Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie Kobiet 2011

Mistrzostwa świata w hokeju na lodzie kobiet

2009 2012
Miejsce finału	Zurych, Szwajcaria
Podium
Pierwsze miejsce	Stany Zjednoczone
Drugie miejsce	Kanada
Trzecie miejsce	Finlandia
Statystyki indywidualne
MVP	Zuzana Tomchikova
Król strzelców	Hilary Knight

Mistrzostwa Świata w Hokeju na Lodzie Kobiet 2011 – 13. edycja mistrzostw świata w hokeju na lodzie kobiet, zorganizowana przez IIHF w dniach 16–25 kwietnia 2011 po raz pierwszy w Szwajcarii (w Winterthurze i Zurychu). Po raz pierwszy od dziesięciu lat w turnieju elity wystąpiło 8 zespołów, a nie jak dotychczas dziewięć. Złoty medal obroniły Amerykanki, pokonując Kanadyjki 3:2 po dogrywce. Brązowy medal zdobyły Finki, zwyciężając Rosjanki 3:2 po dogrywce.

Zmagania niższych dywizji odbyły się:

• I Dywizja: Ravensburg
• II Dywizja: Caen
• III Dywizja: Newcastle
• IV Dywizja: Reykjavík
• V Dywizja: Sofia

Po raz pierwszy w mistrzostwach świata hokeistek wzięła udział reprezentacja Polski, która wystąpiła w turnieju V dywizji, rozgrywanym w Sofii.

Elita

Lp.	Drużyna
	Stany Zjednoczone
	Kanada
	Finlandia
4.	Rosja
5.	Szwecja
6.	Szwajcaria
7.	Słowacja
8.	Kazachstan

W tej części mistrzostw uczestniczy najlepsze 8 drużyn na świecie. System rozgrywania meczów jest inny niż w niższych dywizjach.

Pierwsza runda grupowa odbywa się w dwóch grupach po cztery drużyny. Zwycięzca grupy awansuje do półfinałów. Zespoły z miejsc drugich i trzecich awansują do ćwierćfinałów, których zwycięzcy przechodzą do półfinałów. Drużyny które w fazie grupowej zajmą czwarte miejsce rozegrają między sobą mecze o utrzymanie. Drużyna, która dwukrotnie zwycięży pozostaje w elicie, natomiast przegrany spada do I dywizji. O zwycięstwie w turnieju zadecyduje finał w którym wystąpią zwycięzcy półfinałów^[1].

Mecze zostaną rozegrane w Szwajcarii po raz pierwszy w historii. Zawody odbędą się w dniach 16 kwietnia - 25 kwietnia 2011 roku. Pierwsze spotkanie odbędzie się o godzinie 16:00. Będzie to mecz pomiędzy drużynami: Finlandii oraz Kazachstanu. Pierwszą bramkę turnieju zdobyła Finka Pia Lund.

Najskuteczniejszą zawodniczką mistrzostw została Hilary Knight, która zdobyła 14 punktów^[2]. Ponadto zdobyła najwięcej bramek i najczęściej asystowała^[3][4]. MVP turnieju została bramkarka drużyny Słowacji Zuzana Tomchikova.

Pierwsza dywizja

Lp.	Drużyna
1.	Niemcy
2.	Norwegia
3.	Łotwa
4.	Austria
5.	Chiny
-	Japonia

Do mistrzostw drugiej dywizji przystąpiło 5 zespołów, które walczyły w jednej grupie systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata elity w 2012 roku, zaś najsłabsza drużyny spadnie do drugiej dywizji.

Mecze rozegrane zostały w niemieckim mieście Ravensburg od 11 do 16 kwietnia 2011 roku.

W tym turnieju miała uczestniczyć reprezentacja Japonii, jednak Japońska Federacja hokeja na lodzie wycofała się z mistrzostw w związku z katastrofalnym w skutkach tsunami, mające miejsce po trzęsieniu ziemi^[5][6].

Druga dywizja

Lp.	Drużyna
1.	Czechy
2.	Francja
3.	Dania
4.	Włochy
5.	Wielka Brytania
6.	Korea Północna

Do mistrzostw drugiej dywizji przystąpiło 5 zespołów, które walczyły w jednej grupie systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata pierwszej dywizji w 2012 roku, zaś najsłabsza drużyny spadła do piątej dywizji.

Mecze rozegrane zostały w francuskim mieście Caen od 4 do 10 kwietnia 2011 roku.

W mistrzostwach nie wystartowała drużyna Korei Północnej. Spowodowane jest to problemami finansowymi koreańskiego związku^[7]

Trzecia dywizja

Lp.	Drużyna
1.	Holandia
2.	Australia
3.	Węgry
4.	Słowenia
5.	Chorwacja
6.	Belgia

W mistrzostwach trzeciej dywizji uczestniczyło 6 zespołów, które walczyły w jednej grupie systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata drugiej dywizji w 2012 roku, zaś najsłabsza drużyny spadła do czwartej dywizji.

Mecze rozegrane zostały w australijskim mieście Newcastle od 1 do 6 lutego 2011 roku.

Czwarta dywizja

Lp.	Drużyna
1.	Nowa Zelandia
2.	Korea Południowa
3.	Islandia
4.	Rumunia
5.	RPA
6.	Estonia

Do mistrzostw czwartej dywizji przystąpiło 5 zespołów, które walczyły w jednej grupie systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata trzeciej dywizji w 2012 roku, zaś najsłabsza drużyny spadła do piątej dywizji.

W mistrzostwach nie wystartowała drużyna Estonii, mimo że miała do tego prawo.

Mecze rozegrane zostały w stolicy Islandii - Reykjavíku od 27 marca do 1 kwietnia 2011 roku.

Piąta dywizja

Lp.	Drużyna
1.	Polska
2.	Hiszpania
3.	Bułgaria
4.	Turcja
5.	Irlandia

W mistrzostwach piątej dywizji uczestniczyło 5 zespołów, które walczyły w jednej grupie systemem każdy z każdym. Zwycięzca turnieju awansował do mistrzostw świata czwartej dywizji w 2012 r. Jako że jest to najniższy poziom mistrzostw, więc nikt nie spadł do niższej dywizji. W turnieju wystartowały Polki, inaugurując tym samym swoje starty w mistrzostwach świata. Pierwszy raz zagrały również Hiszpanki i Irlandki. Mecze rozegrane zostały w stolicy Bułgarii - Sofii, od 14 marca do 19 marca 2011.

Meczem otwarcia było spotkanie Polski z Irlandią. Pierwszą - i jak się później okazało najszybszą - bramkę turnieju zdobyła Aleksandra Berecka, w 18 sekundzie pojedynku. Najwięcej punktów w całym turnieju zdobyła Magdalena Szynal (20 punktów)^[8]. Uzyskała przy tym najlepszy bilans zdobytych bramek i asyst^[9][10]. Dyrektoriat turnieju wybrał najlepsze zawodniczki na danych pozycjach: na bramce Bułgarka Kamelia Iwanowa w obronie Hiszpanka Vanessa Abrisqueta], wśród napastniczek Polka Karolina Późniewska^[11].

Przypisy