Ogniowe odparcie ataku

Ogniowe odparcie ataku – okres działalności ogniowej artylerii i innych rodzajów wojsk w obronie. Rozpoczyna się z chwilą przejścia zgrupowania przeciwnika rubieży ataku. Trwa do czasu zakończenia walki o utrzymanie pierwszej pozycji obrony.

W tym okresie wsparcia ogniowego realizowane są następujące zadania:

• wzbranianie ataku wojsk pancernych i zmechanizowanych przeciwnika poprzez wykonanie: ognia ześrodkowanego na pododdziały pierwszego rzutu na linii ataku, ruchomego i stałego ognia zaporowego do atakujących pododdziałów przeciwnika, minowania zdalnego na rubieży i kierunkach ataku oraz ognia ześrodkowanego i ognia do celów pojedynczych na przejściach w polach minowych;
• niszczenie broni pancernej przeciwnika ogniem na wprost;
• osłona wojsk własnych przed ogniem przeciwnika poprzez obezwładnienie najgroźniejszych baterii artylerii przeciwnika;
• oślepianie punktów dowodzenia i obserwacji przeciwnika oraz jego wojsk na wybranych kierunkach i rubieżach;
• maskowanie manewru wojsk własnych poprzez wykonanie zasłon dymnych.

Zobacz też

• artyleria

Bibliografia

• „Leksykon wiedzy wojskowej”; Wydawnictwo MON. Warszawa 1979
• Stanisław Koziej: „Teoria sztuki wojennej”. Warszawa 1993