Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych
| Państwo | |
|---|---|
| Data utworzenia | 21 maja 1932 |
| Data likwidacji | 26 maja 1951 |
| Siedziba |
Ministerstwo Rolnictwa i Reform Rolnych – polskie ministerstwo istniejące w latach 1932–1951, odpowiedzialne za rozwój wsi i rolnictwa, przeprowadzenie reformy rolnej i przebudowę ustroju rolnego. Minister był członkiem Rady Ministrów.
Ustanowienie urzędu
Rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej, które miało moc ustawy, ustanowiono w 1932 r. urząd Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, który powstał w wyniku zniesienia urzędu Ministerstwa Rolnictwa i urzędu Ministerstwa Reform Rolnych[1].
Ministrowie
- Seweryn Ludkiewicz (1932–1933)
- Bronisław Nakoniecznikow-Klukowski (1933–1934)
- Juliusz Poniatowski (1934–1939)
- Andrzej Witos (1944, kierownik resortu)
- Edward Osóbka-Morawski (1944, kierownik resortu)
- Edward Bertold (1944–1945)
- Stanisław Mikołajczyk (191945–1947)
- Jan Dąb-Kocioł (1947–1951)
Zakres działania
Zakres działania urzędu Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych obejmował:
- sprawy należące dotychczas do zakresu działania Ministra Rolnictwa, z wyjątkiem spraw szkolnictwa oraz spraw Państwowego Instytutu Meteorologicznego;
- sprawy należące dotychczas do Ministra Reform Rolnych;
- sprawy, które zostały przekazane do urzędu Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych rozporządzeniem Prezydenta RP z 1932 r. w sprawie zniesienia urzędu Ministerstwa Robót Publicznych.
Urząd w 1944 r.
Ustawą z 1944 r. o powołaniu Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej ustanowiono rząd w skład którego wchodził Minister Rolnictwa i Reform Rolnych[2].
Zniesienie urzędu
Na podstawie ustawy z 1951 r. o organizacji władz naczelnych, w dziedzinie rolnictwa zniesiono urząd Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych i ustanowiono urząd Ministerstwa Rolnictwa oraz urząd Ministerstwa Państwowych Gospodarstw Rolnych[3].
Przypisy
- ↑ Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 21 maja 1932 r. o ustanowieniu urzędu Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych. Dz.U. z 1932 r. nr 51, poz. 480
- ↑ Ustawa z dnia 31 grudnia 1944 r. o powołaniu Rządu Tymczasowego Rzeczypospolitej Polskiej. Dz.U. z 1944 r. nr 19, poz. 99
- ↑ Ustawa z dnia 26 maja 1951 r. o organizacji władz naczelnych w dziedzinie rolnictwa. Dz.U. z 1951 r. nr 30, poz. 236
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).