Oniasz III
| ||
| Rodzina | ||
| Ojciec | Szymon II | |
| Rodzeństwo | Jezus Jazon | |
| Dzieci | Oniasz IV | |
Oniasz III (hebr. חוניו השלישי, zm. II w. p.n.e.) – arcykapłan żydowski za panowania Seleucydów nad Judeą.
Życiorys
Był synem arcykapłana Szymona II. Wspomniany w 2 Księdze Machabejskiej, jako osoba pobożna i zachowująca prawo[1]. Gdy Seleukos IV chciał przejąć dobra zdeponowane w skarbcu Świątyni Jerozolimskiej, Oniasz interweniował na jego dworze. Gdy Antioch IV Epifanes przejął władzę w 175 p.n.e., w wyniku przekupstwa tytuł arcykapłana uzyskał brat Oniasza Jezus Jazon. Jazon sprzyjał hellenizacji także w kręgach kapłańskich. Po trzech latach musiał jednak uciec z kraju, gdy Menelaos, kolejny pretendent do godności arcykapłańskiej, zaproponował władcy lepszy układ. W tej sytuacji, przebywający w Dafne koło Antiochii Oniasz zaprotestował i został zamordowany, najprawdopodobniej przez zwolenników Menelaosa[2].
Synem Oniasza III był pretendent do godności arcykapłana Oniasz IV[3].
Przypisy
- ↑ 2 Księga Machabejska 3,1-6.
- ↑ Rafał Żebrowski: Oniasz III (Polski Słownik Judaistyczny) (pol.). jhi.pl. [dostęp 2019-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-12-22)].
- ↑ Rafał Żebrowski: Oniasz IV (Polski Słownik Judaistyczny) (pol.). jhi.pl. [dostęp 2019-12-22].