Monaster św. Mikołaja w Gródku

Monaster św. Mikołaja

Миколаївський Городоцький жіночий монастир

Widok ogólny
Państwo	Ukraina
Obwód	rówieński
Miejscowość	Gródek
Kościół	Ukraiński Kościół Prawosławny Patriarchatu Moskiewskiego
Rodzaj klasztoru	monaster
Eparchia	rówieńska
Ihumenia	Michalina (Zajeć)
Klauzura	nie
Typ monasteru	żeński
Obiekty sakralne
Cerkiew	św. Mikołaja
Cerkiew	św. Eliasza
Data zamknięcia	XV w.
Data reaktywacji	1993
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego Monaster św. Mikołaja
Położenie na mapie Ukrainy (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Monaster św. Mikołaja
50°41′08″N 26°10′27″E/50,685556 26,174167

Monaster św. Mikołaja – żeński klasztor prawosławny w Gródku, podlegający jurysdykcji eparchii rówieńskiej Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego^[1]. Jego przełożoną jest ihumenia Michalina (Zajeć)^[1].

Historia

Klasztor został najprawdopodobniej założony w końcu XV wieku^[2], jednak pierwsza pisemna wzmianka o jego funkcjonowaniu pochodzi z 1516, gdy Konstanty Ostrogski pisemnie potwierdził testament swojej teściowej Anastazji Holszańskiej (matki pierwszej żony, Tatiany), w którym ta przekazywała monasterowi wsie Wolnica i Gródek^[2]. Był to wówczas klasztor męski, prawdopodobnie założony – podobnie jak wiele innych monasterów w zachodniej części dzisiejszego państwa ukraińskiego – przez mnichów Monasteru Kijowsko-Pieczerskiego. W 1593 wieś Gródek wymieniono wśród majątków tegoż monasteru. Z kolei z 1650 pochodzi dokument króla Jana Kazimierza, wymieniający skit św. Eliasza w Gródku wśród świątyń legalnie należących do prawosławnych^[2]. Do klasztoru wielokrotnie przybywał Piotr Mohyła, spędzając w nim letnie miesiące^[3]. W 1651 rotmistrz Janicki napadł na monaster i obrabował go^[4]. W 1730 prawosławny skit św. Eliasza został definitywnie zamknięty, a jego główna cerkiew zamieniona w unicką świątynię św. Mikołaja^[4]. Po III rozbiorze Polski, gdy Gródek razem z Wołyniem znalazł się pod panowaniem rosyjskim, cerkiew ponownie przejęli prawosławni. W zabudowaniach dawnego monasteru mieściło się muzeum, a następnie sanatorium^[4].

W 1991 eparchia rówieńska Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego otrzymała budynki dawnego sanatorium i cerkwi z przeznaczeniem na ponowną organizację monasteru^[4]. W 1993 monaster otworzył biskup rówieński Ireneusz^[5]; doszło do poświęcenia domowej cerkwi św. Eliasza, zaś w obiektach klasztornych zamieszkało 13 riasofornych posłusznic, które miały stworzyć żeńską wspólnotę mniszą. Jej tymczasową przełożoną była siostra Nina, która 7 lipca tego samego roku złożyła wieczyste śluby mnisze z imieniem Michalina^[6]. 22 października 1993 otrzymała ona godność ihumeni^[6].

Przypisy