Ostrogoci

(c) I, Sailko, CC BY-SA 3.0

Kolczyki ostrogockie, Metropolitan Museum of Art

Ostrogoci, Goci wschodni lub Greutungowie (dosł. „ludzie stepu”), (łac. Ostrogothi) – jedno z plemion germańskich. W III w. i w 1. połowie IV w., tak jak wiele innych plemion germańskich, zbliżyli się do granic Imperium Rzymskiego i osiedlili się daleko na wschodzie na północnych wybrzeżach Morza Czarnego. Przybyli prawdopodobnie z południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego, a wcześniej z południowej Skandynawii. W roku 378 Ostrogoci wspomogli Wizygotów w bitwie pod Adrianopolem, w wyniku której zginął cesarz rzymski Walens. Nowy cesarz zgodził się na zamieszkanie przez Ostrogotów Dacji i Mezji pod warunkiem, że nie będą nękać Konstantynopola.

Królowie ostrogoccy nad Morzem Czarnym

• 

  Państwo Hermanaryka w największym zasięgu.
  Ostrogotha
• Hunuil
• Athal
• Achiulf
• Geberyk
• Hermanaryk (Ermanryk)
• Winitar
• Hunimund

Władcy ostrogoccy w Italii

Zasięg państwa Ostrogotów u szczytu potęgi.

• 476–526: Teodoryk Wielki
• 526–534: Atalaryk
• 534: Amalasunta (regentka od 526; usunięta, zm. 535)
• 534–536: Teodahad
• 536–540: Witiges
• 540–541: Ildibald
• 541: Eraryk
• 541–552: Totila
• 552–553: Teja

Państwo Ostrogotów w 553 roku zostało podbite przez Cesarstwo Bizantyńskie.

Dynastyczne powiązania Ostrogotów^[1]

Zobacz też

• Winitar
• Germanie
• Wizygoci
• Władcy Wizygotów
• Amalowie
• Radagajs

Przypisy

Bibliografia

• Nazewnictwo imion królów ostrogockich na podstawie: J. Strzelczyk, Goci - rzeczywistość i legenda, wyd. (w serii Ceramowskiej) Warszawa 1984.
• Jordanes, O pochodzeniu i czynach Gotów [w:] Edward Zwolski, Kasjodor i Jordanes. Historia gocka czyli Scytyjska Europa., Lublin 1984.