Notacja strzałkowa

Notacja strzałkowa Knutha – metoda zapisywania bardzo dużych liczb wprowadzona przez amerykańskiego matematyka Donalda Knutha w 1976[1]. Podstawowa idea tej metody jest oparta na iterowanym potęgowaniu, w sposób podobny do tego jak potęgowanie jest iterowanym mnożeniem, mnożenie jest iterowanym dodawaniem, a dodawanie jest iterowaną inkrementacją. Celem tej notacji było zapisanie bardzo dużych liczb, których nawet zapisanie w postaci wykładniczej było trudne lub praktycznie niemożliwe do wykonania. Tempo wzrostu w szybko rosnącej hierarchii wynosi

Definicja

Dodatkowo w sekcji Inne przykłady wykazano, że:

Przykłady

Opis notacji

Dla skrócenia zapisu dużą ilość strzałek zastępuje się ich liczbą umieszczoną po prawej stronie strzałki w indeksie górnym:

Konstrukcja

gdzie występuje po prawej stronie równań zawsze dokładnie razy.

Inne przykłady

a stąd indukcyjnie uzasadniamy, że dla wszystkich
i stąd indukcyjnie uzasadniamy, że dla wszystkich
 ← (7 625 597 484 987 trójek)

Liczba Grahama

Oznaczmy Wtedy itd. Liczbę nazywamy liczbą Grahama.

Przypisy

  1. Eric W. Weisstein, Knuth Up-Arrow Notation, [w:] MathWorld [online], Wolfram Research [dostęp 2016-05-14] (ang.).