Oddział zabezpieczenia ruchu

Oddział zabezpieczenia ruchu – element ugrupowania wojsk inżynieryjnych doraźnie utworzony do urządzania i utrzymywania dróg z których korzystają wojska. Tworzy się go w oddziałach i związkach taktycznych na bazie pododdziałów inżynieryjno-drogowych lub saperskich, zazwyczaj wzmocnionych pododdziałami innych rodzajów wojsk (piechoty zmechanizowanej, czołgów) i wyposaża w niezbędny sprzęt oraz materiały do prowadzenia rozpoznania i wykonywania prac drogowych[1].

Charakterystyka

Oddział zabezpieczenia ruchu tworzy się celem zapewnienia przejezdności dróg marszu, a w wypadkach koniecznych wykonania objazdów czy przygotowania dróg na przełaj. W czasie marszu wykonywanego na obszarze kraju ściśle współpracuje z siłami układu pozamilitarnego. Swoje zadana realizuje przede wszystkim w sytuacjach wykluczających ich działanie, szczególnie w bliskim kontakcie z przeciwnikiem[2]. Skład i wyposażenie OZR ustała się w zależności od charakteru działań wojsk (przewidywanego tempa ich przesunięcia), stopnia przekraczalności terenu, rodzaju zapór oraz zniszczeń, pory roku i warunków atmosferycznych.

OZR dzieli się na grupy[3]:

  • rozpoznania
  • drogową
  • mostową
  • ubezpieczenia bojowego

OZR może być wyposażony w trały przeciwminowe, spycharki szybkobieżne, dźwigi samochodowe, mosty towarzyszące, składane konstrukcje mostowe, przenośne nawierzchnie drogowe, materiał wybuchowy itp.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Ściborek (red.) 1995 ↓, s. 151.
  2. ↑ Huzarski 2001 ↓, s. 93.
  3. ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 264.

Bibliografia

  • Michał Huzarski: Taktyka ogólna wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-91-3.
  • Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.
  • Zbigniew Ściborek (red.): Działania taktyczne wojsk lądowych. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 1995.