Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1956 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | 1 grudnia 1956 (eliminacje) | ||
Liczba ekip | 11 | ||
Liczba sportowców | 50 | ||
Obiekt rozgrywek | Swimming and Diving Stadium | ||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | Stany Zjednoczone | ||
Brązowy medal |
Konkurencje pływackie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1956 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl motylkowy | |||||
100 m | kobiety | ||||
200 m | mężczyźni | ||||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVI Igrzysk Olimpijskich w Melbourne. Eliminacje odbyły się 1 grudnia, a finał 3 grudnia 1956 roku.
W finale na pierwszej zmianie w sztafecie australijskiej płynął Kevin O’Halloran, który nieznacznie wyprzedził Witalija Sorokina z ZSRR. Australijczyk John Devitt zwiększył na drugiej zmianie przewagę nad pozostałymi drużynami, podczas gdy George Breen zapewnił Amerykanom drugą pozycję. Reprezentant Australii Murray Rose płynął na kolejnej zmianie niezagrożony i widzowie zastanawiali się tylko czy reprezentanci gospodarzy pobiją rekord świata. Ostatni zawodnik sztafety australijskiej, Jon Henricks uzyskał nieoficjalnie najlepszy międzyczas w historii (2:04,4), dzięki czemu Australijczycy ustanowili nowy rekord globu (8:23,6). Srebrny medal zdobyli Amerykanie (8:31,5), a brąz wywalczyli byli rekordziści świata, pływacy z ZSRR (8:34,7).
Rekordy
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | ZSRR Boris Nikitin Władimir Strużanow Giennadij Nikołajew Witalij Sorokin | 8:24,5 | Moskwa | 4 listopada 1956 | |
Rekord olimpijski | Stany Zjednoczone Wayne Moore (2:08,7) William Woolsey (2:09,3) Ford Konno (2:06,9) Jimmy McLane (2:06,2) | 8:31,1 | Helsinki | 29 lipca 1952 | [1] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
3 grudnia | finał | Australia Kevin O’Halloran (2:06,8) John Devitt (2:06,4) Murray Rose (2:06,0) Jon Henricks (2:04,4) | 8:23,6 |
Wyniki
Eliminacje
Miejsce | Wyścig | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
1. | 1 | Japonia | Hiroshi Suzuki (2:11,8) Atsushi Tani (2:08,8) Koji Nonoshita (2:10,3) Tsuyoshi Yamanaka (2:07,0) | 8:37,9 | Q |
2. | 1 | Stany Zjednoczone | Dick Hanley (2:08,7) Tim Jecko (2:09,1) Sonny Tanabe (2:12,2) Ford Konno (2:08,3) | 8:38,3 | Q |
3. | 2 | Wielka Brytania | Kenneth Williams (2:11,7) Ronald Roberts (2:13,1) Neil McKechnie (2:06,6) Jack Wardrop (2:07,7) | 8:39,1 | Q |
4. | 2 | ZSRR | Władimir Strużanow (2:11,6) Giennadij Nikołajew (2:08,8) Witalij Sorokin (2:10,4) Boris Nikitin (2:08,7) | 8:39,5 | Q |
5. | 2 | Australia | John Devitt (2:07,5) Gary Chapman (2:08,4) Graham Hamilton (2:15,4) Murray Garretty (2:08,9) | 8:40,2 | Q |
6. | 1 | Wspólna Reprezentacja Niemiec | Hans Köhler (2:11,7) Hans-Joachim Reich (2:12,0) Hans Zierold (2:07,8) Horst Bleeker (2:11,0) | 8:42,5 | Q |
7. | 1 | Związek Południowej Afryki | Billy Steuart (2:09,6) Tony Briscoe (2:08,7) Dennis Ford (2:12,5) Peter Duncan (2:12,2) | 8:43,0 | Q |
8. | 1 | Włochy | Fritz Dennerlein (2:09,7) Paolo Galletti (2:13,0) Guido Elmi (2:12,7) Angelo Romani (2:07,7) | 8:43,1 | Q |
9. | 2 | Francja | Aldo Eminente (2:11,6) Jacques Collignon (2:13,4) Alex Jany (2:13,4) Jean Boiteux (2:18,1) | 8:56,5 | |
10. | 2 | Węgry | Gyula Dobay (2:12,8) György Csordás (2:16,5) Sándor Záborszky (2:14,7) Jenő Áts (2:13,2) | 8:57,2 | |
11. | 2 | Filipiny | Dakula Arabani (2:15,9) Agapito Lozada (2:16,9) Bana Sailani (2:15,5) Ulfiano Babol (2:17,4) | 9:05,7 |
Finał
Miejsce | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|
Australia | Kevin O’Halloran (2:06,8) John Devitt (2:06,4) Murray Rose (2:06,0) Jon Henricks (2:04,4) | 8:23,6 | ||
Stany Zjednoczone | Dick Hanley (2:08,0) George Breen (2:07,7) Bill Woolsey (2:07,0) Ford Konno (2:08,8) | 8:31,5 | ||
ZSRR | Witalij Sorokin (2:07,5) Władimir Strużanow (2:11,5) Giennadij Nikołajew (2:09,0) Boris Nikitin (2:06,7) | 8:34,7 | ||
4. | Japonia | Manabu Koga (2:10,0) Atsushi Tani (2:08,5) Koji Nonoshita (2:10,5) Tsuyoshi Yamanaka (2:07,6) | 8:36,6 | |
5. | Wspólna Reprezentacja Niemiec | Hans Köhler (2:10,3) Hans-Joachim Reich (2:12,1) Hans Zierold (2:08,4) Horst Bleeker (2:12,6) | 8:43,4 | |
6. | Wielka Brytania | Kenneth Williams (2:11,4) Ronald Roberts (2:13,8) Neil McKechnie (2:11,6) Jack Wardrop (2:08,4) | 8:45,2 | |
7. | Włochy | Fritz Dennerlein (2:09,8) Paolo Galletti (2:13,4) Guido Elmi (2:13,5) Angelo Romani (2:09,5) | 8:46,2 | |
8. | Związek Południowej Afryki | Billy Steuart (2:11,2) Tony Briscoe (2:11,8) Dennis Ford (2:13,6) Peter Duncan (2:12,9) | 8:49,5 |
Przypisy
- ↑ Helsinki 1952 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki (ang.). [dostęp 2017-03-07].
Bibliografia
- Melbourne 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki (ang.). [dostęp 2017-03-07].
- Melbourne 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – opis konkurencji (ang.). [dostęp 2017-03-07].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
An icon that represents a gold medal
An icon that represents a silver medal
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
An icon that represents a bronze medal
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flaga Finlandii
Sport records icon to be used for world records.
Flag of South Africa, also known as the Oranje-Blanje-Blou, used from 31 maja 1928 until 27 kwietnia 1994
Flag of Hungary from mid/late 1946 to 20 August 1949 and from 12 November 1956 to 23 May 1957.
Flag used in 1908–12 Olympic games to represent Australasian team
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Flag of the Philippines (1919–1936)
(c) I, Cmapm, CC-BY-SA-3.0
The flag of the Soviet Union (1955-1991) using a darker shade of red.