Ojārs Ēriks Kalniņš
 Ojārs Ēriks Kalniņš (2010) | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 października 1949 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 14 października 2021 |
| Dyrektor Instytutu Łotewskiego | |
| Okres | od 1999 |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
 | |
Ojārs Ēriks Kalniņš (ur. 22 października 1949 w Monachium, zm. 14 października 2021[1]) – łotewski dyplomata, publicysta i polityk, ambasador Łotwy w USA (1993–2000) i Meksyku (1993–2002), dyrektor Instytutu Łotewskiego (1999–2010), poseł na Sejm.
Życiorys
Urodził się w obozie dla uchodźców łotewskich w Monachium. W 1951 wraz z rodziną zamieszkał w Chicago. W 1972 ukończył studia z filozofii na Roosevelt University. Pracował jako publicysta, był również zatrudniony w instytucjach zajmujących się rozwojem społecznym. Od 1981 redagował comiesięczny dodatek „Chicago Latvian Newsletter”. Działał w Čikāgas Latviešu organizāciju apvienība, związku łotewskich organizacji w Chicago. W latach 1985–1990 mieszkał w Waszyngtonie, gdzie pracował dla Amerikas Latviešu Apvienība i Pasaules Brīvo Latviešu Apvienība, działających w USA organizacji skupiających Łotyszy.
Pod koniec lat 80. włączył się w organizację pomocy dla ruchów niepodległościowych na Łotwie. W 1990 organizował wizytę premiera Ivarsa Godmanisa i ministra spraw zagranicznych Jānisa Jurkānsa w Waszyngtonie. W 1991 rozpoczął pracę w ambasadzie łotewskiej w Waszyngtonie. W tym samym roku zrezygnował z obywatelstwa amerykańskiego. W 1993 objął funkcję ambasadora Łotwy w USA oraz w Meksyku, misję w tych krajach pełnił odpowiednio do 2000 i do 2002. W 1999 stanął na czele Instytutu Łotewskiego jako jego dyrektor; kierował tą instytucją do 2010. W 2000 był współzałożycielem Łotewskiej Organizacji Transatlantyckiej (LATO); objął funkcję jej wiceprzewodniczącego, a w 2002 został przewodniczącym tej organizacji. Zasiadł także m.in. w radzie honorowej Muzeum Okupacji Łotwy w Rydze[2].
W październiku 2010 uzyskał mandat posła na Sejm z ramienia Jedności, został przewodniczącym komisji spraw zagranicznych[3]. W wyborach w 2011 uzyskał reelekcję do parlamentu. 21 grudnia 2011 ponownie wybrany na stanowisko przewodniczącego komisji spraw zagranicznych[4].
W wyborach w 2014 i 2018 z listy Jedności był wybierany na kolejne kadencje łotewskiego parlamentu[5][6]. Mandat poselski wykonywał do czasu swojej śmierci w 2021.
Odznaczony Orderem Trzech Gwiazd III klasy.
Przypisy
- ↑ Miris politiķis un diplomāts Ojārs Ēriks Kalniņš (łot.). delfi.lv, 14 października 2021. [dostęp 2021-10-14].
- ↑ Okupācijas muzeja biedrība (łot.). omf.lv. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ Saeimas Ārlietu komisiju vadīs Ojārs Kalniņš (łot.). vienotiba.lv, 4 listopada 2010. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ Saeimas Ārlietu komisiju turpmāk vadīs Ojārs Kalniņš (łot.). saeima.lv, 21 grudnia 2011. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ 12. Saeima apstiprināta (łot.). nra.lv, 4 listopada 2014. [dostęp 2018-10-07].
- ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts (łot.). sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07].
Bibliografia
- Edgars Ceske: Ojārs Ēriks Kalniņš (łot.). gramata21.lv, 16 listopada 2004. [dostęp 2018-10-07].
- Ojārs Kalniņš (łot.). mfa.gov.lv. [dostęp 2018-10-07].
Media użyte na tej stronie