Ostry Wierch (Beskid Niski)

Ostry Wierch
Państwo	Polska
Pasmo	Beskid Niski, Karpaty
Wysokość	938 m n.p.m.
Wybitność	175 m
Położenie na mapie Beskidu Niskiego Ostry Wierch
49°26′21″N 21°07′23″E/49,439167 21,123056

Ostry Wierch (938 m n.p.m.) – drugi co do wysokości szczyt w polskiej części Beskidu Niskiego.

Leży w tzw. Hańczowskich Górach Rusztowych, w jednym z grzbietów (prętów owego "rusztu"), który od Cigelki przez Długi Dział (słow. Dlhy diel), Ostry Wierch, Białą Skałę i Wnyki ciągnie się w kierunku północno-zachodnim aż po Kamienny Wierch i Czereszenne. Szczyt Ostrego Wierchu znajduje się ok. 200 m na północ od granicy państwowej (zielono znakowany szlak turystyczny go omija).

Władysław Krygowski pisał o nim: "Ostry Wierch, którego nazwa pochodzi od dość licznych głazów sterczących gdzieniegdzie z bujnej zieleni, wart jest poznania ze względu na swój dziki charakter".^[1] Południowo-zachodnie i południowe stoki góry, opadające ku źródliskom Białej Dunajcowej po stronie polskiej oraz Oľchovca po stronie słowackiej są strome i bardzo słabo rozczłonkowane. Stoki północno-wschodnie, opadające ku źródliskom Ropki i Ripki (potok w Hucie Wysowskiej), są również strome, lecz znacznie bardziej pocięte parowami i dolinkami cieków wodnych. Cały grzbiet porośnięty jest lasem, fragmentaryczne widoki jedynie z nielicznych miejsc.

Z północno-wschodnich stoków Ostrego Wierchu na wysokości ok. 800 m n.p.m. wystaje wychodnia skalna, u stóp której znajdowała się nieistniejąca już jaskinia – Zbójecka Piwnica.

Z Ostrym Wierchem wiąże się opowiadana dawniej przez mieszkańców Huty Wysowskiej historia o samobójcy: "Powiesił się pewnego razu syn właściciela huty szkła. Zgodnie z ówczesnym zwyczajem pochowano go nie na cmentarzu, lecz w miejscu gdzie granice Bielicznej i Huty Wysowskiej zbiegały się z granicą węgierską, czyli właśnie na Ostrym Wierchu. Wkrótce nieboszczyk zaczął pokazywać się kobietom zbierającym w lesie grzyby. Mieszkańcy wsi złożyli się po dwie korony i sprowadzili z Tatr bacę - czarodzieja. Dopiero jego magiczne praktyki sprawiły, że zmarły przestał prześladować żywych".^[2]

Piesze szlaki turystyczne:

• Ropki – Biała Skała (903 m n.p.m.) – Ostry Wierch (938 m n.p.m.) - znaki zielone (patrz niżej);
• Mochnaczka Niżna – Lackowa (997 m n.p.m.) – Ostry Wierch (938 m n.p.m.) – Wysowa – Kozie Żebro (847 m n.p.m.) (Szlak im. Wincentego Pola).

Przypisy

Bibliografia

• Beskid Niski. Mapa turystyczna 1:50 000, wyd. X (poprawione) Compass, Kraków 2013, ​ISBN 978-83-7605-224-3​;
• Krukar Wojciech, Kryciński Stanisław, Luboński Paweł, Olszański Tadeusz A. i in.: Beskid Niski. Przewodnik, wyd. II poprawione i aktualizowane, Oficyna Wydawnicza "Rewasz", Pruszków 2002, ​ISBN 83-85557-98-9​;
• Krygowski Władysław: Beskid Niski, Pogórze Ciężkowickie (część wschodnia) i Pogórze Strzyżowsko-Dynowskie (część zachodnia), wyd. II poprawione i uzupełnione, wyd. Sport i Turystyka, Warszawa 1977, b. ISBN.