Niizuki (1942)

Niizuki
Historia
Stocznia

Mitsubishi, Nagasaki (Japonia)

Położenie stępki

8 grudnia 1941

Wodowanie

29 czerwca 1942

 Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Wejście do służby

31 marca 1943

Zatopiony

6 lipca 1943 w zatoce Kula

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa - 2701 ton,
pełna - 3700 ton

Długość

134,2 m

Szerokość

11,6 m

Zanurzenie

4,2 m

Napęd
2 turbiny parowe o mocy łącznej 52 000 KM, 3 kotły parowe, 2 śruby
Prędkość

33 węzły

Zasięg

8300 Mm przy prędkości 18 w

Uzbrojenie
8 x 100 mm plot (4xII),
12-15 x 25,
4 wt 610 mm (1xIV) (8 torped), 2-4 mbg, 72 bg
Załoga

300

Niizuki (kanji: 新月, katakana: ニイヅキ[1]| pol. "nowy księżyc") – japoński wielki niszczyciel typu Akizuki, z okresu II wojny światowej. Wszedł do służby w 1943 i zatopiony w tym roku w bitwie w zatoce Kula.

Historia

"Niizuki" był piątym z serii wielkich niszczycieli typu Akizuki, zaprojektowanych specjalnie jako okręty obrony przeciwlotniczej, których główne uzbrojenie stanowiło 8 nowych dział uniwersalnych kalibru 100 mm, o umiarkowanym kalibrze jak na niszczyciele, lecz dysponujące świetnymi charakterystykami balistycznymi.

Stępkę pod budowę okrętu położono 8 grudnia 1941 w stoczni Mitsubishi w Nagasaki, kadłub wodowano 29 czerwca 1942, a okręt wszedł do służby 31 marca 1943. Zbudowany był w ramach programu rozbudowy floty z 1939 roku, pod numerem budowy 108. Nazwa, podobnie jak innych niszczycieli tej serii, związana była z Księżycem i oznaczała "Księżyc w nowiu"[2] (podobnie, jak "Hatsuzuki").

Od wcześniejszych niszczycieli tego typu, "Niizuki" odróżniał się wyposażeniem w radar Model 21, później montowany także na pozostałych niszczycielach typu i części innych japońskich okrętów (w polskiej literaturze spotyka się błędną informację o wyposażeniu go w pasywny detektor promieniowania radarowego)[3]. Także wszedł już do służby ze wzmocnionym w stosunku do wcześniejszych okrętów lekkim uzbrojeniem przeciwlotniczym, z 4 (lub 5) potrójnymi stanowiskami działek 25 mm, ale brak jest szczegółowych danych.

Służba

Po wejściu do służby, "Niizuki" początkowo wszedł w skład nowo sformowanej szkolnej 11. Flotylli niszczycieli, bazując w Kure i jego załoga szkoliła się na Morzu Japońskim. W połowie maja planowano użyć okręt wraz z krążownikiem "Mogami" do odparcia desantu amerykańskiego na wyspie Attu, lecz zrezygnowano z tego zamiaru. 31 maja 1943 przydzielono "Niizuki" do 8. Floty, toczącej walki na Wysp Salomona, prawdopodobnie w celu przetestowania wyposażenia radarowego w walkach nocnych. 21 czerwca 1943 dotarł na miejsce działań - do bazy w atolu Truk.

Między 23 a 25 czerwca 1943 "Niizuki" z krążownikiem "Suzuya" i niszczycielem "Ariake" dostarczył na pokładach sprzęt i ludzi 5. Dywizjonu artylerii przeciwlotniczej z Truk do Rabaulu na Nowej Brytanii.

"Niizuki" został następnie okrętem flagowym 3. Flotylli niszczycieli kontradmirała Teruo Akiyama. 2 lipca przepłynął do bazy w Shortland, po czym wziął udział w ostrzeliwaniu pozycji amerykańskich na wyspie Rendova w nocy na 3 lipca 1943, jednak bez większych skutków (z krążownikiem „Yūbari” i starszymi niszczycielami "Yunagi", "Mochizuki", "Mikazuki", "Nagatsuki", "Satsuki", "Amagiri" i "Hatsuyuki"). Zespół japoński natknął się na trzy amerykańskie kutry torpedowe (PT-156, PT-157 i PT-161[4]), ostrzelane przez "Niizuki" i trzy inne niszczyciele, jednakże bez strat po żadnej ze stron.

W nocy z 4 na 5 lipca 1943 "Niizuki" prowadził rejs mający na celu dowóz posiłków (tzw. przez Amerykanów Tokyo Express) do bazy Vila na wyspie Kolombangara; w skład zespołu wchodziły ponadto stare niszczyciele "Yunagi", "Nagatsuki" i "Satsuki". W Zatoce Kula zespół natknął się na amerykańskie niszczyciele, które zostały odkryte jako pierwsze dzięki radarowi "Niizuki". "Niizuki" wystrzelił 4 torpedy, "Yunagi" - 4 i "Nagatsuki" - 6, z dużej odległości 11 mil morskich, po czym Japończycy zawrócili, nie wysadzając transportowanych żołnierzy. Zespół japoński został wykryty przez Amerykanów na radarze zbyt późno, po czym jedna z torped (nie wiadomo z którego okrętu), trafiła amerykański niszczyciel USS Strong, który zatonął (zginęło 46 osób).

W nocy z 5 na 6 lipca, "Niizuki" był okrętem flagowym sił przykrycia operacji transportowej 10 niszczycieli Tokyo Express na Kolombangarę. Podczas bitwy w zatoce Kula, która się wywiązała po północy 6 lipca, został zatopiony koło Kolombangary ogniem amerykańskich krążowników USS "Helena", "Honolulu" i "St. Louis" i niszczycieli: USS "Nicholas" i "O’Bannon". Nie uratowano nikogo z ok. 300 osobowej załogi, zginął także kontradmirał Akiyama (niektóre źródła wspominają jednak o uratowaniu niewielkiej części rozbitków przez Amerykanów). Niszczyciel "Amagiri" wysłany na poszukiwanie rozbitków, natknął się tam na niszczyciele amerykańskie USS "Nicholas" i "Radford", ratujące rozbitków z zatopionego w tym starciu krążownika USS "Helena", które go lekko uszkodziły i odpędziły. "Niizuki" zatonął na pozycji 7°57′S 157°12′E/-7,950000 157,200000. Okręt skreślono z listy floty 10 września 1943.

Jedynym dowódcą był komandor porucznik Kiyoshi Kaneda.

Dane techniczne

Opis konstrukcji i szczegółowe dane - w artykule niszczyciele typu Akizuki

Uzbrojenie i wyposażenie

Wyposażenie

  • system kierowania ogniem artylerii głównej: dwa 4,5-metrowe dalmierze stereoskopowe (na nadbudówce dziobowej i rufowej) z przelicznikiem artyleryjskim Typ 94.
  • urządzenia kierowania ogniem artylerii plot: 2,5-metrowy dalmierz, dwa 1,5 metrowe dalmierze
  • szumonamiernik typu 92
  • sonar typu 93
  • radar dozoru ogólnego model 21 (zasięg - grupa samolotów 100 km, duży okręt - 20 km, długość fali 1,5 m)
  • reflektor 110 cm

Przypisy

  1. Zapis od lewej do prawej: ニイヅキ (na lewej burcie) lub od prawej do lewej: キヅイニ (na prawej burcie). Napisy na burtach jednak prawdopodobnie nie były już wtedy malowane.
  2. A.W.Orieł: "Esmincy..."
  3. Np. Zbigniew Flisowski: Między Nową Gwineą i Archipelagiem Bismarcka, Poznań 1991, ISBN 83-210-932-8
  4. S. W. Suliga (С. В. Сулига): Legkije kriejsera "Tenryu", "Tatsuta", "Yubari" (Легкие крейсера «Тенрю», «Тацута», «Юбари»), Morskaja Kollekcja nr 9/2005

Bibliografia

Media użyte na tej stronie