Ostre zapalenie krtani

Ostre zapalenie krtani (łac. laryngitis acuta) – choroba zapalna błony śluzowej górnych dróg oddechowych, najczęściej o etiologii zakaźnej. Przyczyną ostrego zapalenia krtani najczęściej jest zakażenie wirusowe, które może wikłać się zakażeniem bakteryjnym lub zakażenie pierwotnie bakteryjne, rzadziej lotne toksyny lub zaburzenia immunologiczne. W wyniku ostrego zapalenia trwającego maksymalnie kilka dni^[1] może wystąpić miejscowe uszkodzenie nabłonka krtani, które goi się bez pozostawienia zmian. W przypadku przedłużania się stanu zapalnego może dochodzić do powstawania zmian włóknistych i rozwoju zapalenia przewlekłego. W zależności od czynników etiologicznych zapalenie często obejmuje również śluzówkę sąsiadujących struktur anatomicznych: gardła i tchawicy.

Objawy

• chrypka
• afonia
• kaszel
• gorączka
• dreszcze
• ogólne złe samopoczucie
• może wystąpić duszność wdechowa

Leczenie

Zakażenie wirusowe ma tendencje do samoistnego ustępowania lub wikłania się zakażeniem bakteryjnym. W tym drugim przypadku, a także w zakażeniu pierwotnie bakteryjnym wskazana jest antybiotykoterapia. W razie współistnienia obrzęku w obrębie krtani zaleca się steroidy. Stosuje się również środki przeciwobrzękowe i mukolityczne. Niezmiernie ważne jest zaprzestanie palenia tytoniu, unikanie toksyn wziewnych i alergenów oraz ograniczenie wysiłku głosowego.

Przypisy

Bibliografia

• Maria Zalesska-Kręcicka: Zarys otolaryngologii : podręcznik dla studentów i lekarzy. Wrocław: Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich, 2008, s. 232. ISBN 978-83-7055-552-8.