Olejek miętowy

Olejek miętowy (łac. Menthae piperitae aetheroleum, Oleum Menthae piperitae) – olejek eteryczny otrzymywany przez destylację z parą wodną świeżych części nadziemnych kwitnącej rośliny Mentha piperita. Jest bezbarwną, jasnożółtą lub jasnozielonawożółtą cieczą o charakterystycznym zapachu i smaku. Wywołuje uczucie zimna. Olejek miętowy miesza się bez ograniczeń z etanolem i chlorkiem metylenu^[1].

Olejek miętowy powinien zawierać:^[1]

• mentol: 30–55%
• menton: 14–32%
• octan mentylu: 2,8–10%
• 1,8-cyneol: 3,5–8,0%
• izomenton: 1,5–10%
• mentofuran: 1–8%
• limonen: 1,0–3,5%
• pulegon: nie więcej niż 3,0%
• karwon: nie więcej niż 1,0%.

Wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym, chemicznym, kosmetycznym i spożywczym.

Zastosowania medyczne

Od najdawniejszych czasów liście mięty pieprzowej i olejek z niej otrzymywany były wykorzystywane w lecznictwie. Współcześnie olejek miętowy wykorzystywany jest w:

• zespole jelita drażliwego (IBS) w postaci dojelitowych kapsułek
• dyspepsji w połączeniu z olejkiem kminkowym
• napięciowych bólach głowy (miejscowo)
• zewnętrznie w postaci mazideł, płynów w połączeniu z innymi składnikami o działaniu przeciwbólowym, przeciwświądowym i kojącym
• dodawany do wlewów doodbytniczych może mieć działanie rozkurczające na mięśnie gładkie

Chociaż zwykle olejek miętowy jeśli stosowany zgodnie z zaleceniami jest dobrze tolerowany to może w większych dawkach powodować działania uboczne: reakcje alergiczne, zgagę, nudności, wymioty i inne.

Może hamować czynność układu cytochromu P450 1A2 i z tego względu wchodzi w interakcję z lekami metabolizowanymi przez ten układ.

Przeciwwskazania: przepuklina rozworu przełykowego, schorzenia pęcherzyka żółciowego; należy zachować ostrożność w stosowaniu w ciąży i okresie karmienia piersią.

Zalecane dawkowanie: dorośli 0,2-0,4 ml olejku 3 razy dziennie w postaci kapsułek dojelitowych i 0,1-0,2 ml olejku 3 razy dziennie u dzieci powyżej 8 roku życia.

Przypisy