Monaster Hîrbovăț
 Główna cerkiew monasterska | |
| Państwo |  Mołdawia |
|---|---|
| Miejscowość | Hîrbovăț |
| Kościół | Mołdawski Kościół Prawosławny |
| Rodzaj klasztoru | monaster |
| Eparchia | Ungheni i Nisporeni |
| Archimandryta | Spirydon (Marin) |
| Klauzura | nie |
| Typ monasteru | męski |
| Obiekty sakralne | |
| Cerkiew | Zaśnięcia Matki Bożej |
| Cerkiew | Zstąpienia Ducha Świętego |
| Fundator | Constantin Carpuz |
| Data budowy | XIX w. |
| Data zamknięcia | lata 60. XX wieku |
| Data reaktywacji | 1992 |
Położenie na mapie Mołdawii  | |
| 47°20′01,6″N 28°18′38,7″E/47,333778 28,310750 | |
Monaster Hîrbovăț lub Hârbovăţ, Monaster Herbowiecki – prawosławny męski klasztor w Mołdawii, na północ od wsi Hîrbovăț, w jurysdykcji eparchii Ungheni i Nisporeni Mołdawskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia
Monaster został ufundowany w 1730 r. przez bojara mołdawskiego Constantina Carpuza, według niektórych źródeł – dla czterech mnichów, którzy zbiegli z klasztoru Bersan na Podolu. W 1790 r. wspólnota otrzymała od żony rosyjskiego generała Nikołaja Ałbadujewa ikonę Matki Bożej, którą nazwano następnie Herbowiecką (od zruszczonej nazwy monasteru) i która stała się najcenniejszym elementem wyposażenia monasteru. Do 1812 r. klasztor był trzykrotnie niszczony przez Turków. Następnie świecki Stefan Lupu wzniósł na jego potrzeby cerkiew Zaśnięcia Matki Bożej, zaś w 1870 r. mnisi Nataniel i Hieronim zbudowali drugą świątynię Zstąpienia Ducha Świętego[1].
Monaster był nieprzerwanie czynny do 1962 r., kiedy został zamknięty przez władze radzieckie jako jeden z ostatnich prawosławnych klasztorów w Mołdawskiej SRR. Jako że w poprzednich latach likwidowane były inne męskie wspólnoty monastyczne Mołdawii, w Monasterze Herbowieckim żyli w momencie jego zamknięcia także mnisi przeniesieni do niego z monasterów Căpriana, Țiganesti i innych[1]. Wyposażenie monasteru zostało zniszczone – krótko po zamknięciu spalono przechowywane w nim księgi liturgiczne, ikony i archiwum. W klasztorze urządzono szkołę dla niepełnosprawnych dzieci, w dawnej cerkwi – szkolny klub[1]. Dyrekcja szkoły podjęła decyzję o odnowieniu świątyni dopiero w latach 1988–1989[1].
W 1992 r. monaster Hîrbovăț został zwrócony Cerkwi prawosławnej. Na czele odnowionej wspólnoty stanął archimandryta Serafin. W latach 1990–1991 dokończono restaurację głównej cerkwi Zaśnięcia Matki Bożej, ponownie wyświęconej w 1992 r., natomiast w 1993 r. wznowione zostały nabożeństwa w mniejszej świątyni Zstąpienia Ducha Świętego[1]. W tym samym roku przy monasterze otwarto szkołę psalmistów cerkiewnych[2].
Przełożeni monasteru
- archimandryta Serafin (1805–1827)
- archimandryta Joannicjusz (1827–1851)
- archimandryta Mitrofan (1851–1852)
- archimandryta Tichon (1852–1853)
- ihumen Geroncjusz (1853–1857)
- archimandryta Hieronim (1857–1863)
- archimandryta Nataniel (1863–1873)
- archimandryta Serafin (1873–1875)
- ihumen Leonid (1875–1879)
- archimandryta Hilarion (1879–1885)
- ihumen Synezjusz (1885–1887)
- ihumen Izajasz (1887–1888)
- hieromnich Nikodem (1888–1890)
- archimandryta Paisjusz (1890–1891)
- ihumen Leonid (1891–1893)
- archimandryta Innocenty (1893–1906)
- archimandryta Teognost (1906)
- archimandryta Teognost (1918)[1].
- ihumen Serafin (po 1992)[1]
- ihumen Nikander (Munteanu)[2]
- archimandryta Jan (Moșneguțu)[3]
- ihumen Sawa (Burduja)[2]
- Spirydon (Marin)[4]
Począwszy od 2012 przełożeni monasteru są jedynie namiestnikami, natomiast honorowe zwierzchnictwo nad wspólnotą należy do biskupa Ungheni i Nisporeni[5].
Architektura
Główna cerkiew monasterska wzniesiona jest na planie prostokąta. Posiada jedną czterokondygnacyjną wieżę-dzwonnicę, umieszczoną nad przedsionkiem. Wnętrze świątyni jest trójdzielne, znajduje się w nim ikonostas z 1997 r. Wnętrze budynku zdobione jest ponadto tylko skromnymi freskami. Szczególną czcią w monasterze otaczana jest ikona św. Pantelejmona z cząstką relikwii oraz kopia cudotwórczej ikony Zaśnięcia Matki Bożej[1]. Od ponownego otwarcia klasztoru Herbowiecka Ikona Matki Bożej jest do niego przenoszona tylko na wybrane miesiące zimowe, przez pozostałą część roku wystawiana jest dla kultu w różnych cerkwiach w całej Mołdawii[6].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Mănăstirea Hîrbovăț, logos.md [dostęp 2017-09-13].
- ↑ a b c Mănăstirea “Adormirea Maicii Domnului”, Hîrbovăț, „Episcopia Ungheni”, 24 października 2012 [dostęp 2017-09-13] (rum.).
- ↑ Иоанн, епископ Сорокский, викарий Кишиневской епархии (Мошнегуцу Иван Викторович), Патриархия.ru [dostęp 2017-09-13] (ros.).
- ↑ Mănăstirea Hîrbovăț, manastireahirbovat.md [dostęp 2017-09-13] (rum.).
- ↑ Петр, епископ Унгенский и Ниспоренский (Мустяцэ Валерий Иванович) / Персоналии / Патриархия.ru, Патриархия.ru [dostęp 2017-09-13] (ros.).
- ↑ ГЕРБОВЕЦКАЯ ИКОНА БОЖИЕЙ МАТЕРИ, www.pravenc.ru [dostęp 2017-09-13].
