Oman wąskolistny

Oman wąskolistny
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

astrowce

Rodzina

astrowate

Podrodzina

Asteroideae

Rodzaj

oman

Gatunek

oman wąskolistny

Nazwa systematyczna
Inula ensifolia L.
Sp. Pl. 2: 883. 1753[3]
Synonimy
  • Aster ensifolius Scop.[3]
Morfologia

Oman wąskolistny[4] (Inula ensifolia L.) – gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Tradycyjnie włączany do rodzaju oman Inula, jednak w 2018 zawężono ujęcie tego rodzaju i gatunek trafił do rodzaju Pentanema jako P. ensifolium[5][6].

Rozmieszczenie geograficzne

Występuje na rozproszonych obszarach we wschodniej i środkowo-wschodniej Europie po Morze Czarne oraz w Azji Mniejszej, odizolowane jego stanowiska znajdują się jeszcze na Gotlandii[7][6]. W Polsce jest dość rzadki i występuje tylko w południowo-wschodniej części po Wyżynę Małopolską i Lubelszczyznę; są one głównym jego centrum występowania w Polsce. W polskich Karpatach podawano jego występowanie na kilku tylko stanowiskach w Pieninach (u podnóża Sokolicy i Hukowej Skały, na Długim Groniku, na Szafranówce, w Szczawnicy nad Dunajcem), na południowych stokach Wysokiej Góry (Beskid Sądecki), na przełomie Dunajca w Kłodnem, w starym kamieniołomie w Zarzeczu i na Jasieniowej na Pogórzu Śląskim. Liczna populacja omanu wąskolistnego rośnie w słowackich Pieninach, przy ujściu Leśnickiego Potoku do Dunajca[7].

Morfologia

Łodyga
Wzniesiona lub podnosząca się, krucha o wysokości 7–60 cm. Jest naga, co najwyżej pod kwiatostanem czasami filcowata. Pod ziemią roślina posiada czołgające się kłącze[8].
Liście
Ulistnienie skrętoległe, gęste. Liście równowąskolancetowate lub równowąskie, siedzące, obejmujące łodygę zwężoną nasadą. Mają 3–7 równoległych nerwów. Są sztywne, mają szerokość 2–7 mm i ostry wierzchołek. Brzegi blaszki liściowej mają orzęsione, poza tym są nagie[8].
Kwiaty
Zebrane w koszyczek o szerokości 2,5–5,5 cm. Listki okrywy skórzaste, lancetowate lub równowąskie, stopniowo coraz większe ku wnętrzu. Kwiaty żółte, brzeżne kwiaty języczkowe mają języczki około dwukrotnie większe od okrywy koszyczka[8].
Owoc
Nagie niełupki z puchem kielichowym[8].
Pęd
Pokrój
Owoce

Biologia i ekologia

Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od mają do lipca, jest owadopylny i wiatrosiewny. Rośnie na suchych murawach, na skałach i w świetlistych zaroślach[7]. Gatunek charakterystyczny dla związku (All.) Cirsio-Brachypodion pinnati i Ass. Inuletum ensifoliae[9]. Liczba chromosomów 2n = 16. Tworzy mieszańce z omanem szorstkim i o. wierzbolistnym[10].

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-15] (ang.).
  3. a b The Plant List. [dostęp 2017-03-13].
  4. Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 102, ISBN 978-83-62975-45-7.
  5. David Gutiérrez-Larruscain, María Santos-Vicente, Arne A. Anderberg, Enrique Rico, María Montserrat Martínez-Ortega. Phylogeny of the Inula group (Asteraceae: Inuleae): Evidence from nuclear and plastid genomes and a recircumscription of Pentanema. „Taxon”. 67, 1, s. 149-164, 2018. DOI: 10.12705/671.9. 
  6. a b Pentanema ensifolium (L.) D.Gut.Larr., Santos-Vicente, Anderb., E.Rico & M.M.Mart.Ort.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2022-09-07].
  7. a b c Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
  8. a b c d Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
  9. Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
  10. Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.

Media użyte na tej stronie

Wikispecies-logo.svg
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Inula ensifolia sl5.jpg
Autor: Stefan.lefnaer, Licencja: CC BY-SA 4.0
Achenes

Taxonym: Inula ensifolia ss Fischer et al. EfÖLS 2008 ISBN 978-3-85474-187-9
Location: Alte Schanzen, object XII, Floridsdorf, Vienna - ca. 225 m a.s.l. (leg. 2014-09-19)

Habitat: dry grassland
550 Inula salicina, Inula ensifolia.jpg

Inula salicina L., Inula ensifolia L.

Original Description
A. Krisla, Inula salicina L.
B. Inula ensifolia L.
Inula ensifolia 1OB9.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Inula_ensifolia (pl. oman wąskolistny)
Inula ensifolia 3OB9.jpg
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Inula_ensifolia
Inula ensifolia 2016-07-19 3152.jpg
Autor: Salicyna, Licencja: CC BY-SA 4.0
Oman wąskolistny (Inula ensifolia), Ogród Botaniczny UMCS w Lublinie.