Oharewicze

Oharewicze
Агарэвічы
Ilustracja
Cerkiew św. Włodzimierza Wielkiego
Państwo Białoruś
Obwódbrzeski
Rejonhancewicki
SielsowietOharewicze
Populacja (2009)
• liczba ludności
1133
Nr kierunkowy+375 1646
Kod pocztowy225450
Tablice rejestracyjne1
Położenie na mapie obwodu brzeskiego
Mapa konturowa obwodu brzeskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Oharewicze”
Położenie na mapie Białorusi
Ziemia52°46′18″N 26°31′28″E/52,771667 26,524444
Portal Białoruś

Oharewicze (biał. Агарэвічы, ros. Огаревичи, hist. również Ogirewicze, Aharewiczy[1]) – agromiasteczko na Białorusi, w rejonie hancewickim obwodu brzeskiego około 7 km na wschód od Hancewicz. Siedziba sielsowietu.

Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Włodzimierza[2].

Historia

Na podstawie prac archeologicznych przeprowadzonych m.in. na terenie tej wsi wiadomo, że okolica ta była zamieszkana już około 4–5 tysięcy lat przed naszą erą.

Pierwsza znana dziś wzmianka o Oharewiczach pochodzi z 1473 roku[3]. Od końca XVII wieku dobra te były własnością rodziny Świeżyńskich herbu Poraj. W pierwszej połowie XVIII wieku należały do Michała Świeżyńskiego[4]. Od 1869 roku należały do Karla Matwiejewicza, w 1876 roku miały powierzchnię 17957 dziesięcin. Na początku XX wieku przeszły na własność rodziny Opackich herbu Prus i pozostały w jej rękach do 1939 roku. Ostatnimi właścicielkami były Maria Opacka i Irena Świeżyńska[4][5].

Po II rozbiorze Polski w 1793 roku Oharewicze wcześniej należące do województwa nowogródzkiego Rzeczypospolitej, znalazły się na terenie powiatu słuckiego (ujezdu) kolejno guberni: słonimskiej, litewskiej, grodzieńskiej i mińskiej Imperium Rosyjskiego. Po ustabilizowaniu się granicy polsko-radzieckiej w 1921 roku Oharewicze wróciły do Polski, znalazły się w gminie Kruhowicze w powiecie łuninieckim województwa poleskiego, od 1945 roku – w ZSRR, od 1991 roku – na terenie Republiki Białorusi[6][1].

W 2009 roku w Oharewiczach mieszkały 1133 osoby[7].

Dwór

Pierwszy znany dwór został wzniesiony przez Świeżawskich na początku XIX wieku. Stał w starszym od niego parku. Był to parterowy na podmurówce, drewniany, dziewięcioosiowy dom z frontowym gankiem o czterech cienkich kolumnach podtrzymujących trójkątny szczyt. Od tyłu miał na skrajnych osiach skrzydła, z wejściami przez małe dwukolumnowe ganki. Dom był przykryty gładkim, czterospadowym dachem gontowym[4][8]. W 1911 roku dom został przebudowany przez Opackich. Miał wtedy 11 pokoi. Do domu dobudowano przedłużenie prawego skrzydła, skręcające ku ogrodowi. Zbudowano też dwie oficyny, zmodernizowano park. W 1939 roku folwark liczył 12 budynków.

Dom przetrwał wojny, jednak po kolejnej przebudowie, w latach 90. XX wieku zatracił cechy dworu, zmieniono również cechy resztek parku[9]. Na pozostałym terenie powstały nowe zabudowania[5][10].

Majątek w Oharewiczach jest opisany w:

Przypisy

  1. ↑ a b Oharewicze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 412.
  2. ↑ Ганцевичское благочиние → Приход храма Святого Равноапостольного князя Владимира д.Огаревичи Ганцевичского района (ros.). pinskeparh.by. [dostęp 2021-02-04].
  3. ↑ Oharewicze na stronie Radzima.org. [dostęp 2015-12-12].
  4. ↑ a b c d Oharewicze, [w:] Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 2: Województwa brzesko-litewskie, nowogrodzkie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1993, s. 307–308, ISBN 83-04-03784-X, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
  5. ↑ a b Огаревичи, усадьба Свержинских. W: Анатолий Тарасович Федорук: Старинные усадьбы Берестейщины. Mińsk: Беларуская Энцыклапедыя імя Петруся Броўкі, 2004, s. 447–449. ISBN 985-11-0305-5. [dostęp 2015-12-12]. (ros.)
  6. ↑ Oharewicze, wieś na stronie Radzima.net. [dostęp 2015-12-12].
  7. ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności – 14 października 2009. [dostęp 2015-12-12].
  8. ↑ Збор помнікаў гісторыі і культуры. Брестская область. Mińsk: Белорусская Советская Энциклопедия имени Петруся Бровки, 1990, s. 157. (biał.)
  9. ↑ Агарэвічы, Oharewicze, Огаревичи. W: Леанід Міхайлавіч Несцярчук: Замкі, палацы, паркі Берасцейшчыны. Mińsk: БЕЛТА, 2002, s. 95. ISBN 985-6302-37-4. [dostęp 2015-12-12]. (biał.)
  10. ↑ Огаревичи na stronie Globus Białorusi (ros.). [dostęp 2015-12-12].

Bibliografia

  • Ewa Felińska: Pamiętniki z życia. T. 1. Wilno: Nakładem i drukiem Józefa Zawadzkiego, 1856.

Media użyte na tej stronie

Brest oblast location map.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Позиционная карта Брестской области

Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:

  • С: 53.45° с.ш.
  • Ю: 51.4° с.ш.
  • З: 23.1° в.д.
  • В: 27.7° в.д.
Агарэвічы. Свята-Уладзімірская царква.jpg
Autor: givi (http://forum.globus.tut.by/viewtopic.php?p=78897#78897), Licencja: CC BY-SA 3.0
Агарэвічы. Свята-Уладзімірская царква