Nowe Hebrydy

Zasugerowano, aby ten artykuł podzielić na różne artykuły – 1. archipelag (geografia fizyczna), 2. dawna kolonia (geografia historyczno-polityczna); por. Neue Hebriden(niem.), de:Kondominium Neue Hebriden).

Nowe Hebrydy

Condominium des Nouvelles-Hébrides
New Hebrides Condominium

1906–1980
Flaga Godło
Język urzędowy	angielski, francuski
Stolica	Port Vila
Status terytorium	kondominium
Zależne od	Wielkiej Brytanii i Francji
Powierzchnia  • całkowita	12 189 km²
Liczba ludności  • całkowita   • gęstość zaludnienia	100,000 8.2 osób/km²
Waluta	dolar australijski, frank Nowych Hebrydów
Utworzenie	1906
Niepodległość	30 lipca 1980
Kod samolotowy	YJ

Nowe Hebrydy – kolonialna nazwa archipelagu około 80 wysp pochodzenia wulkanicznego i koralowego położonego około 1700 km na północny wschód od Australii, między 12 a 20° szerokości geograficznej południowej, obecnie niepodległe państwo Vanuatu.

Geografia

Powierzchnia wysp: 12,2 tys. km² (podawane także 14,8 tys. km²^[1]). Ludność w roku 2008 wynosiła 233 tys. osób, głównie pochodzenia melanezyjskiego (98%)^[2]. Główne wyspy Nowych Hebrydów (Espiritu Santo, Éfaté, Erromango, Malekula) są pochodzenia wulkanicznego, małe wysepki (Lopevi, Tanno) mają charakter koralowy. Ambrim i Lopevi są czynnymi wulkanami^[1].

Na wyspach panuje klimat wilgotny równikowy. Wyspy północne porastają wilgotne lasy równikowe, wyspy na południu porastają lasy suche i sawanna^[3]. Średnie temperatury miesięczne w przedziale 23–28 °C^[1]. Pora deszczowa trwa od listopada do kwietnia, roczna suma opadów wynosi 1500–2500 mm^[3]. Często występują cyklony^[2].

Historia

Wyspy zostały odkryte w 1606 roku przez portugalskiego żeglarza Pedro Fernandeza de Quirósa. W 1774 roku zostały przebadane przez Jamesa Cooka^[1]. To on właśnie nadał im nazwę Nowych Hebrydów^[2]. Od roku 1870 na wyspy napływali kolonizatorzy angielscy i francuscy. Od 1906 roku wyspy stanowiły angielsko-francuskie kondominium^[1]. W 1980 roku wyspy uzyskały pełną niepodległość jako państwo Vanuatu^[2].

Przypisy