Mistrzostwa Świata Konstruktorów

Mistrzostwa Świata Konstruktorów, (oryg. World Manufacturers’ Championship) – coroczny cykl wyścigów samochodowych typu Grand Prix, organizowany przez AIACR w latach 1925–1927. Celem Mistrzostw było wyłonienie mistrza w kategorii konstruktorów, tj. konstruktora, który zdobył najmniej punktów w całym sezonie. Wyścigi składające się na Mistrzostwa Świata nazywane były Grandes Épreuves.

Punktacja

W przeciwieństwie do wyścigów Formuły 1, mistrzostwo otrzymywał konstruktor z najmniejszą liczbą punktów; w przypadku, kiedy więcej konstruktorów miało tę samą liczbę punktów, zwyciężał konstruktor z największym pokonanym dystansem. Za pierwsze, drugie i trzecie miejsce przyznawano odpowiednio 1, 2 i 3 punkty. Konstruktorzy, których kierowcy ukończyli wyścig poza czołową trójką zdobywali 4 punkty. Jeśli żaden z kierowców konstruktora nie dojechał do mety, przyznawano mu pięć punktów, a gdy nie zgłoszono żadnego kierowcy do wyścigu, konstruktor zdobywał 6 punktów.

Dodatkowym wymaganiem klasyfikowania w mistrzostwach było uczestnictwo w przynajmniej dwóch wyścigach. Ponadto w sezonie 1925 każdy konstruktor musiał uczestniczyć w zawodach we własnym kraju oraz w Grand Prix Włoch. Również w 1925 roku odrzucano jeden z wyników.

Wyścigi

Sezon	1	2	3	4	5
1925	500	BEL	FRA	ITA
1926	500	FRA	SSN	GBR	ITA
1927	500	FRA	ESP	ITA	GBR

Mistrzowie

Sezon	Mistrz	PP	Zw.	Pod.	NO	Pkt.
1925	Alfa Romeo	0	2	2	1	7
1926	Bugatti	0	3	4	2	11
1927	Delage	0	4	4	3	10

Bibliografia

• [1]