Pío Cabanillas

Pío Cabanillas
ilustracja
Data i miejsce urodzenia13 listopada 1923
Pontevedra
Data i miejsce śmierci10 października 1991
Madryt
Zawód, zajęciepolityk, prawnik
PartiaPartia Ludowa
Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Karola III (Hiszpania) Krzyż Wielki Orderu Krzyża Świętego Rajmunda z Penafort (Hiszpania) Wielki Krzyż Orderu Leopolda II (Belgia)

Pío Cabanillas Gallas (ur. 13 listopada 1923 w Pontevedrze, zm. 10 października 1991[1] w Madrycie[2]) – hiszpański polityk i prawnik, minister, parlamentarzysta krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego II i III kadencji.

Życiorys

Absolwent prawa na Universidad de Granada, doktoryzował się następnie na Universidad de Madrid[3]. Praktykował jako notariusz, był też członkiem rady dyrektorów banku Banco Occidental. Na początku lat 60. zasiadł w Cortes Españolas, frankistowskim parlamencie. W latach 1962–1969 pełnił funkcję sekretarza stanu w ministerstwie informacji i turystyki, którym kierował Manuel Fraga Iribarne. Później był sekretarzem Consejo del Reino, głównego państwowego organu doradczego[2].

W styczniu 1974 objął urząd ministra informacji i turystyki, podjął działania na rzecz liberalizacji dostępu do informacji. Spotkało się to ze sprzeciwem generała Francisca Franco, który nakazał zdymisjonowanie ministra, do czego doszło w październiku 1974[2]. Po przemianach politycznych w 1976 założył Partido Popular, z którą rok później dołączył do Unii Demokratycznego Centrum[2]. Również w 1977 został członkiem konstytuanty, następnie od 1979 do 1986 wchodził w skład Kongresu Deputowanych I i II kadencji[4]. W kolejnych rządach pełnił funkcję ministra kultury (1977–1979), ministra do spraw prezydencji (1981) i ministra sprawiedliwości (1981–1982)[5].

Po rozpadzie UCD był wiceprzewodniczącym Partii Liberalnej[3]. Dołączył z tym ugrupowaniem do Partii Ludowej. Po akcesji Hiszpanii do Wspólnot Europejskich w 1986 objął mandat posła do Europarlamentu II kadencji. Utrzymał go w wyborach powszechnych w 1987 i 1989. Pracował m.in. w Komisji ds. Kwestii Prawnych i Praw Obywatelskich. Zmarł w trakcie III kadencji PE[1].

Był ojcem Pío Cabanillasa Alonso. Odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Orderu Karola III, Krzyżem Wielkim Orderu Izabeli Katolickiej i Krzyżem Wielkim Orderu Leopolda II[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2017-05-11].
  2. ↑ a b c d e Cabanillas Gallas, Pío (hiszp.). mcnbiografias.com. [dostęp 2017-05-11].
  3. ↑ a b The Members of the European Parliament 1989–1994. Luksemburg: Office for Official Publications of the European Communities, 1990, s. 45. [dostęp 2017-05-11]. (ang.)
  4. ↑ Cabanillas Gallas, Pío (hiszp.). congreso.es. [dostęp 2017-05-11].
  5. ↑ Gobiernos de España (hiszp.). zarate.eu. [dostęp 2017-05-11].

Media użyte na tej stronie

ESP Charles III Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Charles III, Grand Cross.
(Cabanillas) Adolfo Suárez junto a Pío Cabanillas, ministro de Cultura, en una tasca de Orense durante la campaña de UCD en las elecciones generales de 1 de marzo de 1979 (cropped).jpeg

Adolfo Suárez junto a Pío Cabanillas, ministro de Cultura, en una tasca de Orense durante la campaña de UCD en las elecciones generales de 1 de marzo de 1979
BEL Order of Leopold II - Grand Cross BAR.png
Baretka Krzyża Wielkiego Orderu Leopolda II
ESP Isabella Catholic Order GC.svg
Autor: Heralder (Crown by Miguillen), Licencja: CC BY-SA 3.0
Ribbon bar of the Order of Isabella the Catholic, Grand Cross