Nobel (pierwiastek)

Nobel
mendelew ← nobel → lorens
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

nobel, No, 102
(łac. nobelium)

Grupa, okres, blok

–, 7, f

Stopień utlenienia

II, III

Właściwości metaliczne

aktynowiec

Masa atomowa

[259][1][a]

Numer CAS

10028-14-5

PubChem

24822

Nobel (No, łac. nobelium) – pierwiastek chemiczny, aktynowiec. Nazwa pochodzi od nazwiska chemika Alfreda Nobla. Pierwszy raport z syntezy tego pierwiastka, który nie budzi żadnych kontrowersji, pochodzi z 1966 roku i opisuje syntezę wykonaną w Zjednoczonym Instytucie Badań Jądrowych w Dubnej (wówczas ZSRR) i dlatego, po wielu latach kontrowersji, w 1992 roku IUPAC-IUPSP Transfermium Working Group (TWG) przyznała pierwszeństwo w odkryciu tego pierwiastka zespołowi rosyjskiemu. Izotop 254102No o okresie półtrwania (50 ± 10) s został wówczas otrzymany w dwu niezależnych reakcjach[2]:

24395Am + 157N254102No + 4n
23892U + 2210Ne254102No + 6n

Możliwe jednak, że pierwiastek otrzymano po raz pierwszy w 1958 pod kierunkiem Alberta Ghiorso w Berkeley w Kalifornii[3].

Eksperyment polegał na bombardowaniu izotopu 246Cm jądrami (jonami) węgla 12C:

24696Cm + 126C254102No + 4n

Jednak z powodu niepewności wyrażonej przez autorów publikacji[3] oraz znacznej rozbieżności wyznaczonego rok później przez ten sam zespół czasu połowicznego rozpadu izotopu 254102No (3 s) od wyników późniejszych badań, raport ten nie został uznany za wystarczająco wiarygodny dla przyznania pierwszeństwa w odkryciu[2].

Uwagi

  1. Wartość w nawiasach klamrowych jest liczbą masową najtrwalszego izotopu tego pierwiastka, z uwagi na to, że nie posiada on trwałych izotopów, a tym samym niemożliwe jest wyznaczenie dla niego standardowej względnej masy atomowej. Bezwzględna masa atomowa tego izotopu wynosi: 259,10100 u (259
    No
    ).

Przypisy

  1. Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
  2. a b R.C. Barber i inni, Discovery of the transfermium elements. Part II: Introduction to discovery profiles. Part III: Discovery profiles of the transfermium elements, „Pure and Applied Chemistry”, 8, 65, 1993, s. 1757, DOI10.1351/pac199365081757.
  3. a b A. Ghiorso, T. Sikkeland, J. R. Walton. Element No. 102. „Physical Review Letters”. 1. 1. s. 18-21. DOI: 10.1103/PhysRevLett.1.18. 

Media użyte na tej stronie

Radioactive.svg
Internationally recognized symbol. Warning sign of Ionizing Radiation.