Mistrzostwa Świata w Gimnastyce Sportowej 2018

Mistrzostwa Świata w Gimnastyce Sportowej 2018
20172019
Data

25 października – 3 listopada

Miejscowość

Doha

Liczba konkurencji

14

Liczba zawodników

542

Liczba reprezentacji

76

Strona internetowa

Mistrzostwa Świata w Gimnastyce Sportowej 2018 – 48. edycja mistrzostw świata w gimnastyce sportowej. Zawody odbyły się w dniach 25 października – 3 listopada w Aspire Dome w stolicy Kataru, Dosze[1]. Były to pierwsze mistrzostwa rozegrane w Azji Zachodniej[2].

Po trzy najlepsze reprezentacje w zawodach drużynowych awansowały na Letnie Igrzyska Olimpijskie 2020 w Tokio[2].

Terminarz

Mistrzostwa zostały rozegrane od 25 października do 3 listopada. Jednak treningi zaczęły się już 20 października[3].

DataWydarzenieKonkurencja
25 październikaKwalifikacjeWielobój mężczyzn
Ćwiczenia wolne mężczyzn
Ćwiczenia na koniu z łękami mężczyzn
Ćwiczenia na kółkach mężczyzn
Skoki mężczyzn
Ćwiczenia na poręczach mężczyzn
Ćwiczenia na drążku mężczyzn
Zawody drużynowe mężczyzn
26 października
27 październikaWielobój kobiet
Ćwiczenia wolne kobiet
Ćwiczenia na poręczach asymetrycznych kobiet
Ćwiczenia na równoważni kobiet
Ćwiczenia wolne kobiet
Zawody drużynowe kobiet
28 października
29 październikaFinałyZawody drużynowe mężczyzn
30 październikaZawody drużynowe kobiet
31 październikaWielobój mężczyzn
1 listopadaWielobój kobiet
2 listopadaĆwiczenia wolne mężczyzn
Ćwiczenia na koniu z łękami
Ćwiczenia na kółkach
Skoki kobiet
Ćwiczenia na poręczach asymetrycznych
3 listopadaSkoki mężczyzn
Ćwiczenia na poręczach
Ćwiczenia na drążku
Ćwiczenia na równoważni
Ćwiczenia wolne kobiet

Format zawodów

Dla zawodów drużynowych mistrzostwa były pierwszą szansą na zakwalifikowanie się do Igrzysk Olimpijskich 2020 w Tokio.

Rywalizacja toczyła się w czterech różnych fazach:

  • kwalifikacje drużynowe i indywidualne,
  • finały wielobojów,
  • finały na przyrządach,
  • finał drużynowy[4].

Kwalifikacje

Zawodnicy zostali podzieleni według losowania na grupy z jednej reprezentacji w przypadku zawodów drużynowych oraz na grupy mieszane, w których wystąpili zawodnicy z różnych reprezentacji występujący w zawodach indywidualnych. Ustalona została również kolejność startów i przynależność do grupy.

Do wyniku ogólnego w przypadku zawodów drużynowych zaliczane były wyniki trzech zawodników, którzy zdobyli największą ilość punktów na każdym z przyrządów. Przystąpić do jednej konkurencji mogło maksymalnie czterech zawodników. Każda reprezentacja mogła wystawić w tej konkurencji pięciu zawodników.

Reprezentacje, które zgłosiły czterech lub pięciu zawodników w kwalifikacjach, ale wystąpiły tylko trzy, mogły zakwalifikować się do finału zawodów drużynowych. Jeśli zostali zgłoszeni troje zawodników, jako osoby indywidualne, mogli również być brani pod uwagę w zawodach drużynowych, jeśli złożyli prośbę o wliczenie wyników do rywalizacji drużynowej.

Wyniki uzyskane w kwalifikacjach nie były brane pod uwagę w finałach[4].

Finały drużynowe

W finale wzięło udział osiem najlepszych drużyn w kwalifikacjach. Każdy zespół mógł składać się z maksymalnie pięciu zawodników. Wyniki w poszczególnych przyrządach były zaliczane przez wszystkich trzech zawodników, którzy mogli mogli wystąpić w jednej konkurencji.

Wszystkie reprezentacje zostały podzielone na cztery grupy, w których wystąpiły po dwie drużyny. Każda grupa wykonywała ćwiczenia na jednym przyrządzie. Razem wykonywały zmiany ćwiczeń[4].

Finały wielobojów

Do finałów wielobojów awansowało po 24 zawodników, którzy zdobyli największą ilość zsumowanych punktów na każdym z przyrządów. Dwóch zawodników, którzy nie zdołali się zakwalifikować byli rezerwowymi w przypadku wycofania się lepszego zawodnika[4].

Finały na przyrządach

Do finałów na przyrządach awansowało do ośmiu zawodników, którzy w kwalifikacjach zdobyli największą ilość punktów na danym przyrządzie. Nie mogło wystąpić więcej niż dwoje zawodników z jednej reprezentacji. Na liście rezerwowej znaleźli się zawodnicy z miejsc od dziewiątego do jedenastego w kwalifikacjach.

Kolejność występów została ustalona według losowania[4].

Zawodnicy

W zawodach wzięło udział 542 zawodników (287 mężczyzn i 255 kobiet) z 76 państw[5].

ReprezentacjaLiczba zawodników
MężczyźniKobietyRazem
 Algieria022
 Argentyna6511
 Armenia505
 Australia6511
 Austria6511
 Azerbejdżan516
 Belgia6612
 Białoruś538
 Boliwia011
 Brazylia6612
 Bułgaria101
 Chile112
 Chiny6612
 Chińskie Tajpej6612
 Chorwacja516
 Cypr415
 Czechy5510
 Dania347
 Dominikana101
 Egipt044
 Ekwador101
 Filipiny112
 Finlandia6612
 Francja6612
 Grecja6612
 Gruzja516
 Gwatemala112
 Hiszpania6612
 Holandia6612
 Hongkong325
 Indonezja011
 Irak303
 Irlandia314
 Islandia358
 Izrael628
 Jamajka336
 Japonia6612
 Jordania314
 Kajmany011
 Kanada6612
 Katar213
 Kazachstan527
 Kolumbia6511
 Korea Południowa6612
 Korea Północna5510
 Kostaryka033
 Kuba202
 Litwa303
 Łotwa033
 Malezja134
 Meksyk5510
 Niemcy6612
 Norwegia5510
 Nowa Zelandia538
 Peru213
 Polska044
 Południowa Afryka033
 Portugalia347
 Rosja6612
 Rumunia6612
 Serbia538
 Singapur112
 Słowacja156
 Słowenia145
 Stany Zjednoczone6612
 Syria112
 Szwajcaria6612
 Szwecja639
 Tajlandia202
 Turcja6410
 Ukraina6612
 Uzbekistan527
 Węgry5611
 Wielka Brytania6612
 Wietnam527
 Włochy6612
76 reprezentacje287255542

Medaliści

KonkurencjaZłotoSrebroBrąz
Mężczyźni
Ćwiczenia wolneRosja Artur DałałojanJaponia Kenzō ShiraiFilipiny Carlos Edriel Yulo[6]
Ćwiczenia na koniu z łękami Xiao RuotengWielka Brytania Max Whitlock Lee Chih-kai[7]
Ćwiczenia na kółkachGrecja Eleftherios PetrouniasBrazylia Arthur ZanettiWłochy Marco Lodadio
SkokiKorea Północna Ri Se-gwangRosja Artur DałałojanJaponia Kenzō Shirai[8]
Ćwiczenia na poręczach Zou JingyuanUkraina Ołeh WerniajewRosja Artur Dałałojan[9]
Ćwiczenia na drążkuHolandia Epke ZonderlandJaponia Kōhei UchimuraStany Zjednoczone Samuel Mikulak[10]
WielobójRosja Artur Dałałojan Xiao RuotengRosja Nikita Nagorny[11]
Zawody drużynowe Chiny
Deng Shudi
Lin Chaopan
Sun Wei
Xiao Ruoteng
Lan Xingyu
Zou Jingyuan
 Rosja
Dawid Bieliawski
Artur Dałałojan
Nikołaj Kuksienkow
Dmitrij Łankin
Nikita Nagorny
Władisław Poliaszow
 Japonia
Kazuma Kaya
Kenzo Shirai
Yūsuke Tanaka
Wataru Tanigawa
Kakeru Tanigawa
Kōhei Uchimura
[12]
Kobiety
SkokiStany Zjednoczone Simone BilesKanada Shallon OlsenMeksyk Alexa Moreno[13]
Ćwiczenia na poręczach asymetrycznychBelgia Nina DerwaelStany Zjednoczone Simone BilesNiemcy Elisabeth Seitz[14]
Ćwiczenia na równoważni Liu TingtingKanada Anne-Marie PadurariuStany Zjednoczone Simone Biles[15]
Ćwiczenia wolneStany Zjednoczone Simone BilesStany Zjednoczone Morgan HurdJaponia Mai Murakami[16]
WielobójStany Zjednoczone Simone BilesJaponia Mai MurakamiStany Zjednoczone Morgan Hurd[17]
Zawody drużynowe Stany Zjednoczone
Simone Biles
Kara Eaker
Morgan Hurd
Grace McCallum
Ragan Smith
Riley McCusker
 Rosja
Lilija Achajmowa
Irina Aleksiejewa
Angielina Mielnikowa
Alija Mustafina
Angelina Simakowa
Daria Spiridonowa
 Chiny
Chen Yile
Liu Tingting
Liu Jinru
Luo Huan
Du Siyu
Zhang Jin
[18]

Klasyfikacja medalowa

PozycjaReprezentacjaZłotoSrebroBrązRazem
1. Stany Zjednoczone4239
2. Chiny4116
3. Rosja2327
4. Belgia1001
 Grecja1001
 Holandia1001
 Korea Północna1001
8. Japonia0336
9. Kanada0202
10. Brazylia0101
 Ukraina0101
 Wielka Brytania0101
13. Chińskie Tajpej0011
 Filipiny0011
 Meksyk0011
 Niemcy0011
 Włochy0011
Razem14141442

Występy reprezentantów Polski

Na mistrzostwach świata wystąpiło czworo zawodniczek reprezentacji Polski. W kwalifikacjach zawodów drużynowych Marta Pihan-Kulesza, Katarzyna Jurkowska-Kowalska, Gabriela Janik i Wiktoria Łopuszańska zajęły 22. pozycją. W indywidualnych występach najlepiej poradziła sobie Marta, zajmując 25. miejsce na równoważni. Żadnej z Polek nie udało się zakwalifikować do finału[19].

ZawodniczkaKonkurencjaKwalifikacje
SkokPoręczeRównoważniaĆw. wolneWynikPozycja
 PolskaZawody drużynowe39,233 (27.)36,273 (23.)37,332 (15.)36,833 (21.)149,67122.
Gabriela JanikWielobój i konkurencje indywidualne13,233 (97.)12,766 (53.)11,866 (83.)12,000 (102.)49,86546.
Katarzyna Jurkowska-Kowalska13,400 (74.)11,841 (96.)12,366 (60.)12,000 (102.)49,60749.
Wiktoria Łopuszańska12,600 (149.)11,666 (112.)10,100 (166.)11,466 (153.)45,832100.
Marta Pihan-Kulesza11,500 (189.)11,633 (113.)13,100 (25.)12,833 (36.)49,06661.

Przypisy

  1. 48th FIG Artistic Gymnastics World Championships (ang.). [dostęp 2018-10-24].
  2. a b 2018 Artistic Gymnastics World Championships: Five things to know (ang.). 2018-10-21. [dostęp 2018-10-24].
  3. PROVISIONAL COMPETITION SCHEDULE - Version 3 (ang.). [dostęp 2018-10-25].
  4. a b c d e Competition format (ang.). [dostęp 2018-10-24].
  5. Number of Entries by NOC (ang.). 2018-10-22. [dostęp 2018-10-24].
  6. Men's Floor Exercise Final – Results (ang.). 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04].
  7. Men's Pommel Horse Final – Results (ang.). 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04].
  8. Men's Vault Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  9. Men's Parallel Bars Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  10. Men's Horizontal Bar Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  11. Men's All-Around Final – Medallists (ang.). 2018-10-31. [dostęp 2018-11-01].
  12. Men's Team – Medallists (ang.). 2018-10-29. [dostęp 2018-10-29].
  13. Women's Vault Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  14. Women's Uneven Bars Final – Results (ang.). 2018-11-02. [dostęp 2018-11-04].
  15. Women's Balance Beam Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  16. Women's Floor Exercise Final – Results (ang.). 2018-11-03. [dostęp 2018-11-04].
  17. Women's All-Around – Medallists (ang.). 2018-11-01. [dostęp 2018-11-01].
  18. Women's Team – Medallists (ang.). 2018-10-30. [dostęp 2018-10-31].
  19. MŚ w gimnastyce sportowej: triumf Amerykanek w drużynie, jedenaste złoto Simone Biles (pol.). Onet.pl, 2018-10-30. [dostęp 2018-10-30].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Gymnastics (artistic) pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Gymnastics (artistic). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of the Dominican Republic.svg
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
Flag of Ecuador.svg
Made by author of Xramp, first uploaded by Denelson83 as Flag of Ecuador.svg, modifications by Husunqu.
Flag of Finland.svg
Flaga Finlandii
Flag of Guatemala.svg
The flag of Guatemala, official since 1871.
Flag of Indonesia.svg
bendera Indonesia
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Jamaica.svg
Flag of Jamaica. “The sunshine, the land is green, and the people are strong and bold” is the symbolism of the colours of the flag. GOLD represents the natural wealth and beauty of sunlight; GREEN represents hope and agricultural resources; BLACK represents the strength and creativity of the people. The original symbolism, however, was "Hardships there are, but the land is green, and the sun shineth", where BLACK represented the hardships being faced.
Flag of Malaysia.svg
Flag of Malaysia – Jalur Gemilang (Stripes of Glory)
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Syria.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.