Motocyklowe Grand Prix Włoch 2008

Sobotnia sesja kwalifikacyjna wśród najlepszych zawodników była ciekawsza niż zwykle, ponieważ już kilkanaście minut przed końcem zaczęły się przetasowania w klasyfikacji. Pole position uzyskał faworyt gospodarzy Valentino Rossi, który wystartował w dosyć nietypowym kasku^[2], który stworzył jego kolega. Za Włochem uplasował się Daniel Pedrosa, a na trzecim miejscu znalazł się kolejny reprezentant gospodarzy Loris Capirossi z Suzuki, jest to przy okazji najlepsze miejsce tego zawodnika w tym sezonie podczas kwalifikacji. Tuż za nim znalazł się mistrz świata Casey Stoner.

Wyścig klasy 125 cm³ można zaliczyć do jednego z najbardziej emocjonujących wyścigów sezonu. Dopiero na ostatniej prostej rozstrzygnęły się losy podium. Raffaele De Rosa, zwycięzca kwalifikacji słabo wystartował i już na początku było wiadomo, że będzie miał znikome szanse w walce o czołowe miejsca. Lepiej wyścig zaczęli pozostali zawodnicy z pierwszej linii startowej, dzięki czemu na prowadzenie wyszedł mistrz świata Gábor Talmácsi. Najlepszy start zaliczył słynący dotychczas ze świetnej jazdy na mokrym torze Andrea Iannone, który w późniejszym czasie dawał swoim rodakom dużo emocji. Po kilku okrążeniach na czoło wysunęło się 12 zawodników, którzy mogli myśleć o zwycięstwie w wyścigu. Na czele stawki następowały szybkie zmiany. Najczęściej odbywało się to na prostej start-meta. Na której najszybsza była maszyna Aprilii, dzięki czemu na prowadzenie w tym miejscu wychodził Niemiec Stefan Bradl. Do walki po błędzie na początku wyścigu włączył się Bradley Smith, który z miejsca z końca drugiej dziesiątki walczył o miejsca w pierwszej piątce. Świetnie spisywał się młody 16-letni Hiszpan Pol Espargaró, który na okrążenie przed końcem wyścigu był na czele stawki. Jednak zawodnik z Półwyspu Iberyjskiego nie obronił przodownictwa na ostatnim okrążeniu. Coraz pewniej zaczął jeździć Simone Corsi, który przez większość wyścigu jeździł bardzo zachowawczo. Ten zawodnik na ostatnim zakręcie wyszedł na prowadzenie. Za Włochem znalazło się kolejnych 9 zawodników, którzy walczyli o zwycięstwo.

Podczas wyścigu klasy 250 cm³ również nie zabrakło emocji, jednak w rywalizacji zaistniała również dramaturgia. Jak w kwalifikacjach decydującą rolę odgrywali Hiszpanie to w wyścigu najlepsi okazali się Włosi. Najlepiej zaczęli Alvaro Bautista i Marco Simoncelli, którzy odjechali na początku wyścigu zwycięzcy kwalifikacji Héctora Barbery. Słaby start zaliczył Mika Kallio, który po pierwszym okrążeniu spadł na 10 pozycję. Po raz pierwszy w tym sezonie dobrze spisywał się Lukáš Pešek, który zajmował nawet 4. miejsce. Różnice w czołówce robiły się coraz większe, gdyż czołowa dwójka odjechała pozostałym zawodnikom. Byli to Bautista oraz Simoncelli. Po raz kolejny w tym sezonie^[3] Bautista nie opanował swojej maszyny i musiał wycofać się z zawodów. Liderem został Simoncelli, który jednak po nieczystej jeździe zmniejszył swoją przewagę nad Hectorem Barberą. Z tym zawodnikiem związane później były najbardziej dramatyczne wydarzenia w tym weekendzie. W trasie nie utrzymywali się kolejni zawodnicy, którzy wypadali z toru. Wśród nich był Pešek, który stracił szanse na pierwsze w życiu miejsce na podium w 250. Dzięki licznym wypadkom do czołowej piątki wszedł Mika Kallio. Na czole przez kolejne okrążenia na zmianę na prowadzenie wychodzili Barberá, który na prostej start-meta wyprzedzał Simoncelliego. Ten zaś wyprzedzał Hiszpana, dzięki bardzo dobremu do hamowaniu, dzięki czemu ciągle trwała rywalizacją o pierwsze miejsce. taka sytuacja trwała do przedostatniego okrążenia. Wtedy to podczas manewru wyprzedzania Simoncelli zaatakował Barberę zmienioną linią jazdy co wyeliminowało Hiszpana, który mało co, a uderzyłby w betonową ścianę, która znajdowała się niedaleko asfaltowej części toru.

Wśród najlepszych zawodników świata w jeździe na motocyklach nie było już tak zażartej rywalizacji jak w poprzedzających zawodach 125 i 250, ale można się było emocjonować walką o drugie miejsce.

Najsłabiej z czołówki zaczął Loris Capirossi, który z pierwszej linii startował podczas wyścigu systematycznie spadał, aż w końcu po przyjeździe na metę zanotował siódmy czas. Od początku wyścigu w czołówce stawki znajdowali się trzej zawodnicy: Rossi (zwycięzca kwalifikacji), Pedrosa, który prowadził przez pierwsze okrążenie oraz Stoner (prowadził przez dwa okrążenia). Od czwartego okrążenia na prowadzeniu znajdował się Valentino Rossi. Włoch nie stracił przodownictwa i po raz siódmy z rzędu wygrał na swojej rodzinnej eliminacji wygrywając bezsprzecznie nad innymi zawodnikami, choć sam czas na mecie nie wskazywał na tak dużą przewagę Włocha. Za Rossim toczyła się zacięta walka o drugie miejsce pomiędzy Caseyem Stonerem, a Danielem Pedrosą. Ci dwaj zawodnicy kilkukrotnie wyprzedzali się na torze w Mugello jednak ostatecznie mistrz świata wygrał z Hiszpanem, dzięki dobremu manewrowi na sześć okrążeń przed metą. Tuż za podium znalazł się zawodnik z San Marino Alex de Angelis. Wyścigu nie ukończył m.in.: Jorge Lorenzo, John Hopkins, Randy de Puniet, czy Marco Melandri.

Rossi umocnił się na prowadzeniu w kwalifikacji mistrzostw świata. Nad Pedrosą ma już 12 punktów przewagi, a nad kolegą z zespołu Jorge Lorenzo 28.