Niżni Kieżmarski Przechód

Niżni Kieżmarski Przechód
Ilustracja
Niżni Kieżmarski Przechód wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Sąsiednie szczyty

Kieżmarska Czuba, Mała Kieżmarska Czubka

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Niżni Kieżmarski Przechód”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Niżni Kieżmarski Przechód”
Ziemia49°11′55,4″N 20°13′22,1″E/49,198722 20,222806

Niżni Kieżmarski Przechód[1], w części literatury tatrzańskiej Niżni Kiezmarski Przechód[2] (słow. Nižná Kežmarská priehyba) – przełęcz w dolnym fragmencie południowo-wschodniej grani Kieżmarskiego Szczytu opadającej na Huncowską Przełęcz. Na północnym zachodzie graniczy z Kieżmarską Czubą, natomiast na południowym wschodzie z Małą Kieżmarską Czubką. Siodło znajduje się w pobliżu tego ostatniego wzniesienia[2].

Północno-wschodnie stoki opadają z Niżniego Kieżmarskiego Przechodu do Świstówki Huncowskiej (górnego piętra Doliny Huncowskiej), południowo-zachodnie – do Lejkowego Kotła w Dolinie Łomnickiej[3]. Zbocze spadające z przełęczy na północny wschód w górnej części ma charakter piarżysty, niżej przekształca się w mały skalisty żleb z kilkoma progami. Kończy się on w piarżyskach ponad Świstówką Huncowską, nieopodal linii spadku Huncowskiej Przełęczy. Na stronę Doliny Łomnickiej opada z siodła długi żleb o krętym przebiegu, także podcięty programi[2].

Przełęcz jest wyłączona z ruchu turystycznego. Najdogodniejsze drogi dla taterników prowadzą z Huncowskiej Przełęczy[2].

Pierwsze wejścia na przełęcz miały miejsce przy okazji pierwszych wizyt na Kieżmarskim Szczycie[2].

Przypisy

  1. ↑ Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 411. ISBN 83-01-13184-5.
  2. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 116–117. ISBN 83-217-2203-2.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124–125. ISBN 83-909352-2-8.
Południowo-wschodnia grań Kieżmarskiego Szczytu

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
Łomnica a4 podpisana.jpg
Autor: Jerzy Opioła (zdjęcie), Krzysztof Dudzik (podpisy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Masywy Łomnicy i Kieżmarskiego Szczytu
Mountain pass 12x12 ne.svg
oriented mountain pass symbol : n ne e se