Myszęcin

Ten artykuł od 2011-09 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Myszęcin

wieś
Państwo	Polska
Województwo	lubuskie
Powiat	świebodziński
Gmina	Szczaniec
Liczba ludności (2006)	632 (2006)
Strefa numeracyjna	68
Kod pocztowy	66-225
Tablice rejestracyjne	FSW
SIMC	0914450
Położenie na mapie gminy Szczaniec Myszęcin
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Myszęcin
Położenie na mapie województwa lubuskiego Myszęcin
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego Myszęcin
52°17′01″N 15°38′33″E/52,283611 15,642500

Myszęcin (niem. Muschten^[1]) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Szczaniec.

Hannusz Loga był pierwszym odnotowanym w 1465 roku właścicielem dóbr myszęcińskich. Wśród następnych posiadaczy byli prawdopodobnie potomkowie komendanta zamku w Świebodzinie, Ericha von Lessena – Kasper, Łukasz i Jan^[1]. Dobra ziemskie w Myszęcinie były od XVI do początku XVIII wieku własnością członków rodu von Knobelsdorff, którzy pełnili różne funkcje w Świebodzinie i urzędowali na zamku. Caspar Aleksander Ernst von Schlichting z Rzeczycy kupił od tej rodziny majątek w Myszęcinie.Jako właścicieli dóbr ziemskich w Myszęcinie odnotowano w 1718 roku przedstawicieli rodzin von Diebitsch i von Sack. W XVIII stuleciu swoje dobra miał we wsi również ród von Troschke. Po stu latach rodzina von Schlichling sprzedała swój majątek^[1]. Majątki w Myszęcinie jeszcze około 1790 roku należały do Johanna Emanuela von Schlichtinga i barona Sigmunda Karla von Troschke. Na terenie trzech części wsi w sumie znajdowało się m.in. 6 folwarków, 2 siedziby pańskie i 3 wiatraki. Myszęcin liczył wówczas 414 mieszkańców. Kolejnego właściciela pochodzącego z okolic Słubic doktora Paula Ernesta Jablonsky`ego odnotowano w 1842 roku, a Franza Xavera Fussa w 1879 roku^[1].

W południowo-zachodniej części wsi pod koniec XVIII stulecia założono park. Nieco wcześniej zbudowany został barokowy spichlerz. Park i spichlerz wchodziły w skład zespołu pałacowo-parkowego, który w XIX wieku obejmował także pałac i budynki zgrupowane przy trzech podwórzach gospodarczych oraz kolonię domów mieszkalnych^[1].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego. Wieś położona jest niespełna 10 km od Świebodzina w kierunku Poznania, po północnej stronie głównej trasy Świecko – Poznań.

Zabytki

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest^[2]:

• zespół pałacowy, z XVIII wieku/XIX wieku, w połowie XIX wieku:
  • pałac, neoklasycystyczny z połowy z XIX wieku; piętrowy, w stylu późno klasycystycznym, założony na planie prostokąta z wydatnymi ryzalitami wysuniętymi przed frontową i tylną elewację^[1]. Na przełomie XIX i XX wieku rozbudowany został o parterowe przybudówki. W latach 1968 i 1975, a więc w czasach kiedy zarządzało nim Państwowe Gospodarstwo Rolne, przeprowadzone były gruntowne prace remontowe, wskutek czego zburzono ganek prowadzący do wejścia głównego, usunięto z elewacji część detalu architektonicznego (boniowania, obramienia okienne), a wewnątrz rezydencji elementy jego wystroju i wyposażenia^[1]. W otoczeniu pałacu przebudowano ogrodzenie i wycięło część starych drzew. Prostokątne przybudówki znajdują się przy elewacjach bocznych. Na wysokim podpiwniczeniu jest wzniesiony jednopiętrowy korpus pałacu i nakryty dachem dwuspadowym. Przybudówki mają podobną konstrukcję jak dach, z których północna jest parterowa, a południowa piętrowa^[1]. Główne wejścia do rezydencji zostały umieszczone w ryzalitach zwieńczonych trójkątnymi naczółkami. Przez gzymsy, pilastry i lizeny jest reprezentowany pozostały po modernizacji detal architektoniczny^[3].
  • park krajobrazowy, założony w końcu XVIII w. o powierzchni ok. 4 ha. Znajduje się tu staw z półwyspem, na którym zbudowano romantyczną groblę. Zachowały się w parku pomnikowe dęby oraz lipy tworzące aleję, która prowadzi w stronę pałacu^[3].
  • spichlerz, zbudowany w XVIII wieku, murowany, piętrowy, założony na planie prostokąta, nakryty dachem mansardowym, znajdujący się w zabudowie folwarku^[3].

• 

  Pałac

• 

  Park, w zespole pałacowym

• 

  Spichlerz, w zespole pałacowym

Społeczeństwo

Od 2008 roku działają we wsi dwie organizacje:

• 'Komitet Budowy Placu Zabaw' - dzięki swojej wytrwałości oraz pomocy mieszkańców ma na koncie wybudowane boisko do koszykówki przy terenie nieistniejącej już Szkoły Podstawowej, z inicjatywy Komitetu w miejscowości powstał plac zabaw.
• 'Równe Babki' - to organizacja kobiet, które w roku 2009 zorganizowały między innymi Ferie Zimowe dla dzieci.

Sołectwo

W miejscowości corocznie z inicjatywy Rady Sołeckiej odbywa się Festyn z okazji Dnia Dziecka oraz Festyn zamykający wakacje, a także imprezy takie jak: Andrzejki, Sylwester, Karnawał.

Edukacja

• W Myszęcinie znajdowała się Publiczna Szkoła Podstawowa (1-3) oraz Publiczne Przedszkole - niestety dziś żadne z nich nie istnieje, budynki zostały sprzedane - obecnie są własnością prywatną.
• Sala wiejska jest miejscem gdzie odbywają się zabawy, a także od poniedziałku do piątku jest czynna tam biblioteka oraz sala przeznaczona do gry w tenisa stołowego.

Turystyka

Trzygwiazdkowy hotel mieszczący się tuż przy krajowej DK nr 2, niedaleko stacja paliw, kantor, market

Sport

KS Zenit Myszęcin. Drużyna aktualnie występuje w A klasie, w grupie Zielona Góra I.

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof Garbacz: Przewodnik po zabytkach województwa lubuskiego tom 1. Zielona Góra: Agencja Wydawnicza „PDN”, 2011, s. 185-186. ISBN 978-83-919914-8-0.