Nautilus Pompilius

Nautilus Pompilius

Koncert grupy Nautilus Pompilius, lata 80.
Rok założenia	1982
Rok rozwiązania	1997
Pochodzenie	Rosja
Gatunek	rock, art rock, post punk, new wave, gothic rock, alternative rock
Aktywność	1983–1997
Skład
Wiaczesław Butusow, Ilja Kormilcew, Albert Potapkin, Igor Kopyłow, Aleksiej Mogilewskij, Nikołaj Pietrow
Strona internetowa

Nautilus Pompilius (ros. Наутилус Помпилиус) – radziecka i rosyjska grupa rockowa. Powstała w Swierdłowsku (od 1991 Jekaterynburg) i działała w latach 1982–1997.

Najsłynniejsze utwory to: „Spacery po wodzie” („Прогулки по Воде”), „Chcę być z tobą” („Я хочу быть с тобой”), „Skrzydła” („Крылья”) oraz „Ostatni list” („Последнее письмо”) znany powszechnie od pierwszych słów refrenu „Goodbye America”.

W 1988 w zespole wystąpiła gościnnie Ałła Pugaczowa (chórki w piosence „Doktor twojego ciała” („Доктор твоего тела”) na płycie Князь Тишины)^[1].

w 1997 roku muzyka autorstwa Nautilusa została wykorzystana w filmie reżysera Aleksieja Bałabanowa pt. Brat^[2].

Historia

Grupa powstała w 1978 roku z inicjatywy Wiaczesława Butusowa i Dmitrija Umieckiego – studentów architektury. Początkowo zespół miał się nazywać „Ali Baba i czterdziestu rozbójników”, jednak w 1983 Andriej Makarow zaproponował nazwę „Nautilus”, a w 1985 Ilja Kormilcew zmienił ją na „Nautilus Pompilius”^[3].

Na początku swojego istnienia grupa występowała na potańcówkach, wykonując covery zagranicznych rockowych hitów. W 1983 roku został nagrany debiutancki album Переезд, inspirowany brzmieniem Led Zeppelin. Wraz z nowym albumem - Невидимка - muzycy odeszli od dotychczasowej muzycznej estetyki. Tworząc nowe brzmienie wzorowali się na przykładzie leningradzkich grup interesujących się w owym czasie nową falą^[4]. Ukształtowany został również ówczesny imidż grupy - czarno-białe ubrania i makijaż sceniczny utrzymany w tej samej kolorystyce. Do grupy dołączył poeta - Ilja Kormilcew, który jest autorem większości tekstów Nautilusa. Skład zespołu tworzyli w tym czasie: Wiaczesław Butusow (wokal i gitara), Dmitrij Umiecki (gitara basowa)Wiktor Komarow (klawiszowe), Aleksiej Mogilewski (saksofon, klawiszowe), Albert Potapkin (perkusja)^[5].

Grupa regularnie występowała na scenie Swierdłowskiego Rock Klubu, jednego z najpopularniejszych ośrodków muzyki rockowej w Związku Radzieckim.

Ogólnokrajową sławę w ZSRR zespół zdobył w 1986 roku, po wydaniu albumu Разлука. Koncertował w całym kraju i za granicą.

W 1989 roku z Nautilusa odszedł współzałożyciel - Dmitrij Umiecki. Jego decyzja była spowodowana częstymi zmianami składu zespołu oraz sporami i kłótniami dzielącymi muzyków Nautilusa, które pojawiły się wraz z nadejściem sukcesu. Zaraz po tym Butusow na rok rozwiązał grupę. W 1989 roku wraz z udziałem byłego współ-lidera nagrano album Человек без имени (wydany w 1995). Umiecki do zespołu nie powrócił.

W tym samym roku Kormilcew, Butusow i Umiecki zostali uhonorowani Komsomolską Nagrodą Lenina. Kormilcew zrezygnował z wyróżnienia z uwagi na przekonania polityczne. Butusow nie pojawił się na ceremonii przyznania, a otrzymane pieniądze przekazał na cel charytatywny. Umiecki jako jedyny przyjął nagrodę.

Wraz z początkiem lat 90. i ustanowieniem nowego składu zmieniło się również brzmienie Nautilusa, większą rolę w utworach odgrywała wówczas gitara.

W 1993 roku grupa świętowała 10- lecie istnienia i z tej okazji został wydany koncertowy album Отчёт 1983—1993. Udział w projekcie wzięły m.in. zespół Aleksieja Mogilewskiego Ассоциация, Akwarium, Nastia, Czajf i Agata Kristi, wykonując covery popularnych utworów Nautilusa.

Wiaczesław Butusow rozwiązał zespół w 1997 roku bez podania konkretnej przyczyny. Decyzję o rozpadzie podjęto podczas nagrywania ostatniego albumu grupy.

W 2008 roku Nautilus obchodził 25- lecie istnienia. Z tej okazji Butusow wraz ze swoim nowym zespołem Ju-Piter wydał dwuczęściowy tribute album - НАУБУМ. Na pierwszą część składają się covery największych hitów Nautilusa, nagrane m.in. przez grupy takie jak Alisa, Maszina Wremieni, Piknik, Nocznyje Snajpery, Mumij Troll, a na drugą część aranżacje innych utworów zespołu wykonanych przez Ju-Pitera^[4].

Dyskografia^[6]

Albumy studyjne

• 1983 — Переезд
• 1985 — Невидимка
• 1986 — Разлука
• 1988 — Князь тишины
• 1991 — Родившийся в эту ночь
• 1992 — Чужая земля
• 1994 — Титаник
• 1994 — Наугад
• 1995 — Человек без имени
• 1996 — Крылья
• 1997 — Яблокитай
• 1997 — Атлантида

Albumy koncertowe

• 1987 — Подъём 
• 1988 — Раскол 
• 1988 — Ни кому ни кабельность 
• 1988 — Отбой 
• 1993 — Отчёт 1983—1993
• 1994 — Титаник Live 
• 1996 — Акустика (Лучшие Песни)

Skład

Ostatni skład

• Wiaczesław Butusow — wokal, gitara, teksty, muzyka (1982—1997)
• Ilja Kormilcew— teksty (1985—1997)
• Albert Potapkin — perkusja (1986—1987, 1991—1997)
• Igor Kopyłow — gitara basowa (1990—1997)
• Nikołaj Pietrow — gitara (1994—1997)
• Aleksiej Mogilewski — klawiszowe, saksofon, chórki (1986—1988, 1994—1997)

Byli członkowie

• Dmitrij Umiecki — gitara basowa, chórki, muzyka, teksty (1982—1987, 1989)
• Andriej Sadnow — gitara (1982—1983)
• Wiktor Komarow — klawiszowe (1983—1988)
• Aleksiej Chomienko — klawiszowe (1987—1988)
• Władimir Elizarow — gitara basowa, gitara (1988)
• Wiktor Aławacki — gitara basowa (1988)
• Władimir Nazimow — perkusja (1987—1988)
• Jegor Biełkin — gitara (1988, 1990—1993)
• Aleksandr Bieljajew — gitara (1989—1993)
• Igor Dżawad-Zade— perkusja (1989—1991)
• Igor Gonczarow — perkusja (1982)
• Aleksandr Zarubin — perkusja (1982—1983)
• Nastia Polewa — wokal (1985)

Kinematografia

Pod koniec lat 80. muzycy grupy wzięli udział w tworzeniu krótkometrażowych filmów swierdłowskiego reżysera, Aleksieja Bałabanowa. Były to produkcje: Kiedyś były inne czasy (1987)^[7] - oparty na hicie Nautilusa „Spojrzenie z ekranu” („Взгляд с экрана”), Nie mam przyjaciela (1987)^[8] i Nastia i Jegor (1989)^[9].

W 1997 roku Bałabanow zaprosił Nautilusa do udziału w filmie Brat - wykorzystano w nim muzykę autorstwa Butusowa i Kormilcewa, a członków zespołu zaangażowano do ról epizodycznych (występu cameo).

Przypisy