Nobuaki Makino

Nobuaki Makino 牧野伸顕
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1861 Kagoshima
Data i miejsce śmierci	25 stycznia 1949 Tokio
Minister spraw zagranicznych Japonii
Okres	od 1913 do 1914
Poprzednik	Takaaki Katō
Następca	Takaaki Katō

Nobuaki Makino (jap. 牧野 伸顕 Makino Nobuaki; ur. 24 listopada 1861 w Kagoshimie, zm. 25 stycznia 1949 w Tokio)^[1] – japoński polityk i dyplomata.

Życiorys

Urodził się w Kagoshimie w hanie Satsuma jako drugi syn Toshimichiego Ōkubo^[1][2]. Jeszcze jako małe dziecko został adoptowany przez rodzinę Makino^[1].

W wieku 11 lat towarzyszył ojcu w tzw. misji Tomomiego Iwakury, ale pozostał w latach 1871–1874 w Stanach Zjednoczonych, kształcąc się w Waszyngtonie i Filadelfii^[1]. Po powrocie do Japonii rozpoczął naukę w szkole Kaisei Gakkō, która – po połączeniu z innymi – została przekształcona w Uniwersytet Tokijski. Porzucił jednak studia, aby podjąć pracę w dyplomacji^[1]. W 1880 roku został oddelegowany jako trzeci sekretarz do japońskiego poselstwa w Wielkiej Brytanii, gdzie nawiązał przyjaźń z Hirobumim Itō. W 1883 roku wrócił do ojczyzny, pełniąc w następnych latach urząd gubernatora prefektur Fukui i Ibaraki^[1].

Był japońskim posłem we Włoszech (1897–1899) i Austro-Węgrzech z jednoczesną akredytacją w Szwajcarii (1899–1902)^[3]. Pełnił funkcję ministra oświaty w gabinecie Kinmochiego Saionji (1906–1908), ministra rolnictwa i handlu (1911–1912) oraz ministra spraw zagranicznych w gabinecie Gonnohyōe Yamamoto (lub Gonbee Yamamoto; 1913–1914)^[1]. Uczestniczył w paryskiej konferencji pokojowej (1919). W latach 1921–1925 był ministrem ds. domu cesarskiego, a od 1925 do 1935 roku strażnikiem cesarskich pieczęci^[3].

Będąc doradcą cesarza Hirohito opowiadał się za współpracą oraz sojuszem Japonii z USA i Wielką Brytanią, za co był krytykowany przez nacjonalistycznie nastawionych młodych oficerów, którzy dwukrotnie podejmowali próbę zamachu na jego życie^[1]. W 1935 roku został zmuszony do wycofania się z życia publicznego^[2][3].

Przypisy