr 15 z 10 sierpnia 1927. 
  15. Emil Bratro: Księga pamiątkowa wydana z okazji 50-letniego jubileuszu Towarzystwa. Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie 1877-1927. Lwów: Polskie Towarzystwo Politechniczne we Lwowie, 1927, s. 92.
  16. Kronika bieżąca. Zwyczajne Walne Zebranie Sekcji naukowej organizacji przy Stowarzyszenie Polskich Inżynierów Przem. Naft.. „Przemysł Naftowy”. Z. 7, s. 192, 10 kwietnia 1928. 
  17. Historia. sitpnig.pl. [dostęp 2015-07-27].
  18. Dekoracja Krzyżem Zasługi. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 4 z 8 stycznia 1936. 
  19. Książka telefoniczna. 1939. s. 581. [dostęp 2015-07-27].
  20. Maria Myćka-Kril: Dorobek nauczycieli i uczniów Gimnazjum w Sanoku. W: Księga pamiątkowa Gimnazjum Męskiego w Sanoku 1888–1958. Kraków: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1958, s. 96.
  21. Kopalnictwo naftowe / Zbigniew Onyszkiewicz. Cz. 1, Wiertnictwo / [rozdz. 3-15 napisał Mieczysław Krygowski.]. opacwww.bs.katowice.pl. [dostęp 2015-07-27].
  22. Informacja o zmarłych: Mieczysław Krygowski. nekrologi-baza.pl. [dostęp 2015-07-27].
  23. a b c Cmentarz Stare Powązki: MIECZYSŁAW KRYGOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2017-01-25].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Mieczysław Krygowski - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Mieczysława Krygowskiego na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 218, rząd 2, grób 26)