Odkład powietrzny

Odkład powietrzny z substratem glebowym umieszczonym w folii

Odkład powietrzny (ang. air layering, marcotting) – odmiana techniki rozmnażania roślin przez odkład, polegająca na otoczeniu pędu rośliny matecznej substratem glebowym. W miejscu obłożenia pęd wytwarza korzenie, co umożliwia jego odcięcie i dalszy samodzielny wzrost. Technika odkładów powietrznych jest wykorzystywana w amatorskiej uprawie roślin[1].

Pierwotnie pęd umieszczano w glinianej doniczce tak aby przechodził zarówno przez otwór dolny, jak i górny. Na dno doniczki nasypywano warstwę piasku a na nią żyzną glebę. Doniczka była mocowana w lub utrzymywała się samodzielnie na sztywnym pędzie. Stałe utrzymywanie odpowiedniej wilgotności gleby prowadzi do wytworzenia korzeni w miejscu kontaktu z glebą. Ukorzenianie można dodatkowo stymulować poprzez wykonanie podłużnego nacięcia na pędzie. Lepsze efekty powoduje wąskie obrączkowanie oraz stosowanie substancji stymulujących rozwój korzeni[1].

Obecnie do przygotowania odkładów powietrznych stosuje się wilgotną watę, mchy z rodzaju torfowiec, torf. Podłoże takie owija się czarną folią ściśle w dolnej części pędu i luźno w jego części górnej. Po wytworzeniu korzeni pęd odcina się i wysadza do gruntu[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz: Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001, s. 89. ISBN 83-01-13434-8.

Media użyte na tej stronie

Limonium dendroides air layering.jpg
© Citron, CC BY-SA 3.0

air layering Limonium dendroides

institution QS:P195,Q2994486