Nicole Arendt
| Państwo |  Stany Zjednoczone |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1969 Somerville |
| Wzrost | 177 cm |
| Masa ciała | 68 kg |
| Gra | leworęczna |
| Status profesjonalny | 18 maja 1991 |
| Zakończenie kariery | 2003 |
| Trener | Raj Chaudhuri |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 49 (16 czerwca 1997) |
| Australian Open | 3R (1996) |
| Roland Garros | 4R (1997) |
| Wimbledon | 3R (1996, 1997) |
| US Open | 3R (1995) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 16 WTA, 8 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 3 (25 sierpnia 1997) |
| Australian Open | SF (1996, 2001) |
| Roland Garros | SF (1995, 2002) |
| Wimbledon | F (1997) |
| US Open | SF (1997) |
Nicole Arendt (ur. 26 sierpnia 1969 w Somerville) – amerykańska tenisistka, wicemistrzyni Wimbledonu w grze podwójnej, finalistka turniejów wielkoszlemowych w grze mieszanej.
Kariera tenisowa
Arendt pojawiła się w prestiżowych imprezach po raz pierwszy w 1986 roku, kiedy to doszła do drugiej rundy singlowego US Open. Ponadto wygrywała turnieje z cyklu ITF. Rok później została sklasyfikowana w rankingu tenisowej organizacji kobiecej w czwartej setce. Kolejne dwa sezony przyniosły mniej dobrych rezultatów, Arendt rzadziej brała udział w zawodach. Powróciła dopiero w 1991 roku, od razu docierając do finału imprezy z cyklu Wielkiego Szlema – US Open u boku Brendy McCarthy. Przez kilkanaście kolejnych miesięcy skoncentrowana na wynikach singlowych, wśród których należy wymienić półfinały turniejów WTA w Dżakarcie i Singapurze. W 1995 roku okazało się jednak, że zdecydowanie większe osiągnięcia odnosi w grze deblowej. Wówczas to wygrała imprezy zawodowe w Houston, Zurychu i Québec. Przełomowy pod tym względem był rok 1996, kiedy to dwukrotnie – w Melbourne i Paryżu została wielkoszlemową wicemistrzynią w grze mieszanej u boku Luke Jensena, ponadto w tym pierwszym była w ćwierćfinale, podobnie jak pod koniec roku w Nowym Jorku. Razem z McCarthy wygrała World Doubles Cup. Panie zakwalifikowały się także do turnieju mistrzyń, ale nie wystartowały ze względu na kontuzję kolana Holenderki.
W roku 1997 Arendt została trzecią rakietą deblową na świecie, zarobiła ponad milion dolarów występami na korcie, doszła do czwartej rundy singlowego French Open, pokonując po drodze Janę Novotną. Odniosła kilka sukcesów deblowych, wśród których najważniejszym była obrona World Doubles Cup. Wtedy przytrafiła się jej kontuzja ramienia, co zakończyło się operacją pod koniec roku. Nicole Arendt nie występowała przez cały sezon 1998, a w tym czasie kontynuowała studia na uniwersytecie na Florydzie.
Do zawodowej rywalizacji powróciła w roku 1999, osiągając razem z Manon Bollegraf ćwierćfinał Australian Open. To osiągnięcie wyrównała na przełomie sierpnia i września w Nowym Jorku. Dopiero w maju rozegrała spotkanie gry pojedynczej w ramach turnieju w Rzymie, ale w tej konkurencji była nawet w ćwierćfinale w Birmingham, w którym uległa najwyżej rozstawionej Francuzce Nathalie Tauziat.
Po porażce w ostatniej rundzie eliminacji wielkoszlemowego Australian Open w 2000 roku definitywnie zrezygnowała ze startów singlowych, skupiając się wyłącznie na konkurencji gry podwójnej. Partnerując Bollegraf Arendt doszła do finału w Miami, Hamburgu, a także WTA Tour Championships, gdzie jednak holendersko-amerykański debel uległ Martinie Hingis i Annie Kurnikowej. Tytuł zawodowy, po czterech latach przerwy, Nicole wywalczyła w 2001 w Canberze u boku Japonki Ai Sugiyamy. W tym roku i następnym nadal zaliczała się do światowej czołówki deblowej. Po zakończeniu współpracy z Sugiyamą startowała także z Liezel Huber (razem grały w Mistrzostwach WTA, były w finale). Po roku 2003, kiedy to zagrała trzy turnieje (w tym dwa wielkoszlemowe i impreza WTA w Birmingham) zaprzestała zawodowych startów tenisowych.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej się nie odbył
Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku w (styczniu i grudniu), za to nie został rozegrany w 1986 roku.
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | Tytuły | W-L | ||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 1R | 1R | 3R | 1R | A | A | Q3 | 0 / 6 | 4 – 6 | ||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 4R | A | 2R | A | 0 / 4 | 4 – 4 | ||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | 2R | 2R | 1R | 3R | 3R | A | 2R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | ||
| US Open | 2R | 1R | A | A | A | 1R | 2R | 2R | 2R | 3R | 2R | 1R | A | Q3 | A | 0 / 9 | 7 – 9 | ||
| Ranking na koniec roku | 164 | 366 | 461 | – | 388 | 211 | 124 | 88 | 73 | 114 | 79 | 63 | – | 142 | – | 0 / 25 | 22 – 25 | ||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | Tytuły | W-L | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | 2R | 1R | 3R | 2R | SF | QF | A | QF | 1R | SF | 3R | A | 0 / 10 | 20 – 10 | |||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | SF | QF | QF | A | 2R | 3R | QF | SF | 2R | 0 / 8 | 21 – 8 | |||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | SF | QF | 3R | F | A | QF | 2R | 2R | 2R | 1R | 0 / 11 | 20 – 11 | |||||
| US Open | A | A | A | A | A | 1R | A | 1R | 3R | 2R | QF | SF | A | QF | 1R | 1R | 2R | A | 0 / 10 | 14 – 10 | |||||
| Ranking na koniec roku | – | – | 426 | – | – | 127 | 146 | 85 | 24 | 11 | 11 | 8 | – | 32 | 11 | 10 | 19 | 314 | 0 / 39 | 75 – 39 | |||||
Występy w grze mieszanej
| Turniej | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 | 1991 | 1992 | 1993 | 1994 | 1995 | 1996 | 1997 | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | Tytuły | W-L | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | NH | A | A | A | A | A | A | A | A | 2R | F | 1R | A | A | 1R | QF | 1R | A | 0 / 6 | 7 – 6 | |||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 3R | F | 1R | A | A | 1R | 2R | 1R | A | 0 / 6 | 6 – 6 | |||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 1R | QF | A | A | A | 1R | 3R | A | A | 0 / 5 | 5 – 5 | |||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 1R | 2R | A | A | A | 1R | 1R | 2R | A | 0 / 5 | 2 – 5 | |||||||
| 0 / 22 | 20 – 22 | ||||||||||||||||||||||||||
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| WTA Doubles Championships | |
| 1988 – 2008 | |
| Kategoria I | |
| Kategoria II | |
| Kategoria III | |
| Kategoria IV | |
| Kategoria V | |
Gra podwójna 32 (16–16)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 26 sierpnia 1991 | Schenectady | Twarda | Shannan McCarthy |  Rachel McQuillan Claudia Porwik | 2:6, 2:6 |
| Finalistka | 2. | 25 kwietnia 1993 | Kuala Lumpur | Twarda | Kristine Radford | Patty Fendick Meredith McGrath | 4:6, 6:7(2) |
| Zwyciężczyni | 1. | 2 maja 1993 | Dżakarta | Twarda | Kristine Radford | Amy de Lone Erika de Lone | 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 3. | 24 kwietnia 1994 | Singapur | Twarda | Kristine Radford | Patty Fendick Meredith McGrath | 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 2. | 1 maja 1994 | Dżakarta | Twarda | Kristine Radford | Kerry-Anne Guse Andrea Strnadová | 6:2, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 3. | 19 lutego 1995 | Oklahoma City | Twarda (hala) |  Laura Golarsa | Katrina Adams Brenda Schultz | 6:4, 6:3 |
| Zwyciężczyni | 4. | 2 kwietnia 1995 | Hilton Head | Ceglana | Manon Bollegraf | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 0:6, 6:3, 6:4 |
| Finalistka | 4. | 9 kwietnia 1995 | Amelia Island | Ceglana | Manon Bollegraf |  Amanda Coetzer Inés Gorrochategui | 2:6, 6:3, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 5. | 16 kwietnia 1995 | Houston | Ceglana | Manon Bollegraf |  Rene Simpson Wiltrud Probst | 6:4, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 6. | 8 października 1995 | Zurich | Twarda (hala) | Manon Bollegraf | Chanda Rubin Caroline Vis | 6:4, 6:7(4), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 7. | 5 listopada 1995 | Quebec | Dywanowa (hala) | Manon Bollegraf | Rennae Stubbs Lisa Raymond | 7:6(6), 4:6, 6:2 |
| Zwyciężczyni | 8. | 26 maja 1996 | Edynburg, WTA Doubles | Ceglana | Manon Bollegraf | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 6:3, 2:6, 7:6(6) |
| Zwyciężczyni | 9. | 13 października 1996 | Filderstadt | Twarda (hala) | Jana Novotná |  Martina Hingis Helena Suková | 6:2, 6:3 |
| Finalistka | 5. | 20 października 1996 | Zurich | Twarda | Natalla Zwierawa | Martina Hingis Helena Suková | 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 17 listopada 1996 | Filadelfia | Dywanowa (hala) | Lori McNeil | Lisa Raymond Rennae Stubbs | 4:6, 6:3, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 10. | 23 lutego 1997 | Hanower | Dywanowa (hala) | Manon Bollegraf |  Łarysa Neiland Brenda Schultz-McCarthy | 4:6, 6:3, 7:6(4) |
| Finalistka | 7. | 13 kwietnia 1997 | Amelia Island | Ceglana | Manon Bollegraf | Lindsay Davenport Jana Novotná | 3:6, 0:6 |
| Zwyciężczyni | 11. | 11 maja 1997 | Rzym | Ceglana | Manon Bollegraf |  Conchita Martínez Patricia Tarabini | 6:2, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 12. | 24 maja 1997 | Edynburg, WTA Doubles | Ceglana | Manon Bollegraf | Rachel McQuillan Nana Miyagi | 6:1, 3:6, 7:5 |
| Nierozstrzygnięte | 8. | 22 czerwca 1997 | Eastbourne | Trawiasta | Manon Bollegraf | Lori McNeil Helena Suková | mecz nie odbył się z powodu opadów deszczu |
| Finalistka | 9. | 6 lipca 1997 | Wimbledon | Trawiasta | Manon Bollegraf | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 6:7(4), 4:6 |
| Finalistka | 10. | 17 sierpnia 1997 | Toronto | Twarda | Manon Bollegraf |  Yayuk Basuki Caroline Vis | 6:3, 5:7, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 13. | 24 sierpnia 1997 | Atlanta | Twarda | Manon Bollegraf |  Alexandra Fusai Nathalie Tauziat | 6:7(5), 6:3, 6:2 |
| Finalistka | 11. | 9 kwietnia 2000 | Miami | Twarda | Manon Bollegraf | Julie Halard-Decugis Ai Sugiyama | 6:4, 5:7, 4:6 |
| Finalistka | 12. | 7 maja 2000 | Hamburg | Ceglana | Manon Bollegraf |  Anna Kurnikowa Natalla Zwierawa | 7:6(5), 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 13. | 19 listopada 2000 | Nowy Jork | Dywanowa (hala) | Manon Bollegraf | Martina Hingis Anna Kurnikowa | 2:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 14. | 13 stycznia 2001 | Canberra | Twarda | Ai Sugiyama | Nannie De Villiers Annabel Ellwood | 6:4, 7:6(2) |
| Zwyciężczyni | 15. | 18 marca 2001 | Indian Wells | Twarda | Ai Sugiyama | Virginia Ruano Pascual Paola Suárez | 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 14. | 29 lipca 2001 | Stanford | Twarda | Caroline Vis |  Janet Lee Wynne Prakusya | 6:3, 3:6, 6:3 |
| Finalistka | 15. | 12 sierpnia 2001 | Los Angeles | Twarda | Caroline Vis | Kimberly Po Nathalie Tauziat | 3:6, 5:7 |
| Finalistka | 16. | 16 września 2001 | Bahia | Twarda | Patricia Tarabini | Amanda Coetzer Lori McNeil | 7:6(8), 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 16. | 6 stycznia 2002 | Auckland | Twarda | Liezel Huber | Květa Hrdličková Henrieta Nagyová | 7:5, 6:4 |
Gra mieszana 2 (0–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 28 stycznia 1996 | Australian Open | Twarda | Luke Jensen | Łarysa Neiland Mark Woodforde | 6:4, 5:7, 0:6 |
| Finalistka | 2. | 19 czerwca 1996 | French Open | Ceglana | Luke Jensen | Patricia Tarabini Javier Frana | 2:6, 2:6 |
Występy w Turnieju Mistrzyń
W grze podwójnej
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1995 | Półfinał | Manon Bollegraf | Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario | 6:7(7), 6:2, 2:6 |
| 1997 | Półfinał | Manon Bollegraf | Alexandra Fusai Nathalie Tauziat | 3:6, 2:3 krecz |
| 2000 | Finał | Manon Bollegraf | Martina Hingis Anna Kurnikowa | 2:6, 3:6 |
| 2002 | Ćwierćfinał | Liezel Huber |  Cara Black Jelena Lichowcewa | 3:6, 6:7(5) |
Występy w turnieju WTA Doubles Championships
| Rok | Rezultat | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik |
| 1995 | Ćwierćfinał | Laura Golarsa | Patty Fendick Jill Hetherington | 4:6, 6:7 |
| 1996 | Zwycięstwo | Manon Bollegraf | Gigi Fernández Natalla Zwierawa | 6:3, 2:6, 7:6(6) |
| 1997 | Zwycięstwo | Manon Bollegraf | Rachel McQuillan Nana Miyagi | 6:1, 3:6, 7:5 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 17 lutego 2017].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 17 lutego 2017].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
Flag of Belarus 1995-2012
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
bendera Indonesia
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
