Nie Rongzhen

Nie Rongzhen
Ilustracja
Marszałek Nie Rongzhen
marszałek (yuan shuai) marszałek (yuan shuai)
Data i miejsce urodzenia

29 grudnia 1899
Kaixian, Syczuan

Data i miejsce śmierci

14 maja 1992
Pekin

Przebieg służby
Lata służby

1923–1989

Siły zbrojne

 Chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza

Stanowiska

dowódca 115 dywizji, zastępca szef sztabu ChAL-W, komendant garnizonu Pekin-Tiencin

Główne wojny i bitwy

ekspedycja północna,
Długi Marsz,
chińska wojna domowa

Późniejsza praca

polityk, pisarz, instruktor wojskowy

Odznaczenia
Order 1 sierpnia I klasy (Chiny)Order Wyzwolenia I klasy (Chiny)
Nie Rongzhen
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

聂荣臻

Pismo tradycyjne

聶榮臻

Hanyu pinyin

Niè Róngzhēn

Wade-Giles

Nieh Jung-chen

Nie Rongzhen (ur. 29 grudnia 1899, Kaixian - zm. 14 maja 1992, Pekin) – chiński marszałek, dowódca z okresu długiego marszu i wojny domowej, a następnie wieloletni oficer sztabowy Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej (ChAL-W), odpowiedzialny za program modernizacji sił zbrojnych i organizację programu jądrowego Chin.

Urodził się w zamożnej rodzinie ziemiańskiej niedaleko Chongqingu, gdzie (wraz z Deng Xiaopingiem) skończył szkołę średnią. W 1919 wziął udział w Ruchu 4 Maja. Następnie pracował i studiował we Francji: m.in. w zakładach Renault i Schneider-Creusot, ukończył też Universite de Travail, w Charleroi (Belgia). Od 1922 był członkiem młodzieżówki komunistycznej i z polecenia Partii w 1923 pojechał do Niemiec, a rok później do Moskwy, na Uniwersytet Armii Czerwonej[1].

Po powrocie do Chin uczestniczył w powstaniu w Nanchangu i powstaniu w Kantonie. Po okresie pracy w podziemiu, w okolicach Tangshan, po 1931 dotarł do Chińskiej Republiki Rad, a po jej likwidacji wyruszył w Długi Marsz jako komisarz polityczny Lin Biao (następnie będzie jego zastępcą) i komisarzem w 115 dywizji 8 Armii Marszowej. W okresie, gdy siły komunistyczne bazowały w Yan’anie, kierował operacjami partyzanckim w górach Wutai, a po rozpoczęciu walk na pełną skalę z armiami Kuomintangu, dowodził oddziałami, które opanowały Shijiazhuang, Pekin i Tiencin[1].

Po ustanowieniu ChRL został burmistrzem Pekinu (1949-51), komendantem garnizonu pekińsko-tiencińskiego, pełniącym obowiązki szefa sztabu ChAL-W (1950), zastępcą przewodniczącego Centralnej Komisji Wojskowej (1951), a w 1954 członkiem Stałego Komitetu Politbiura. W czasie wojny koreańskiej uczestniczył podejmowaniu kluczowych decyzji dotyczących zaangażowania chińskich sił i studiował problemy walki z lepiej wyposażonym przeciwnikiem. W następstwie tego w 1955 został mianowany jednym z trzech kierowników chińskiego programu nuklearnego, a rok później, jako wicepremier, przejął całościową kontrolę nad programem rozwoju technologicznego Chin i sił zbrojnych. W tym celu zorganizował instytucje naukowe i administracyjne, zespoły badawcze, wykorzystując doradców radzieckich i studentów wysyłanych za granicę, w szczególności do USA[2]. Jako najlepiej wykształcony z pierwszego pokolenia chińskich generałów, w szczególności zaznajomiony z problematyką techniczną, przez 12 lat (1958-70) kierował pracą Państwowej Komisji Nauki i Techniki (potem przekształconej w ministerstwo). Zachował wpływy także w późniejszym okresie, przez córkę Nie Li, generała-porucznika ChAL-W, zastępcę dyrektora Komisji Nauki, Technologii i Przemysłu na rzecz Obrony Narodowej i zięcia, Ding Henggao, który przez kilka lat zarządzał tą komisją[1].

W 1955 został, wraz z 9 innymi dowódcami, mianowany marszałkiem (yuan shuai). Było to jedyne takie mianowanie w historii ChAL-W. Nie w chwili śmierci był ostatnim marszałkiem armii chińskiej[3].

Po śmierci Mao w 1976, wraz z grupą pierwszopokoleniowych dowódców ChAL-W, sprzeciwił się bandzie czworga, a po aresztowaniu jej członków i powrocie Deng Xiaopinga do władzy, podjął z nim współpracę przy realizacji czterech modernizacji. Napisał pamiętniki (Nie Rongzhen huiyilu, Pekin, 1984).

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Nie Rongzhen. W: Larry M. Wortzel: Dictionary of Contemporary Chinese Military History. Westport: Greenwood Press, 1999, s. 188-189. ISBN 0-313-29337-6.
  2. Li Xiaobing, A History..., str. 159nn
  3. Li Xiaobing, A History..., str. 127

Bibliografia

  • Xiaobing Li: A History of the Modern Chinese Army. Lexington, Kentucky: The University Press of Kentucky, 2007, s. 127. ISBN 978-0813124384.

Media użyte na tej stronie

Order of Bayi 1st Class.svg
Autor: Ericmetro, Licencja: CC0
Chinese military medal: Order of Bayi 1st Class
Marshal Nie Rongzhen.jpg
Nie Rongzhen (simplified Chinese: 聂荣臻; traditional Chinese: 聶榮臻; pinyin: Niè Róngzhēn; Wade-Giles: Nieh Jung-chen) (December 29, 1899 - May 14, 1992) was a prominent Chinese Communist military leader, and one of ten Marshals in the People's Liberation Army of China. He was the last surviving PLA officer with the rank of Marshal.
Order of Liberation 1st Class.svg
Autor: Ericmetro, Licencja: CC0
Chinese military medal: Order of Liberation 1st Class
Marshal of the PRC rank insignia.svg
Autor: 碧海风, Licencja: CC BY-SA 4.0
中国人民共和国元帅肩章