Nikita Lebiedienko
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia | 28 maja 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby | 1917–1952 |
Siły zbrojne | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Nikita Fiedotowicz Lebiedienko (ros. Никита Федотович Лебеденко, ur. 16 maja?/ 28 maja 1899 we wsi Czajkiwka w obwodzie odeskim, zm. 16 czerwca 1956 w Moskwie) – radziecki wojskowy narodowości ukraińskiej, generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1944).
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopskiej. Mieszkał w rejonie Kaguł, skończył szkołę średnią, w 1917 wstąpił do Czerwonej Gwardii, od maja 1919 służył w Armii Czerwonej. Brał udział w wojnie domowej w Rosji na Froncie Południowym i Zachodnim, w 1924 ukończył kursy kawalerii, w 1927 szkołę wojskową w Kijowie, a w 1936 Akademię Wojskową im. Frunzego, od 1925 należał do WKP(b).
Od października 1936 do listopada 1937 dowodził pułkiem kawalerii, później brygadą kawalerii, a od sierpnia 1939 31 Dywizją Piechoty, na czele której 1939–1940 uczestniczył w wojnie z Finlandią, a od sierpnia 1941 w wojnie z Niemcami.
Walczył na Froncie Zachodnim, m.in. w rejonie Smoleńska, Wiaźmy i Zwienigorodu, w czerwcu 1942 objął dowództwo 50 Dywizji Piechoty 19 Armii (później 5 Armii) Frontu Zachodniego, brał udział w operacji rżewsko-syczewskiej, od 1943 uczestniczył w walkach na Froncie Południowo-Zachodnim, m.in. w wyzwoleniu Zaporoża i Kirowohradu.
Od marca 1944 dowodził 33 Gwardyjskim Korpusem Piechoty 5 Armii Gwardii 1 Frontu Ukraińskiego, latem 1944 brał udział w operacji lwowsko-sandomierskiej, odpierając niemiecki kontratak w rejonie Baranowa Sandomierskiego, później uczestniczył w operacji wiślańsko-odrzańskiej, operacji dolnośląskiej, górnośląskiej i berlińskiej.
Od maja do października 1945 był wojskowym komendantem Drezna, a od października 1945 do marca 1948 – Wiednia, w 1949 ukończył Wyższe Kursy Akademickie przy Wyższej Akademii Wojskowej im. Woroszyłowa i został dowódcą 9 Korpusu Piechoty Gwardii, w maju 1952 został zwolniony do rezerwy. Jego imieniem nazwano ulicę w Aczyńsku.
Awanse
- kombrig (25 kwietnia 1940)
- generał major (4 czerwca 1940)
- generał porucznik (10 kwietnia 1944)
Odznaczenia
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (23 września 1944)
- Order Lenina (dwukrotnie – 1944 i 1945)
- Order Czerwonego Sztandaru (sześciokrotnie – 1919, 1922, 1940, 30 stycznia 1943, 1944 i 20 czerwca 1949)
- Order Bohdana Chmielnickiego I klasy (29 maja 1945)
- Order Suworowa II klasy (dwukrotnie – 17 września 1943 i 19 stycznia 1944)
- Komandoria Legii Zasługi (Stany Zjednoczone, 11 października 1945)
- Order Krzyża Grunwaldu II klasy (Polska Ludowa)
I medale.
Bibliografia
Media użyte na tej stronie
A red star. 1922-1943. Used as a symbol of communism in some occasions. The symbol can also represent socialism. Also seen on Soviet aircraft.
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soviet Union”
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
Ribbon bar of the Order of the Red Banner. The Soviet Union (USSR).
Order of Suvorov ribbon, second class
Baretka Czechosłowackiego Krzyża Walecznych 1939-1945.
Autor: Васильев Кирилл Сергеевич (Kirill S. Vasilyev), Licencja: CC BY-SA 4.0
Союз Советских Социалистических Республик/Советский Союз/СССР
Вооруженные силы
Рабоче-Крестьянская Красная Армия (РККА)
Знаки различия образца 1943г., погоны повседневные.
Рода войск:
- Пехота
- Кавалерия
- Автобронетанковые войска
- Воинское звание: Генерал-лейтенант.
Первичный источник:
- Указ Президиума Верховного Совета СССР «О введении погон для личного состава Красной армии» от 6 января 1943г., объявленный Приказом Народного Комиссара обороны СССР № 24 от 10 января 1943 г.
- Приказ Народного Комиссара обороны СССР № 25 от 15 января 1943 г .«О введении новых знаков различия и об изменениях в форме одежды Красной Армии»
Вторичный источник:
Харитонов О.В. Иллюстрированное описание обмундирования и знаков различия Советской Армии (1918–1958), АИМ, Л., 1960.Baretka: Order Krzyża Grunwaldu II klasy