Miejska wyspa ciepła

Profil pionowy miejskiej wyspy ciepła

Napływ powietrza w sytuacjach ze słabą cyrkulacją ogólną

Miejska wyspa ciepła (MWC) – zjawisko meteorologiczne polegające na termicznym uprzywilejowaniu przestrzeni miejskiej względem otaczających ją obszarów niezabudowanych. Wynika ono głównie z istotnej zmiany środowiska obszarów miejskich, co wpływa na przekształcenie ich właściwości: radiacyjnych (jak np. zmiana struktury promieniowania krótko- i długofalowego), termicznych (np. zwiększenie pojemności cieplnej), aerodynamicznych (np. spadek średniej prędkości wiatru) czy wilgotnościowych (np. spadek wilgotności względnej). Najbardziej miarodajnym wskaźnikiem intensywności MWC jest różnica temperatury pomiędzy miastem a obszarami podmiejskimi. W dużych miastach amerykańskich i europejskich może ona dochodzić (w czasie maksymalnego natężenia, a więc w godzinach nocnych) nawet do ok. 10–15 °C.

Przykładem MWC jest tokijska wyspa ciepła.

Zobacz też

• konwekcja termiczna

Bibliografia

• KrzysztofK. Fortuniak KrzysztofK., Miejska wyspa ciepła. Podstawy energetyczne, studia eksperymentalne, modele numeryczne i statystyczne, rozprawa habilitacyjna, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, 2003, ISBN 83-7171-658-3 [zarchiwizowane z adresu 2014-05-14] .
• MariuszM. Szymanowski MariuszM., Miejska wyspa ciepła we Wrocławiu, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, styczeń 2005 (Acta Universitatis Wratislaviensis. Studia Geograficzne, tom 77), ISBN 83-229-2552-2, ISSN 0591-2776 .
• Miejskie wyspy ciepła, Blog „Chłodno o klimacie. Zmiany klimatu, nauka, polityka, natura” [dostęp 2022-07-06] .

Linki zewnętrzne

• Prof. Krzysztof Fortuniak: Miejska wyspa ciepła to problem głównie w nocy, Nauka o klimacie, 27 czerwca 2022 [dostęp 2022-07-06] .
• Miejska wyspa ciepła, [w:] Klimada 2.0 [online], Instytut Ochrony Środowiska – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2022-07-06] .