Optimist

Optymist
Konstruktor	Clark Mills
Rok konstrukcji	1947
Kraj pochodzenia	Stany Zjednoczone
Typ ożaglowania	ket rozprzowy
Grot	3,25 m²
Długość maksymalna	2,36 m
Długość LWK	2,18 m
Szerokość maksymalna	1,12 m
Wysokość maksymalna	2,35 m
Masa całkowita	35 kg
Typ kadłuba	mieczowy
Materiał konstrukcyjny	laminat epoksydowy lub drewno
Zanurzenie minimalne	13 cm
Zanurzenie maksymalne	84 cm
Załoga	1
D-PN	123.6
RYA PN	1646
	; Optymist

Optymist (ang. Optimist) – najmniejsza monotypowa międzynarodowa klasa jachtów, przeznaczona dla dzieci i młodzieży do 15 lat. Jest to łódka regatowa. Jej kokpit zajmuje połowę jachtu. Łódka wykonana jest zazwyczaj z włókna szklanego, choć zdarzają się drewniane kadłuby.

W Polsce pierwsze Optymisty pojawiły się w połowie lat 60. XX wieku. Optymisty często nazywane są „mydelniczkami”. Skrót od nazwy Optymist to OPP.

Historia

Optymist został zaprojektowany w 1947^[2] roku przez Amerykanina Clarka Millsa na prośbę klubu usługowego Clearwater Florida Optimist, a dokładnie majora Clifforda A. McKaya^[3], który chciał zaoferować tanie żeglowanie dla młodych ludzi^[4]. Klub Optymista prowadził zawody małych samochodów, ale chciano aby organizowane wydarzenie było czymś więcej niż jednodniowym zrywem. Dlatego szukano taniego odpowiednika dla żeglarzy^[5].

Clark zaprojektował prosty, śmieszny, prostokątny kadłub^[3], który mógł być zbudowany z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4x8 stóp (122x244 cm)^[6]. Łódka została wyposażona w rozprzowy żagiel i nazwana Optimist Pram^[3].

Ona nie była ładna, ponieważ major McKay chciał mieć ją szybko, na następne spotkanie klubu Optimist. Robiłem ją przez półtora dnia z dziesięcioma garściami ocynkowanych gwóździ, maznąłem warstwą farby i nazwałem "Optimist Pram". Otaklowaliśmy ją w hotelowy lobby, w którym spotkał się Klub Optymistów!^[3]

Clark Mills

W 1954 projekt został nieco zmodyfikowany i wprowadzony do Europy przez Duńczyka Axela Damgaarda^[2] i rozprzestrzenił się w całej Europie ze Skandynawii^[7]. W 1960^[2] projekt został wprowadzony do Wielkiej Brytanii przez Nigela Ringrose'a, wtedy też wszystkie wymiary zostały ostatecznie ustalone, choć łódka stała się monotypem dopiero w 1995 r.^[8]

Do stowarzyszenia klasy Optymist należy aktualnie 118 krajów^[9], a sama łódka jest jednym z dwóch jachtów zatwierdzonych przez Międzynarodową Federację Żeglarską wyłącznie dla żeglarzy poniżej 16^[10] roku życia (liczy się rocznik).

W 1962 rozegrano pierwsze Mistrzostwa Świata^[2], choć jeszcze wtedy nie były one tak nazwane. Impreza została zorganizowana przez Danię, Wielką Brytanię, RFN i Szwecję na terenie Wielkiej Brytanii.

W 1965 została zawiązane International Optimist Dinghy Association^[2] (Międzynarodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist), a pierwszym krajami były: Austria, Dania, Finlandia, Wielka Brytania, Norwegia, Szwecja i USA. Dość szybko dołączyły Niemcy (RFN) oraz Rodezja (aktualnie Zimbabwe). Pierwszym prezydentem floty został Duńczyk Viggo Jacobsen, natomiast sekretarzem jego żona Edith.

Narodowe Stowarzyszenie Klasy Optimist zostało założone 01.05.1993^[11] w Gdyni, a pierwszym Prezydentem NSKO w 1993 r. został Henryk Skórzak z SWOS Warszawa. W 1992^[11] stowarzyszenie zmieniło nazwę na Polskie Stowarzyszenie Klasy Optimist, z którą funkcjonuje do dziś.

Ciekawostki

Optimist jest najpopularniejszą łódką na świecie z zarejestrowanymi ponad 200 000 kadłubów i z wieloma pozostającymi poza rejestracją^[12]^[13]^[14].

Do łódki należy też rekord Guinnessa: "Największe regaty żeglarskie jednej klasy"^[15] ustanowiony 6 kwietnia 2012 roku na jeziorze Lago di Garda.

Opis

Takielunek

Pojedynczy żagiel mocowany za pomocą krawatów do masztu i bomu. Długość krawatów pozwala na delikatną zmianę kształtu żagla, ale to ustawienie nie jest dostępne na wodzie. Rozprze montowane do rogu rozprzowego, napinane za pomocą fału na przedniej części masztu co pozwala na regulacje górnej części żagla. Na bomie znajduje się regulacja liku dolnego, dostępna w każdym momencie i pozwalająca na zmianę przegłębienia dolnej części żagla. Krawędź spływu usztywniana dwoma listwami^[1].

Drzewce mogą być wykonane z aluminium lub drewna, ale te ostatnie praktycznie nie są już spotykane.

Znak "IO"^[1] w stylu monografii (po IODA – International Optimist Dinghy Association) na żaglu jest zarejestrowanym znakiem towarowym i może być używana tylko na licencji IODA. Optimisty mają również numer żagla narodowego, używając skrótu olimpijskiego swojego kraju i kolejnych numerów.

Kadłub

Optymist ma bardzo prosty kadłub, pierwotnie utworzony z pięciu kawałków sklejki. Był to największy kadłub Clarka Millsa jaki można było zrobić z dwóch arkuszy sklejki o wymiarach 4 stopy (122 cm) na 8 stóp (244 cm). Tuż przed przegrodą, która rozdziela łódź prawie na pół, znajduje się skrzynka mieczowa, a za nią na linii środkowej kadłuba znajduje się mocowanie szotów. Na dziobie znajduje regulowane gniazdo do podpierania masztu, który przechodzi przez otwór w ławce. Cumę przywiązuje się do masztu.

Komory wypornościowe znajdują się na pokładzie po każdej stronie przedniej części burt oraz na rufie. Dwa pasy balastowe, biegną wzdłuż podłogi od grodzi do rufy i wraz z przedłużaczem rumpla umożliwiają balastowanie poza kadłubem

Zdecydowana większość kadłubów jest dziś wykonana z włókna szklanego^[16], chociaż nadal można produkować^[17]i kupować drewniane kadłuby. Największą ilość regatowych łódek wyprodukowała firma Winner^[18].

Płetwy

Ster i miecz mogą być wykonany ze sklejki lub kompozytu z pianki, włókna szklanego i żywicy epoksydowej. Aktualnie muszą spełniać restrykcyjne wymogi opisane w przepisach klasowych^[1].

Wydarzenia

Mistrzostwa Świata

Mistrzostwa świata klasy Optimist – coroczne regaty wyłaniające najlepszych żeglarzy klasy Optimist.

Rok	Kraj	Miejsce	Złoto	Srebro	Brąz	Żeglarzy	Krajów
1962^[19]^[20]	Wielka Brytania	Hamble	Anders Quiding	Peter Due			3
1963^[20]	Szwecja	Göteborg	B. Baysen				5
1964^[20]	Dania	Århus	Poul Andersen				7
1965^[20]	Finlandia	Turku	Ray Larsson				9
1966^[20]^[2]	Stany Zjednoczone	Miami	Doug Bull				6
1967^[20]	Austria	Neusiedlersee	Peter Warrer			61	11
1968^[20]	Francja	Carantec	Peter Warrer				13
1969^[20]	Wielka Brytania	Stokes Bay	Doug Bull				12
1970^[20]	Hiszpania	Malente	James Larimore				14
1971^[20]	RFN	Malente	Heiki Vahtera				12
1972^[20]^[21]	Szwecja		Tomás Estela	Martin Palsson	Don Nordquist		15
1973	Rodezja	anulowano
1974^[20]^[21]	Szwajcaria	Sankt Moritz	Martín Billoch	Hans Wallén	Hans Fester		20
1975^[20]^[21]	Dania	Aarhus	Hans Fester	Mattias Söderström	Martin Schröder		23
1976^[20]^[21]	Turcja	Ankara	Hans Wallén	Jens Asbjørn Hansen	Allen Lindsey		19
1977^[20]^[21]	Jugosławia	Yarinca	Patrik Mark	Mads Damsgaard	Poul Evers		22
1978^[20]	Francja	La Baule-Escoublac	Rikard Hammarvid	Peter von Koskull^[22]	Patrik Mark	226	25
1979^[20]^[21]	Tajlandia	Pattaya	Johan Petterson	Marko Heiskanen	Rasmus Storgaard		17
1980^[21]	Portugalia	Cascais	Johan Petterson	Rasmus Damsgaard	Marko Heiskanen		24^[23]
1981	Irlandia	Howth	Guido Tavelli	Johan Petterson	Edson Araujo		24^[23]
1982	Włochy		Njaal Sletten	Christian Rasmussen	Søren Ebdrup		30^[23]
1983^[24]	Brazylia	Rio de Janeiro	Jordi Calafat	José Carlos Frau	Jean-Pierre Becquet		22^[23]
1984	Kanada	Kingston	Serge Kats	Jussi Wikström	Xavier García		28^[23]
1985	Finlandia	Helsinki	Serge Kats	Risto Tapper	Martín Castrillo		32^[23]
1986	Hiszpania	Roses	Xavier García	Luis Martínez Doreste	Risto Tapper		29^[23]
1987	Holandia	Andijk	Sabrina Landi	Luis Martínez Doreste	Anders Jonsson		29^[23]
1988	Francja	La Rochelle	Ugo Vanello	Luis Martínez Doreste	Gabriel Tarrasa		32^[23]
1989^[25]	Japonia		Peder Rønholt	Rami Koskinen	Herman Rosso		30^[23]
1990	Portugalia		Martín di Pinto	Agustin Krevisky	Martin Strandberg		38^[23]
1991	Grecja	Porto Carras	Agustin Krevisky	Asdrubal García	Andre Sørensen		39^[23]
1992	Argentyna	Mar del Plata	Ramón Oliden	Marc Patiño	Mike Keser		29^[23]
1993	Hiszpania	Ciutadella de Menorca	Mats Hellman	Estebán Rocha	Claudia Tosi		41^[2]
1994	Włochy	Porto Rotondo	Martín Jenkins	Federico Pérez	Julio Alsogaray		39^[23]
1995	Finlandia	Mariehamn	Martín Jenkins	Frederico Rizzo	Dario Kliba		41^[23]
1996	Południowa Afryka	Langebaan	Lisa Westerhof	Aron Lolic	Ivan Bertaglia		39^[23]
1997	Wielka Brytania	Carrickfergus	Luca Bursic	Matias Buehler	Nicholas Raygada		41^[23]
1998	Portugalia	Setúbal	Mattia Pressich	Fernando Gwozdz	Sime Fantela		44^[23]
1999	Francja	Martinique	Mattia Pressich	Tonci Stipanovic	Mario Coutinho		47^[23]
2000	Hiszpania	La Coruña	Sime Fantela	Lucas Calabrese	Jaro Furlani		59^[2]
2001	Chiny	Qingdao	Lucas Calabrese	Zhu Ye	Abdul Rahim		44^[23]
2002	Stany Zjednoczone	Corpus Christi	Filip Matika	Stjepan Cesic	Eduardo Zalvide		45^[23]
2003^[23]	Hiszpania	Las Palmas	Filip Matika	Jesse Kirkland	Sebastian Peri Brusa		50^[23]
2004	Ekwador	Salinas	Wei Ni	Paul Snow-Hansen	Eugenio Díaz	228^[26]	53^[26]
2005	Szwajcaria	Sankt Moritz	Tina Lutz	Matthew Schoener Scott	Wu Jianan	241^[27]
2006^[28]	Urugwaj	Montevideo	Julian Autenrieth	Griselda Khng	Édgar Diminich	228	50
2007^[28]	Włochy	Cagliari	Chris Steele	Benjamin Grez	Alex Maloney	251	55
2008^[29]	Turcja	Cesme	Raúl Ríos	Ian Barrows	Kristien Kirketerp	250	53
2009^[30]	Brazylia	Niteroi	Sinclair Jones	Mohamad Faizal Norizan	Ignacio Rogala	231	53
2010^[31]	Malezja	Langkawi	Noppakao Poonpat	Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz	Okada Keiju	210	48
2011^[32]	Nowa Zelandia	Napier	Kimberly Lim	Bart Lambriex	Javier Arribas
2012^[33]	Dominikana	Boca Chica	Yukie Yokoyama	Samuel Neo	Jessica Goh	230	52
2013^[34]	Włochy	Lago di Garda	Loh Jia Yi	Nils Sternbeck	Edward Tan	259
2014^[35]	Argentyna	San Isidro	Nicolas Rolaz	Voravong Rachrattanaruk	Dimitris Papadimitriou	207	49
2015^[36]	Polska	Dziwnów	Rok Verderber	Jodie Lai	Mathias Berthet	275	48
2016^[37]	Portugalia	Vilamoura	Max Wallenberg	Mathias Berthet	Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah	244	59
2017^[38]	Tajlandia	Pattaya	Marco Gradoni	Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah	Mic Sig Kos Mohr	281^[39]	62
2018^[40]	Cypr	Limassol	Marco Gradoni	Stephan Baker	Panwa Boonnak	264^[41]	57
2019^[42]	Antigua i Barbuda	Saint Paul	Marco Gradoni	Richard Schultheis	Jaime Ayarza	259	65
2020	Włochy	Lago di Garda	Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021^[43]	Włochy	Lago di Garda	Alex Di Francesco Kuhl	Gil Hackel	Alex Demurtas	259	60
2022^[44]	Turcja	Bodrum	Weka Bhanubandh	James Pine	Francesco Carrieri	276	61

Klasyfikacja medalowa

Według zawodników

Poniższa tabela zawiera zestawienie zawodników, którzy zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata Optimist.

Miejsce	Zawodnik	Państwo	Lata^[a]	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Marco Gradoni	Włochy	2017 – 2019	3	0	0	3
2.	Johan Petterson	Szwecja	1979 – 1981	2	1	0	3
3.	Doug Bull	Stany Zjednoczone	1966 – 1969	2	0	0	2
3.	Peter Warrer	Dania	1967 – 1968	2	0	0	2
3.	Serge Kats	Holandia	1984 – 1985	2	0	0	2
3.	Martín Jenkins	Argentyna	1994 – 1995	2	0	0	2
3.	Mattia Pressich	Włochy	1998 – 1999	2	0	0	2
3.	Filip Matika	Chorwacja	2002 – 2003	2	0	0	2
9.	Hans Wallén	Szwecja	1974 – 1976	1	1	0	2
9.	Agustin Krevisky	Argentyna	1990 – 1991	1	1	0	2
9.	Calabrese, LucasLucas Calabrese	Argentyna	2000 – 2001	1	1	0	2
12.	Hans Fester	Dania	1974 – 1975	1	0	1	2
12.	Patrik Mark	Szwecja	1977 – 1978	1	0	1	2
12.	Xavier García	Hiszpania	1984 – 1986	1	0	1	2
12.	Fantela, SimeSime Fantela	Chorwacja	1998 – 2000	1	0	1	2
16.	Anders Quiding	Szwecja	1962	1	0	0	1
16.	B. Baysen	Szwecja	1963	1	0	0	1
16.	Poul Andersen	Dania	1964	1	0	0	1
16.	Ray Larsson	Szwecja	1965	1	0	0	1
16.	James Larimore	Stany Zjednoczone	1970	1	0	0	1
16.	Heiki Vahtera	Finlandia	1971	1	0	0	1
16.	Tomás Estela	Hiszpania	1972	1	0	0	1
16.	Martín Billoch	Argentyna	1974	1	0	0	1
16.	Rikard Hammarvid	Szwecja	1978	1	0	0	1
16.	Guido Tavelli	Argentyna	1981	1	0	0	1
16.	Njaal Sletten	Norwegia	1982	1	0	0	1
16.	Jordi Calafat	Hiszpania	1983	1	0	0	1
16.	Sabrina Landi	Włochy	1987	1	0	0	1
16.	Ugo Vanello	Włochy	1988	1	0	0	1
16.	Peder Rønholt	Dania	1989	1	0	0	1
16.	Martín di Pinto	Argentyna	1990	1	0	0	1
16.	Ramón Oliden	Argentyna	1992	1	0	0	1
16.	Mats Hellman	Holandia	1993	1	0	0	1
16.	Westerhof, LisaLisa Westerhof	Holandia	1996	1	0	0	1
16.	Luca Bursic	Włochy	1997	1	0	0	1
16.	Wei Ni	Chiny	2004	1	0	0	1
16.	Tina Lutz	Niemcy	2005	1	0	0	1
16.	Julian Autenrieth	Niemcy	2006	1	0	0	1
16.	Chris Steele	Nowa Zelandia	2007	1	0	0	1
16.	Raúl Ríos	Portoryko	2008	1	0	0	1
16.	Sinclair Jones	Peru	2009	1	0	0	1
16.	Noppakao Poonpat	Tajlandia	2010	1	0	0	1
16.	Kimberly Lim	Singapur	2011	1	0	0	1
16.	Yukie Yokoyama	Singapur	2012	1	0	0	1
16.	Loh Jia Yi	Singapur	2013	1	0	0	1
16.	Nicolas Rolaz	Szwajcaria	2014	1	0	0	1
16.	Rok Verderber	Słowenia	2015	1	0	0	1
16.	Max Wallenberg	Szwajcaria	2016	1	0	0	1
16.	Alex Di Francesco Kuhl	Brazylia	2021	1	0	0	1
16.	Weka Bhanubandh	Tajlandia	2022	1	0	0	1
51.	Luis Martínez Doreste	Hiszpania	1986 – 1988	0	3	0	3
52.	Marko Heiskanen	Finlandia	1979 – 1980	0	1	1	2
52.	Risto Tapper	Finlandia	1985 – 1986	0	1	1	2
52.	Mathias Berthet	Norwegia	2015 – 2016	0	1	1	2
52.	Muhammad Fauzi Bin Kaman Shah	Malezja	2016 – 2017	0	1	1	2
56.	Peter Due	Dania	1962	0	1	0	1
56.	Martin Palsson	Szwecja	1972	0	1	0	1
56.	Mattias Söderström	Szwecja	1975	0	1	0	1
56.	Jens Asbjørn Hansen	Dania	1976	0	1	0	1
56.	Mads Damsgaard	Dania	1977	0	1	0	1
56.	Peter von Koskull	Finlandia	1978	0	1	0	1
56.	Rasmus Damsgaard	Dania	1980	0	1	0	1
56.	Christian Rasmussen	Dania	1982	0	1	0	1
56.	José Carlos Frau	Hiszpania	1983	0	1	0	1
56.	Jussi Wikström	Finlandia	1984	0	1	0	1
56.	Rami Koskinen	Finlandia	1989	0	1	0	1
56.	Asdrubal García	Argentyna	1991	0	1	0	1
56.	Marc Patiño	Hiszpania	1992	0	1	0	1
56.	Estebán Rocha	Argentyna	1993	0	1	0	1
56.	Federico Pérez	Argentyna	1994	0	1	0	1
56.	Frederico Rizzo	Brazylia	1995	0	1	0	1
56.	Aron Lolic	Chorwacja	1996	0	1	0	1
56.	Matias Buehler	Argentyna	1997	0	1	0	1
56.	Fernando Gwozdz	Argentyna	1998	0	1	0	1
56.	Tonci Stipanovic	Chorwacja	1999	0	1	0	1
56.	Zhu Ye	Chiny	2001	0	1	0	1
56.	Stjepan Cesic	Chorwacja	2002	0	1	0	1
56.	Jesse Kirkland	Bermudy	2003	0	1	0	1
56.	Paul Snow-Hansen	Nowa Zelandia	2004	0	1	0	1
56.	Matthew Schoener Scott	Trynidad i Tobago	2005	0	1	0	1
56.	Griselda Khng	Singapur	2006	0	1	0	1
56.	Benjamin Grez	Chile	2007	0	1	0	1
56.	Ian Barrows	Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych	2008	0	1	0	1
56.	Mohamad Faizal Norizan	Malezja	2009	0	1	0	1
56.	Ahmad Syukri Bin Abdul Aziz	Malezja	2010	0	1	0	1
56.	Bart Lambriex	Holandia	2011	0	1	0	1
56.	Samuel Neo	Singapur	2012	0	1	0	1
56.	Nils Sternbeck	Niemcy	2013	0	1	0	1
56.	Voravong Rachrattanaruk	Tajlandia	2014	0	1	0	1
56.	Jodie Lai	Singapur	2015	0	1	0	1
56.	Stephan Baker	Stany Zjednoczone	2018	0	1	0	1
56.	Richard Schultheis	Malta	2019	0	1	0	1
56.	Gil Hackel	Stany Zjednoczone	2021	0	1	0	1
56.	James Pine	Stany Zjednoczone	2022	0	1	0	1
95.	Don Nordquist	Szwecja	1972	0	0	1	1
95.	Martin Schröder	Szwecja	1975	0	0	1	1
95.	Allen Lindsey	Stany Zjednoczone	1976	0	0	1	1
95.	Poul Evers	Dania	1977	0	0	1	1
95.	Rasmus Storgaard	Dania	1979	0	0	1	1
95.	Edson Araujo	Brazylia	1981	0	0	1	1
95.	Søren Ebdrup	Dania	1982	0	0	1	1
95.	Jean-Pierre Becquet	Francja	1983	0	0	1	1
95.	Martín Castrillo	Argentyna	1985	0	0	1	1
95.	Anders Jonsson	Szwecja	1987	0	0	1	1
95.	Gabriel Tarrasa	Hiszpania	1988	0	0	1	1
95.	Herman Rosso	Argentyna	1989	0	0	1	1
95.	Martin Strandberg	Szwecja	1990	0	0	1	1
95.	Andre Sørensen	Dania	1991	0	0	1	1
95.	Mike Keser	Niemcy	1992	0	0	1	1
95.	Claudia Tosi	Włochy	1993	0	0	1	1
95.	Julio Alsogaray	Argentyna	1994	0	0	1	1
95.	Dario Kliba	Chorwacja	1995	0	0	1	1
95.	Ivan Bertaglia	Włochy	1996	0	0	1	1
95.	Nicholas Raygada	Peru	1997	0	0	1	1
95.	Mario Coutinho	Portugalia	1999	0	0	1	1
95.	Jaro Furlani	Włochy	2000	0	0	1	1
95.	Abdul Rahim	Malezja	2001	0	0	1	1
95.	Eduardo Zalvide	Hiszpania	2002	0	0	1	1
95.	Sebastian Peri Brusa	Argentyna	2003	0	0	1	1
95.	Eugenio Díaz	Hiszpania	2004	0	0	1	1
95.	Wu Jianan	Chiny	2005	0	0	1	1
95.	Édgar Diminich	Ekwador	2006	0	0	1	1
95.	Maloney, AlexAlex Maloney	Nowa Zelandia	2007	0	0	1	1
95.	Kristien Kirketerp	Dania	2008	0	0	1	1
95.	Ignacio Rogala	Argentyna	2009	0	0	1	1
95.	Okada Keiju	Japonia	2010	0	0	1	1
95.	Javier Arribas	Peru	2011	0	0	1	1
95.	Jessica Goh	Singapur	2012	0	0	1	1
95.	Edward Tan	Singapur	2013	0	0	1	1
95.	Dimitris Papadimitriou	Grecja	2014	0	0	1	1
95.	Mic Sig Kos Mohr	Kostaryka	2017	0	0	1	1
95.	Panwa Boonnak	Tajlandia	2018	0	0	1	1
95.	Jaime Ayarza	Hiszpania	2019	0	0	1	1
95.	Alex Demurtas	Włochy	2021	0	0	1	1
95.	Francesco Carrieri	Włochy	2022	0	0	1	1

Według państw

W poniższej tabeli przedstawione zostały państwa, których reprezentanci zdobyli przynajmniej jeden medal mistrzostw świata klasy Optimist.

Miejsce	Państwo	Złoto	Srebro	Brąz	Razem
1.	Argentyna	8	7	5	20
2.	Szwecja	8	4	5	17
3.	Włochy	8	0	5	13
4.	Dania	5	5	6	16
5.	Holandia	4	1	0	5
6.	Hiszpania	3	5	5	13
7.	Chorwacja	3	3	2	8
8.	Singapur	3	3	2	8
9.	Stany Zjednoczone	3	3	1	7
10.	Niemcy	2	1	1	4
11.	Tajlandia	2	1	1	4
12.	Szwajcaria	2	0	0	2
13.	Finlandia	1	5	2	8
14.	Brazylia	1	1	1	3
15.	Chiny	1	1	1	3
15.	Norwegia	1	1	1	3
15.	Nowa Zelandia	1	1	1	3
18.	Peru	1	0	2	3
19.	Portoryko	1	0	0	1
20.	Słowenia	1	0	0	1
21.	Malezja	0	3	2	5
22.	Bermudy	0	1	0	1
23.	Chile	0	1	0	1
23.	Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych	0	1	0	1
23.	Malta	0	1	0	1
23.	Trynidad i Tobago	0	1	0	1
27.	Kostaryka	0	0	1	1
28.	Ekwador	0	0	1	1
28.	Francja	0	0	1	1
28.	Grecja	0	0	1	1
28.	Japonia	0	0	1	1
28.	Portugalia	0	0	1	1

Drużynowe Meczowe Mistrzostwa Świata

Rok	Kraj	Miejsce	Zwycięzca	2. miejsce	3. miejsce	Zespołów
2016^[45]			Stany Zjednoczone
2017^[46]	Tajlandia	Pattaya	Stany Zjednoczone	Chiny	Malezja	16
2018
2019^[47]			Włochy
2020	Włochy	Lago di Garda	Odwołane z powodu pandemii COVID-19.
2021^[47]	Włochy	Lago di Garda	Włochy	Tajlandia	Portugalia	48
2022^[45]	Turcja	Bodrum	Stany Zjednoczone	Ukraina	Szwecja	48

Polacy na Mistrzostwach Świata

Rok	Kraj	Miejscowość	Miejsce	Sternik	Startujących
2021^[43]	Włochy	Lago di Garda	22	Ewa Lewandowska	259
			75	Filip Mariański
			81	Filip Harasimowicz-Krzysztofiak
			92	Michał Jaroszek
			201	Maurycy Kosmowski
2022^[44]	Turcja	Bodrum	66	Bartosz Peczka	276
			86	Bartosz Żmudziński
			129	Mikołaj Głąb
			151	January Szczukowski
			173	Wojciech Wójcik