OKO.press

OKO.press
Typ strony

serwis informacyjny

Data powstania

15 czerwca 2016

Autor

Piotr Pacewicz
Michał Danielewski
Magdalena Chrzczonowicz
Agata Szczęśniak
Adam Leszczyński

Właściciel

Fundacja Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”

Rejestracja

opcjonalna

Wersje językowe

polska

Strona internetowa

OKO.press – polski internetowy serwis informacyjny o tematyce polityczno-społecznej, specjalizujący się w dziennikarstwie śledczym i sprawdzaniu faktów[1][2].

Piotr Pacewicz, Bartosz Kocejko i Daniel Flis z redakcji OKO.press
Piotr Pacewicz, Bartosz Kocejko i Daniel Flis z redakcji OKO.press

Historia

Serwis OKO.press został uruchomiony 15 czerwca 2016 przez Fundację Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, założoną 10 marca 2016 przez Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego i Piotra Pacewicza[3], przy wsparciu: Agory, wydawcy „Gazety Wyborczej”, spółki Polityka i osób prywatnych[4]. Jest przedsięwzięciem non-profit, utrzymując się wyłącznie z dobrowolnych datków czytelników oraz grantów od niezależnych organizacji pozarządowych[2]. W październiku 2018 serwis zanotował ponad 1 milion unikalnych użytkowników[5]. Półtora roku później, w kwietniu 2020 roku, odnotowano już ponad 5 milionów unikalnych użytkowników, którzy dokonali ponad 13 milionów odsłon[6].

Działalność i zespół redakcyjny

Jako „obywatelskie narzędzie kontroli władzy”[7] serwis OKO.press ma weryfikować wypowiedzi polityków i osób publicznych. Spośród publikacji serwisu wyróżniają się: „Śledztwa Oka” o nadużyciach i przypadkach korupcji, dział „Prawda czy fałsz?” ze sprawdzanymi wypowiedziami osób publicznych, analizy realizacji obietnic rządzącej partii i urzędującego prezydenta, a także teksty analityczne o problemach gospodarczych, demograficznych, historycznych i społecznych[2][8]. W styczniu 2021 roku OKO.press uruchomiło nowy podcast „Powiększenie”[9] prowadzony przez Agatę Kowalską[10]. Jesienią 2021 wystartował dział reportażu OKO.press prowadzony przez Włodzimierza Nowaka[11], a w maju 2022 roku wydanie weekendowe portalu (odpowiadają za nie Edward Krzemień i Miłada Jędrysik)[12].

Redaktorem naczelnym portalu jest Piotr Pacewicz, były zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”, jego zastępcami są Magdalena Chrzczonowicz i Michał Danielewski. W skład zespołu redakcyjnego[13] wchodzą również m.in. Edward Krzemień, Adam Leszczyński, Agata Szczęśniak, Anton Ambroziak, Dominika Sitnicka, Maria Pankowska, Daniel Flis, Sebastian Klauziński, Katarzyna Kojzar, Agnieszka Jędrzejczyk, Miłada Jędrysik[14].

Pozycja na rynku mediów

W 2020 roku znalazło się wśród najbardziej opiniotwórczych i czytanych mediów w Polsce. W badaniu Digital News Report 2020 roku[15] na zlecenie Instytutu Reutersa, OKO.press zajęło w Polsce pierwsze miejsce w kategorii „Other Online News Brands”, która skupia marki medialne niebędące tradycyjnymi mediami i nienależące do żadnej firmy medialnej[16].

W lipcu 2020 roku w badaniu Instytutu Monitorowania Mediów OKO.press znalazło się w dziesiątce najbardziej opiniotwórczych portali internetowych w Polsce[17].

W badaniu Digital News Report 2021 OKO.press znalazło się w czołówce najpopularniejszych źródeł informacyjnych online w Polsce, z zasięgiem tygodniowym na poziomie 11%[18].

Nagrody

  • Grand Press 2016 w kategorii „News”: nagroda za cykl tekstów Afera misiewiczowa Konrada Radeckiego-Mikulicza i Stanisława Skarżyńskiego[14];
  • Grand Press 2016 w kategorii „Dziennikarka roku”: Bianka Mikołajewska[14];
  • Nominacja Grand Press 2016 w kategorii „News”: Bianka Mikołajewska i Konrad Szczygieł za tekst Fundusz ochrony środowiska Szyszki[14];
  • Nominacja Grand Press 2018 w kategorii „News”: Konrad Szczygieł i Sebastian Klauziński za teksty o pieniądzach z Funduszu Sprawiedliwości[14];
  • Nominacja Grand Press 2018 w kategorii „News”: Bianka Mikołajewska za cykl Policja polityczna;
  • Nominacja do Nagrody Radia Zet im. A. Woyciechowskiego: Bianka Mikołajewska za cykl o policyjnej inwigilacji[14];
  • Pióro Nadziei 2018 przyznane przez Amnesty International: Anton Ambroziak[14];
  • Nagroda Radia Zet im. A. Woyciechowskiego 2019: Bianka Mikołajewska „Dziennikarką Dekady 2010–2019”[14];
  • Nagroda „Freedom of Expression” przyznana przez organizację Index on Censorship(ang.) (2020)[19][20][a];
  • Nagroda „Korony Równości” w kategorii „media” przyznana w plebiscycie Kampanii Przeciw Homofobii za zaangażowanie w walkę o równe prawa dla społeczności LGBTQI (2020)[21][22][23].
  • Nominacja do nagrody Grand Press 2021 – Dziennikarstwo śledcze: Sebastian Klauziński (wraz z Kondradem Szczygłem, Wojciechem Cieślą i Jackiem Harłukowiczem) za cykl „Układ Wrocławski”[24].

Uwagi

  1. ↑ Innymi nominowanymi byli Hong Kong Free Press, SOS Médias Burundi i wenezuelski dziennikarz Marco Ruiz Silvera. 16 kwietnia 2020 r. zwycięzcą ogłoszono OKO.press[19]. Zasiadająca w jury nagrody Rachael Jolley, redaktorka naczelna magazynu „Index on Censorship”, uzasadniła wyróżnienie: „OKO.press działa w Polsce, gdzie media spotykają się z coraz większymi ograniczeniami i coraz trudniej o rzetelną, obiektywną, zweryfikowaną informację. OKO jej dostarcza w czasach, kiedy naprawdę jest potrzebna”.

Przypisy

  1. ↑ Ruszył serwis OKO.press patrzący na ręce władzy. W redakcji dziennikarze z „GW”, „Polityki”, TVN i TOK FM. wirtualnemedia.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  2. ↑ a b c Po co OKO?. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  3. ↑ Fundacja OKO. oko.press. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  4. ↑ Jarosław Kurski: Mamy na was OKO. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-07].
  5. ↑ Rekordowy miesiąc OKO.press. Pedofilia w Kościele, PiS prze/wy/grywa wybory, Europa, tęczowa flaga. oko.press, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-26]. (pol.).
  6. ↑ Trzykrotny wzrost liczby Czytelników OKO.press. Dzięki za zaufanie!, OKO.press, 11 maja 2020 [dostęp 2020-08-26].
  7. ↑ Agora i Polityka wsparły powstanie serwisu Oko.press. press.pl. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  8. ↑ Jerzy Baczyński: Otwieramy OKO. polityka.pl, 2016-06-14. [dostęp 2018-11-07]. (pol.).
  9. ↑ „Powiększenie”
  10. ↑ Agata Kowalska w OKO.Press, zajmie się treściami audio, wirtualnemedia.pl [dostęp 2021-06-29] (pol.).
  11. ↑ Dzięki Wam wzmacniamy skład! Poznajcie nowe twarze w OKO.press, OKO.press [dostęp 2022-06-21].
  12. ↑ Zapraszamy na Weekend OKO.press. [dostęp 2022-06-21].
  13. ↑ O nas – Redakcja OKO.press, oko.press [dostęp 2019-05-26] (pol.).
  14. ↑ a b c d e f g h O nas – redakcja OKO.press, oko.press [dostęp 2019-08-12] (pol.).
  15. ↑ Poland, Digital News Report [dostęp 2020-08-26] (ang.).
  16. ↑ Miłada Jędrysik, Piotr Pacewicz, OKO.press wśrod opiniotwórczych i najchętniej czytanych portali, OKO.press, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-26].
  17. ↑ Najbardziej opiniotwórcze media w Polsce – lipiec 2020, IMM – monitoring mediów, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (pol.).
  18. ↑ Poland, Reuters Institute for the Study of Journalism [dostęp 2021-06-29] (ang.).
  19. ↑ a b Index on Censorship – Journalism 2020, Index on Censorship, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
  20. ↑ Anna Wójcik: OKO.press z nagrodą Freedom of Expression 2020 za obronę wolności słowa w Polsce! Dziękujemy!. OKO.press, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-12-24].
  21. ↑ Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT+. noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  22. ↑ Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  23. ↑ Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. OKO.press, 27 września 2020. [dostęp 2020-10-02].
  24. ↑ Grand Press 2021: nominacje w kategoriach News oraz Dziennikarstwo śledcze, Press.pl [dostęp 2022-06-21] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Mural 5urodziny232-scaled.jpg
Autor: Pawel.cybulski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Piotr Pacewicz, Bartosz Kocejko i Daniel Flis z redakcji OKO.press