ORP S-4

ORP S-4
Historia
Stocznia	British Power Boat, Hythe
Marynarka Wojenna
Wejście do służby	5 lipca 1943
Wycofanie ze służby	18 kwietnia 1944
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	40 ts standardowa 50 ts pełna
Długość	21,87 m
Szerokość	6,27 m
Zanurzenie	0,95 m dziób, 1,75 m rufa
Napęd
3 silniki Packard o mocy po 1350 hp
Prędkość	40 węzłów (na próbach)
Uzbrojenie
1 działko kal. 40 mm 2 działka kal. 20 mm 4 km-y kal. 7,7 mm bomby głębinowe
Załoga	12 osób

ORP S-4 (oznaczenia brytyjskie MGB 113, później MTB 432) − polski ścigacz artyleryjski z okresu II wojny światowej, należący do typu British Power Boat 71'6" przejęty przez Marynarkę Wojenną w 1943 roku, pozostający pod polską banderą do 1944 roku.

Historia

Po odstawieniu do rezerwy i zwróceniu Brytyjczykom zużytego w działaniach ścigacza artyleryjskiego S-3, jego załoga została przeniesiona na będący w remoncie w stoczni w Twickenham większy ścigacz MGB 113, służący w Royal Navy od grudnia 1942 roku. Oficjalne przejęcie nowego okrętu nastąpiło 5 lipca 1943 roku, zaś pierwszym dowódcą został podporucznik Ludwik Antoszewicz. We wrześniu, po zakończeniu remontu i prób odbiorczych, ścigacz wszedł w skład 9. Flotylli MGB stacjonującej w Ramsgate.

Do listopada 1943 roku S-4 uczestniczył w wypadach zespołów ścigaczy w rejon wybrzeża okupowanej Francji, po czym powrócił do stoczni w celu wymiany silników. W tym czasie otrzymał nowe brytyjskie oznaczenie taktyczne MTB 432 (skrót od Motor Torpedo Boat, chociaż nigdy nie zainstalowano na nim wyrzutni torpedowych), używane zamiennie z polskim S-4. Podczas patrolu w styczniu 1944 roku ścigacz wszedł na mieliznę, co spowodowało konieczność odstawienia go do kolejnego remontu. W jego trakcie zapadła decyzja o przekazaniu jednostki marynarce holenderskiej. Oficjalnie nastąpiło to 18 kwietnia 1944 roku.

W związku z wygasającymi działaniami na wodach przybrzeżnych po inwazji na Francję, także Holendrzy nie wprowadzili ścigacza do linii i we wrześniu 1944 roku zwrócili go Royal Navy. Wkrótce został przesunięty do rezerwy, zaś po zakończeniu wojny prawdopodobnie sprzedany w ręce prywatne.

Opis konstrukcji

ORP S-4 był ścigaczem artyleryjskim o kadłubie długości całkowitej 21,87 m i szerokości maksymalnej 6,27 m. Wyporność standardowa wynosiła około 40 ton angielskich (ts), pełna około 50 ts. Napęd stanowiły trzy silniki Packard, o mocy 1350 shp każdy. Szybkość maksymalna na próbach wynosiła 40 węzłów.

Początkowe uzbrojenie składało się z pojedynczego działka kal. 40 mm (pom-pom) na dziobie, zdwojonego działka Oerlikon kal. 20 mm na pokładzie rufowym i czterech lekkie karabiny maszynowe Lewis kal. 7,7 mm w wieżyczkach na śródokręciu oraz bomb głębinowych.

Bibliografia

• Marek Twardowski: Polskie ścigacze w II wojnie światowej. "Morza, Statki i Okręty" nr 3/1998. ISSN 1426-529X.

Okręty Polskiej Marynarki Wojennej w Wielkiej Brytanii podczas II wojny światowej Krążowniki ORP „Dragon” ORP „Conrad” Niszczyciele ORP „Burza” ORP „Grom” ORP „Błyskawica” ORP „Garland” OF „Ouragan” (f) ORP „Piorun” ORP „Krakowiak” ORP „Kujawiak” ORP „Ślązak” ORP „Orkan” Okręty podwodne ORP „Wilk” ORP „Orzeł” ORP „Sokół” ORP „Jastrząb” ORP „Dzik” Patrolowce OF „Médoc” (f) „Pomerol” (f) Ścigacze o.p. OF CH 11 (f) OF CH 15 (f) Ścigacze artyleryjskie ORP S-1 ORP S-2 ORP S-3 Ścigacze torpedowe ORP S-4 ORP S-5 ORP S-6 ORP S-7 ORP S-8 ORP S-9 ORP S-10 Pozostałe okręty ORP „Gdynia” ORP „Wilia” ORP „Iskra” (f) Okręty francuskie pod polską banderą

Marynarka Wojenna Historia Admirałowie Rangi okrętów Stopnie wojskowe Mundury Prefiks ORP Bandera wojenna Proporzec Marynarki Wojennej Organy dowódcze Dowódca Marynarki Wojennej Dowództwo Marynarki Wojennej Centrum Operacji Morskich Jednostki organizacyjne 3 Flotylla Okrętów 8 Flotylla Obrony Wybrzeża Brygada Lotnictwa Morska Jednostka Rakietowa 6 Ośrodek Radioelektroniczny Akademia Szkoła Podoficerska Centrum Szkolenia Ośrodek Szkolenia Nurków i Płetwonurków Wojska Polskiego Ośrodek Szkolenia Żeglarskiego Biuro Hydrograficzne Centralna Składnica Stocznia Archiwum Klub Muzeum Orkiestra Reprezentacyjna