Otto Rudolf Salvisberg

Otto Rudolf Salvisberg
ilustracja
Data i miejsce urodzenia19 października 1882[1]
Köniz[1]
Data i miejsce śmierci23 grudnia 1940[1]
Arosa[1]
Zawód, zajęciearchitekt

Otto Rudolf Salvisberg (ur. 19 października 1882, zm. 23 grudnia 1940) – szwajcarski architekt.

Życiorys

Urodził się w 1882 roku. Od 1901 roku uczęszczał do szkoły budowlanej w Biel, którą ukończył z wyróżnieniem w 1904 roku. Następnie studiował na Uniwersytecie Technicznym w Monachium, gdzie wykładali August Thiersch, Friedrich von Thiersch i Karl Hocheder. Około 1905 roku przeprowadził się do Karlsruhe i podjął pracę w biurze architektów Roberta Curjela i Karla Mosera. Jednocześnie słuchał wykładów Carla Schäfera[1] na Politechnice.

Od 1908 roku pracował w Berlinie[2] w biurze Johanna Emila Schaudta, które prowadził wspólnie z Paulem Zimmerreimerem, twórców m.in. domu handlowego KaDeWe w Berlinie. Po podziale biura Salvisberg pozostał przy Zimmerreimerze.

Ostatecznie w 1914 roku otworzył własne biuro, razem z Otto Brechbühlem. W trakcie I wojny światowej obaj współpracowali z Paulem Schmitthennerem nad rozbudową zaprojektowanego przez niego i realizowanego w latach 1914–1917 miasta-ogrodu Staaken w Berlinie-Spandau.

Aż do 1930 roku Salvisberg projektował w Berlinie. Realizował różnorodne zadania, m.in. fabryki filmowej Geyer, domu parafialnego przy kościele Matthäuskirche oraz osiedli mieszkaniowych Onkel Tom Hütte (Berlin-Zehlendorf) i Weisse Stadt (Berlin-Reinickendorf)[1]. We Wrocławiu zaprojektował kompleks wojskowy w kwartale między ulicami Pretficza, Gajowicką, Sztabową i Łączności[1].

Współpracownik Salvisberga, Brechbühl, wrócił w 1922 roku do Szwajcarii, gdzie w Bernie prowadził filię biura berlińskiego. Ich wspólne projekty wygrywały wiele konkursów architektonicznych, m.in. na Lory-Spital (dziś Szpital Uniwersytecki w Bernie), żłobek Elfenau, czy nowe budynki dla Uniwersytetu w Bernie. W 1929 roku Salvisberg został powołany na stanowiska profesora architektury na Politechnice w Zurychu, jako następca Karla Mosera. W 1930 roku przeprowadził się ostatecznie do Szwajcarii, gdzie zaprojektował m.in. laboratorium maszynowe dla Politechniki w Zurychu. W latach 30. pełnił także funkcję głównego architekta koncernu farmaceutycznego Hoffmann-La Roche, dla którego wykonał projekty głównej siedzimy w Bazylei, a także budynków w Wielkiej Brytanii i Włoszech.

Salvisberg zmarł na zawał podczas jazdy na nartach w Arosie, 23 grudnia 1940 roku.

Wybrane dzieła[2]

Przypisy

  1. a b c d Otto Rudolf Salvisberg (niem.). W: Personensuche [on-line]. s. 1. [dostęp 2010-12-23].
  2. Lichtenstein i inni, O.R. Salvisberg. Die andere Moderne, GTA, 1995, ISBN 3-85676-054-7, OCLC 34781621.

Media użyte na tej stronie