Muskaryna

Muskaryna
Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) kation (2S,4R,5S)-(4-hydroksy-5-metylotetrahydrofuran-2-ylometylo)-trimetyloamoniowy Inne nazwy i oznaczenia L-(+)-muskaryna
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C9H20NO2
Masa molowa	174,26 g/mol
Identyfikacja
Numer CAS	300-54-9
PubChem	9308
InChI InChI=1S/C9H20NO2/c1-7-9(11)5-8(12-7)6-10(2,3)4/h7-9,11H,5-6H2,1-4H3/q+1/t7-,8-,9+/m0/s1 InChIKey UQOFGTXDASPNLL-XHNCKOQMSA-N
Właściwości Rozpuszczalność w wodzie dobrze rozpuszczalna w innych rozpuszczalnikach etanol Temperatura topnienia 180 °C
Niebezpieczeństwa Karta charakterystyki: dane zewnętrzne Europejskie oznakowanie substancji oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne Na podstawie podanego źródła Szkodliwy (Xn) Zwroty R R22, R36 Zwroty S S26, S36
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Muskaryna – organiczny związek chemiczny, trujący alkaloid wielu grzybów, między innymi muchomora czerwonego (0,1–0,3%)^[1], strzępiaków, lejkówek i gołąbka ceglastego.

Muskaryna jest parasympatykomimetyczną substancją działającą już 15-30 minut po spożyciu. Zatrucie może objawiać się mdłościami i wymiotami, ślinieniem, łzawieniem, biegunką, rozmyciem obrazu oraz trudnościami z oddychaniem, utrzymuje się ono około 2 godzin. Przypadki śmiertelnego zatrucia zdarzają się rzadko; mogą być one spowodowane depresją układu oddechowego lub zawałem serca. Ponadto w wymienionych grzybach znajdują się jeszcze inne toksyny (np. kwas ibotenowy, muscymol, muskazon i związki izoksazolowe w muchomorze plamistym).

Dawka śmiertelna dla dorosłego człowieka wynosi 0,3–0,5 g^[1].

Specyficzną odtrutką w zatruciu muskaryną jest atropina.

Przypisy

Bibliografia

• W. Kostowski, Z.S. Herman: Farmakologia. Podstawy farmakoterapii. Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2003. ISBN 83-200-3350-0.