Mikołaj Szczęsny Potocki
| Mikołaj Szczęsny Potocki Félix-Nicolas Potocki | |
Pilawa | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 28 lutego 1845 |
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 1921 |
| Ojciec | |
| Matka | Emilia Świeykowska |
| Żona | Emmanuela Maria Carolina Pignatelli di Cerchiara |
| Odznaczenia | |
_-_ribbon_bar.png){kind=small} | |
Mikołaj Potocki herbu Pilawa (ur. 28 lutego 1845 r. w Tulczynie, zm. 3 czerwca 1921 r. w Paryżu) — hrabia[1] we Francji znany jako Félix-Nicolas Potocki.
Syn Mieczysława Potockiego i Emilii Świeykowskiej herbu Trzaska.
W 1861 roku zamieszkał we Francji, do której przybył wraz ze skonfliktowaną z jego ojcem matką. W 1872 roku Mikołaj ożenił się z Emmanuelą Pignatelli di Cerchiara[2], córką dawnego ambasadora Królestwa Neapolu w Rosji. Po śmierci ojca w 1878 roku, mimo złych relacji pomiędzy nimi, odziedziczył na mocy testamentu jego gigantyczny majątek.
W latach 80. XIX w. w pałacu Hôtel Potocki przy av. de Friedland 27 w Paryżu, jego żona urządziła znany w Paryżu salon literacki, w którym gromadziło się tzw. braterstwo Machabeuszy, w tym Jacques-Émile Blanche, Jean Béraud, Paul Bourget, Albert Cahen, Elme-Marie Caro, Charles Ephrussi, Jean-Louis Forain, Henri Gervex, Frédéric Mistral, Guy de Maupassant, Robert de Montesquiou, Samuel Pozzi, Gustave Schlumberger, Charles-Marie Widor. Małżeństwo żyło osobno i Mikołaj głównie zajmował się polowaniem w lasach wokół swojego ulubionego pałacu La Grange Colombe pod Rambouillet, gdzie między innymi w 1907 roku gościł pianistę Artura Rubinsteina, który opisał to spotkanie we wspomnieniach.
W 1905 otrzymał serbski Krzyż Wielki Orderu Krzyża Takowy[1].
Zmarł bezpotomnie przekazując swój majątek i dzieła sztuki dalekiemu krewnemu Alfredowi Potockiemu z Łańcuta[3], który roztrwonił go po 1945 roku.
Mikołaja Potockiego pochowano na cmentarzu w Montrésor we Francji.
Bibliografia
- Jerzy Łojek, "Potomkowie Szczęsnego. Dzieje fortuny Potockich z Tulczyna 1799-1921", Wydawnictwo Lubelskie
Przypisy
- ↑ a b Jerzy Sewer Dunin-Borkowski: Almanach Błękitny. Warszawa: 1908, s. 753.
- ↑ Genealogia dynastyczna, genealogia.grocholski.pl [dostęp 2017-11-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-09-27].
- ↑ Francuskie pałace Potockich. Wakacje z historią cz. 11, wyborcza.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Guilhem Vellut from Tokyo, Japan, Licencja: CC BY 2.0
Hôtel Potocki - Chambre de commerce et d'industrie de Paris.
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 3.0
Ribbon bar of the Order of the Cross of Takovo (Serbia)