Nagroda im. Ireny i Franciszka Skowyrów

Nagroda im. Ireny i Franciszka Skowyrów (zwana "Lubelskim Noblem") – nagroda przyznawania za prace naukowe związane ze środowiskiem KUL oraz badania polonijne (historia, filozofia, kultura i teologia) przez Instytut Badań Polonijnych Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Nagradzane są prace prezentujące m.in. wkład kościoła i duchowieństwa w rozwój kultury narodowej, walkę o wolność i niepodległość Polski, sprawiedliwość społeczną i prawa człowieka.

Inicjatorem idei nagrody był prof. dr hab. Czesław Bloch (ur. 1 listopada 1927 r., zm. 3 kwietnia 2000 r.) przez długi okres związany z Katolickim Uniwersytetem Lubelskim[1]. Została ona ufundowana przez działaczy polonijnych w Stanach Zjednoczonych Irenę[2] i Franciszka[3] Skowyrów w 1980 r. Po raz pierwszy przyznano ją w 1981 r.

Nagroda wręczana jest corocznie w maju w Trybunale Koronnym w Lublinie przez rektora KUL.

Do tej pory wyróżniono naukowców z KUL i UMCS, jak również reprezentantów środowisk akademickich z Gdańska, Poznania, Warszawy, Wrocławia, Londynu, Paryża czy Rzymu. Do 1997 r. wyłoniono 34 laureatów[4], a do 2002 r. - 60 osób. Laudacje laureatów Nagrody im. Ireny i Franciszka Skowyrów zawarte są w publikacji Edwarda Walewandra pt. "Człowiek i książka"[5].

Laureaci

Nagrodę otrzymali m.in.:

Przypisy

  1. Zmarł profesor Czesław Bloch, www.opoka.org.pl (dostęp:18 maja 2008)
  2. od lipca 1993 r. mieszka w Polsce
  3. zm. 1978 r., prawnik, działacz Polonii amerykańskiej
  4. Instytut Badań nad Polonią i Duszpasterstwem Polonijnym, www.kul.lublin.pl (dostęp:18 maja 2008)
  5. Edward Walewander, Człowiek i książka, Lublin 2020, s. 262
  6. https://forumakademickie.pl/fa-archiwum/archiwum/2009/02/04_kronika.html (dostęp:7 sierpnia 2009)