Mikołaj z Bogorii (zm. 1388)

Mikołaj z Bogorii
Data śmierci	zm. po 20 lipca 1388
Ród	Skotniccy herbu Bogoria
Wojny i bitwy	wyprawa na Halicz 1387
Administracja	kasztelan zawichojski 1374, Kasztelan wiślicki 1386, marszałek Królestwa 1387.

Mikołaj z Bogorii herbu Bogoria (zm. po 20 lipca 1388) – kasztelan zawichojski 1374, wiślicki 1386, marszałek Królestwa 1387.

Wnuk wojewody krakowskiego Mikołaja Bogorii. Syn Piotra. Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli rodu Bogoriów ze Skotnik II poł. XIV w.

W przeciwieństwie do swojego dziada stryjecznego Jarosława Bogorii Skotnickiego i bliskiego krewnego Janusza Suchywilka, zaznaczył się jako członek stronnictwa andegaweńskiego i gorący zwolennik powołania jeden z córek Ludwika Węgierskiego na tron polski. Zaufany współpracownik Elżbiety Łokietkówny. W jej imieniu mediował w tzw. wojnie Grzymałów z Nałęczami. Doradca Władysława Opolczyka we Lwowie. Gorący zwolennik i współtwórca unii polsko-litewskiej, rzecznik powołania Jagiełły na tron Polski. Brał wielokrotnie udział w poselstwach na Węgry i Litwę, w tym w zjeździe krewskim w 1385 roku oraz potwierdzającym jego postanowienia w 1386 roku zjeździe w Wołkowysku. Za swoje starania nagrodzony został przez Jagiełłę kasztelanią wiślicką oraz tytułem marszałka królestwa. W 1387 roku brał udział w wyprawie mającej na celu odzyskanie ziemi halickiej.

Był uposażycielem i opiekunem klasztoru w Koprzywnicy – fundacji rodowej Bogoriów. Posiadał dość znaczne majątki, m.in. w ziemi sandomierskiej, na Podkarpaciu w ziemi bieckiej oraz krakowskie Rybitwy, które wraz z bratem odsprzedał Opactwu Cystersów w Mogile.

Brat Mikołaja, Peszko, pełnił funkcję ochmistrza na dworze królowej Jadwigi.

Bibliografia