Nikołaj Todorow
| ||
Data i miejsce urodzenia | 21 czerwca 1921 Warna | |
Data i miejsce śmierci | 27 sierpnia 2003 Sofia | |
Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego | ||
Okres | od 1990 do 1991 | |
Poprzednik | Stanko Todorow | |
Następca | Stefan Sawow | |
Prezydent Bułgarii (p.o.) | ||
Okres | od 17 lipca 1990 do 1 sierpnia 1990 | |
Poprzednik | Stanko Todorow (p.o.) | |
Następca | Żelu Żelew | |
Odznaczenia | ||
Nikołaj Todorow Todorow, bułg. Николай Тодоров Тодоров (ur. 21 czerwca 1921 w Warnie, zm. 27 sierpnia 2003 w Sofii[1]) – bułgarski polityk, historyk i nauczyciel akademicki, działacz komunistyczny, w 1990 pełniący obowiązki prezydenta Bułgarii, w latach 1990–1991 przewodniczący parlamentu.
Życiorys
W trakcie II wojny światowej czasowo więziony, poznał wówczas działacza komunistycznego Trajcza Kostowa, straconego w 1949 po procesie pokazowym[2]. W 1947 ukończył studia z medycyny, a w 1950 z historii na Uniwersytecie Sofijskim im. św. Klemensa z Ochrydy. Pracował jako badacz w instytucie historii Bułgarskiej Akademii Nauk, a także w instytucie slawistyki Akademii Nauk ZSRR. W 1957 uzyskał stopień kandydata nauk historycznych, po czym podjął zatrudnienie na macierzystej uczelni, gdzie wykładał historię narodów bałkańskich[1]. W 1970 doktoryzował się w Moskwie[2]. Objął stanowisko profesorskie. W 1964 założył instytut bałkanistyki przy Bułgarskiej Akademii Nauk, którym kierował przez 25 lat[1]. Był członkiem prezydium bułgarskiego towarzystwa historycznego (1966–1970)[2] oraz wiceprezesem Bułgarskiej Akademii Nauk (1983–1988)[2]. W 1974 otrzymał godność członka korespondenta tej instytucji, a w 1979 został członkiem zwyczajnym[1]. W 1982 został członkiem zagranicznym Akademii Nauk ZSRR.
W latach 1970–1972 był dyrektorem instytutu polityki zagranicznej przy bułgarskim MSZ. W latach 1977–1987 zasiadał w prezydium Frontu Ojczyźnianego, kontrolowanego przez komunistów zrzeszenia koncesjonowanych organizacji. Sam również należał do Bułgarskiej Partii Komunistycznej, w latach 80. dwukrotnie kandydował do jej komitetu centralnego[2]. W latach 1974–1979 był prezesem współtworzonego przez siebie przy wsparciu UNESCO międzynarodowego stowarzyszenia na rzecz studiów poświęconych Europie Południowo-Wschodniej (AIESEE). Zasiadał w Radzie Wykonawczej UNESCO (1972–1976), pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Generalnej tej organizacji (1985–1986)[1]. W 1987 bez powodzenia ubiegał się o stanowisko jej sekretarza generalnego[2]. Pod koniec lat 70. objął urząd ambasadora Bułgarii w Grecji[2], sprawując go do 1983.
W okresie przemian politycznych w 1990 wybrany do stanowiącego konstytuantę Zgromadzenia Narodowego, po czym powołany na przewodniczącego tego gremium[2], którym kierował do 1991[3]. Z urzędu od 17 lipca 1990 do czasu zaprzysiężenia 1 sierpnia tegoż roku Żelu Żelewa wykonywał obowiązki prezydenta Bułgarii[3].
Był żonaty, miał troje dzieci, w tym historyk Mariję Todorową[1]. W 2002 odznaczono go Orderem Stara Płanina.
Przypisy
|
Media użyte na tej stronie
This flag does not exist in the Bulgarian legislation. Its relevance is questionable. See Discussion for details.
Пласина на орден „Стара Планина“
This flag does not exist in the Bulgarian legislation. Its relevance is questionable. See Discussion for details.