Monaster Czerepiski
 Główna cerkiew monasterska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Eparchia | |
| Klauzura | nie |
| Typ monasteru | męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew | Zaśnięcia Matki Bożej |
| Styl | bizantyjsko-bałkański |
| Data budowy | XIV w. (odbudowa) |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
 43°05′49″N 23°36′35″E/43,096894 23,609787 | |
Monaster Czerepiski, Czerepiski Monaster Zaśnięcia Matki Bożej — prawosławny męski klasztor nad Iskyrem, w odległości 29 km na południowy wschód od Wracy, w jurysdykcji metropolii wraczańskiej Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego.
Czas powstania monasteru nie jest znany. Z pewnością istniał on przed tureckim najazdem na ziemie bułgarskie, o czym świadczy zachowany w zbiorach Muzeum Cerkiewnego w Sofii typikon z informacją o odbudowie klasztoru w 1396 ze zniszczeń[1]. Brakuje również informacji o funkcjonowaniu wspólnoty w pierwszym stuleciu panowania tureckiego w Bułgarii. W końcu XVI w. w klasztorze pracował mnich Pimen z monasteru Zografu na Athosie, który wykonał w monasterze nową dekorację malarską (m.in. drzewo Jessego i sceny biblijne). Może to sugerować, że monaster został w międzyczasie ponownie zniszczony i u schyłku XVI stulecia miała miejsce jego odbudowa[1]. Mnich Pimen zapoczątkował również działalność klasztornego skryptorium[1].
W końcu XVI w. wzniesiona została główna cerkiew monasterska. Była ona na początku XIX w. rekonstruowana, wtedy na miejscu fresków mnicha Pimena w świątyni powstała nowa, autorstwa kapłana Iwannikija. W 1888 na budynku nadbudowano nową kopułę, zaś w 1939 rozszerzono przedsionek[1].
W 1786 w czasie lokalnego buntu mnisi porzucili klasztor i osiedlili się w pieczarach w pobliżu dawnej siedziby. Monaster został wówczas poważnie zdewastowany. W 1802 w opuszczonych zabudowaniach zamieszkał duchowny, co zapoczątkowało odnowę wspólnoty. W 1836, z inicjatywy ihumena Józefa, w monasterze wzniesiono nowe budynki mieszkalne dla mnichów. Współfundatorem budowli był zamożny Turek imieniem Raszid, którego córka w czasie wizyty w klasztorze miała w cudowny sposób odzyskać zdrowie. Monaster, który ponownie zgromadził znaczny majątek, posiadał także własne skity i placówki filialne[1].
Mnisi aktywnie wspierali bułgarskie odrodzenie narodowe. Na terenie monasteru i podległych mu skitów działały bułgarskie szkoły, w klasztorze wielokrotnie ukrywali się spiskowcy antytureccy i rewolucjoniści bułgarscy, zaś hieromnich Epifaniusz w czasie powstania kwietniowego w 1876 był przewodniczącym komitetu rewolucyjnego w Lutibrodzie[1]. W XIX w. w monasterze freski malował Witan z Triawny[2].
W dwudziestoleciu międzywojennym metropolita wraczański Klemens założył przy monasterze kursy teologiczne dla duchowieństwa[3].
Przypisy
Media użyte na tej stronie
Symbol klasztoru do legendy mapy
Pictures of a bulgarian monastery near the city of Vratza. There is also a map which shows where the monastery is located.