Mychajło Stelmach (pisarz)

Mychajło Stelmach grob

Mychajło Panasowycz Stelmach (ukr. Михайло Панасович Стельмах, ur. 24 maja 1912 we wsi Diakiwcy w obwodzie winnickim, zm. 27 września 1983 w Kijowie) – ukraiński pisarz.

Życiorys

Urodził się w biednej rodzinie chłopskiej. W 1933 ukończył studia na Wydziale Literackim Winnickiego Instytutu Pedagogicznego, 1933-1938 pracował jako wiejski nauczyciel w rodzinnych stronach i potem w obwodzie kijowskim. W 1936 rozpoczął działalność literacką, w 1941 wydał pierwszy zbiór wierszy pt. Dobroje utra. Po ataku Niemiec na ZSRR był artylerzystą i później frontowym korespondentem gazety 1 Frontu Ukraińskiego "Za czest' Otczyzny", był dwukrotnie ciężko ranny i kontuzjowany. Podczas wojny opublikował w Woroneżu i Ufie dwa zbiory wierszy frontowych; część z nich napisał podczas pobytu w szpitalu. Po wojnie, 1945-1953 pracował w Instytucie Nauk o SztuceFolkloru i Etnografii Akademii Nauk Ukraińskiej SRR. Pisał wiersze patriotyczne, osnute na motywach folkloru, poza tym nowele i powieści będące kronikami życia ukraińskiej wsi, m.in. cykl powieściowy Wielka rodzina 1949-1951 (wyd. pol. t. 1-2, 1954), Ludzka krew nie woda 1957 (wyd. pol. 1960). Napisał też powieść o II wojnie światowej Prawda i krywda (pol. przekład pt. Ziarno i plewa, 1967). Jest też autorem lirycznych powieści autobiograficznych, sztuk teatralnych i wierszy dla dzieci. Był deputowanym do Rady Najwyższej ZSRR od 6 do 9 kadencji.

Odznaczenia

• Medal Sierp i Młot Bohatera Pracy Socjalistycznej (23 maja 1972)
• Order Lenina (trzykrotnie)
• Order Rewolucji Październikowej
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy
• Order Przyjaźni Narodów
• Order Wojny Ojczyźnianej II klasy

I medale.

Bibliografia

• Nowa encyklopedia powszechna PWN t. 6, Warszawa 1998.
• Biografia (ukr.)
• Biografia (ros.)