Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn
Letnie Igrzyska Olimpijskie 1960 | |||
| |||
Miejsce | |||
---|---|---|---|
Termin | 29 sierpnia 1960 (eliminacje) | ||
Liczba ekip | 16 | ||
Liczba sportowców | 67 | ||
Obiekt rozgrywek | |||
Złoty medal | |||
Srebrny medal | |||
Brązowy medal |
Pływanie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1960 | |||||
---|---|---|---|---|---|
Styl dowolny | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
400 m | mężczyźni | kobiety | |||
1500 m | mężczyźni | ||||
Styl grzbietowy | |||||
100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl klasyczny | |||||
200 m | mężczyźni | kobiety | |||
Styl motylkowy | |||||
100 m | kobiety | ||||
200 m | mężczyźni | ||||
Sztafety – styl dowolny | |||||
4 × 100 m | kobiety | ||||
4 × 200 m | mężczyźni | ||||
Sztafety – styl zmienny | |||||
4 × 100 m | mężczyźni | kobiety | |||
Sztafeta 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – jedna z konkurencji pływackich rozgrywanych podczas XVII Igrzysk Olimpijskich w Rzymie. Eliminacje odbyły się 29 sierpnia, a finał 1 września 1960 roku.
Mistrzami olimpijskimi zostali Amerykanie. Sztafeta w składzie: George Harrison (2:03,4), Richard Blick (2:01,9), Michael Troy (2:02,9), Jeff Farrell (2:02,0) czasem 8:10,2 pobiła o ponad sześć sekund rekord świata ustanowiony miesiąc przed igrzyskami przez reprezentantów Australii. Japończycy, którzy w eliminacjach poprawili rekord olimpijski z poprzednich igrzysk, w finale wywalczyli srebrny medal. Uzyskawszy czas 8:13,2 o 0,6 s wyprzedzili Australijczyków (8:13,8).
Rekordy
Przed zawodami rekord świata i rekord olimpijski wyglądały następująco:
Rekord | Reprezentacja | Czas | Miejsce | Data | |
---|---|---|---|---|---|
Rekord świata | Australia Jon Henricks David Dickson John Konrads Murray Rose | 8:16,6 | Townsville | 6 sierpnia 1960 | [1] |
Rekord olimpijski | Australia Kevin O’Halloran (2:06,8) John Devitt (2:06,4) Murray Rose (2:06,0) Jon Henricks (2:04,4) | 8:23,6 | Melbourne | 3 grudnia 1956 | [2] |
W trakcie zawodów ustanowiono następujące rekordy:
Data | Etap konkurencji | Reprezentacja | Czas | Rekord |
---|---|---|---|---|
29 sierpnia | eliminacje | Japonia Tsuyoshi Yamanaka (2:01,8) Makoto Fukui (2:03,5) Hiroshi Ishii (2:07,2) Tatsuo Fujimoto (2:04,6) | 8:17,1 | |
1 września | finał | Stany Zjednoczone George Harrison (2:03,4) Richard Blick (2:01,9) Michael Troy (2:02,9) Jeff Farrell (2:02,0) | 8:10,2 |
Wyniki
Eliminacje
Miejsce | Wyścig | Tor | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|
1. | 1 | 4 | Japonia | Tsuyoshi Yamanaka (2:01,8) Makoto Fukui (2:03,5) Hiroshi Ishii (2:07,2) Tatsuo Fujimoto (2:04,6) | 8:17,1 | Q, |
2. | 2 | 4 | Stany Zjednoczone | Bill Darnton (2:06,8) Thomas Winters (2:04,0) Stephen Clark (2:04,0) George Harrison (2:03,2) | 8:18,0 | Q |
3. | 2 | 5 | Australia | David Dickson (2:04,6) John Rigby (2:06,6) Allan Wood (2:06,7) John Devitt (2:06,3) | 8:24,2 | Q |
4. | 1 | 6 | Wielka Brytania | Hamilton Milton (2:09,5) John Martin-Dye (2:06,5) Richard Campion (2:07,7) Ian Black (2:03,2) | 8:26,9 | Q |
5. | 2 | 3 | Wspólna Reprezentacja Niemiec | Frank Wiegand (2:06,8) Gerhard Hetz (2:08,3) Hans Zierold (2:08,5) Hans-Joachim Klein (2:05,8) | 8:29,4 | Q |
6. | 2 | 8 | Finlandia | Ilkka Suvanto (2:10,0) Kari Haavisto (2:07,5) Stig-Olof Grenner (2:08,0) Karri Käyhkö (2:04,2) | 8:29,7 | Q |
7. | 1 | 5 | ZSRR | Witalij Sorokin (2:07,7) Giennadij Nikołajew (2:08,0) Serhij Towstopłet (2:08,1) Boris Nikitin (2:06,8) | 8:30,6 | Q |
8. | 1 | 3 | Szwecja | Bengt-Olov Almstedt (2:10,1) Lars-Erik Bengtsson (2:07,0) Bengt Nordwall (2:06,9) Per-Ola Lindberg (2:06,76) | 8:30,76 | Q |
9. | 1 | 2 | Polska | Andrzej Salamon (2:08,2) Bernard Aluchna (2:07,8) Jerzy Tracz (2:08,0) Jan Lutomski (2:07,9) | 8:32,0 | |
10. | 2 | 2 | Węgry | György Müller (2:11,8) László Lantos (2:07,7) Gyula Dobay (2:05,5) József Katona (2:07,6) | 8:32,6 | |
11. | 2 | 6 | Włochy | Fritz Dennerlein (2:11,6) Bruno Bianchi (2:08,5) Angelo Romani (2:10,9) Paolo Galleti (2:07,1) | 8:38,1 | |
12. | 1 | 1 | Francja | Jean-Pascal Curtillet (2:07,4) Gérard Gropaiz (2:10,8) Marc Kamoun (2:09,7) Jean Boiteux (2:13,3) | 8:41,2 | |
13. | 2 | 7 | Jugosławia | Milan Jeger (2:09,6) Slobodan Kićović (2:12,9) Vlado Brinovec (2:15,4) Veljko Rogošić (2:11,9) | 8:49,8 | |
14. | 2 | 1 | Meksyk | Raúl Guzmán (2:12,8) Alfredo Guzmán (2:13,7) Jorge Escalante (2:15,4) Mauricio Ocampo (2:08,4) | 8:50,4 | |
15. | 1 | 7 | Szwajcaria | Peter Bärtschi (2:18,3) Rainer Goltzsche (2:20,4) Karl Fridlin (2:20,9) Hans-Ulrich Dürst (2:18,5) | 9:18,1 | |
1 | 8 | Filipiny | DNS |
Finał
Miejsce | Tor | Państwo | Zawodnik | Czas | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|
5 | Stany Zjednoczone | George Harrison (2:03,4) Richard Blick (2:01,9) Michael Troy (2:02,9) Jeff Farrell (2:02,0) | 8:10,2 | ||
4 | Japonia | Makoto Fukui (2:04,8) Hiroshi Ishii (2:04,8) Tsuyoshi Yamanaka (2:00,6) Tatsuo Fujimoto (2:03,0) | 8:13,2 | ||
3 | Australia | David Dickson (2:06,6) John Devitt (2:03,2) Murray Rose (2:02,7) John Konrads (2:01,3) | 8:13,8 | ||
4. | 6 | Wielka Brytania | Hamilton Milton (2:08,7) John Martin-Dye (2:05,2) Richard Campion (2:08,4) Ian Black (2:05,8) | 8:28,1 | |
5. | 7 | Finlandia | Ilkka Suvanto (2:09,0) Kari Haavisto (2:08,1) Stig-Olof Grenner (2:07,3) Karri Käyhkö (2:05,3) | 8:29,7 | |
6. | 8 | Szwecja | Sven-Göran Johansson (2:09,1) Lars-Erik Bengtsson (2:08,2) Bengt Nordwall (2:06,5) Per-Ola Lindberg (2:07,2) | 8:31,0 | |
7. | 2 | Wspólna Reprezentacja Niemiec | Frank Wiegand (2:06,3) Gerhard Hetz (2:09,0) Hans Zierold (2:08,4) Hans-Joachim Klein (2:08,1) | 8:31,8 | |
8. | 1 | ZSRR | Igor Łużkowskij (2:10,3) Giennadij Nikołajew (2:08,0) Witalij Sorokin (2:07,0) Boris Nikitin (2:06,9) | 8:32,2 |
Przypisy
- ↑ Historia rekordu świata w sztafecie 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn (ang.). MKOl, 2002-01-18. [dostęp 2017-03-29]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ Melbourne 1956 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn (finał) – wyniki (ang.). [dostęp 2017-03-29].
Bibliografia
- Rzym 1960 – 4 × 200 m stylem dowolnym mężczyzn – wyniki (ang.). [dostęp 2017-03-29].
Media użyte na tej stronie
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
Autor: https://phabricator.wikimedia.org/diffusion/GOJU/browse/master/AUTHORS.txt, Licencja: MIT
An icon from the OOjs UI MediaWiki lib.
An icon that represents a gold medal
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
An icon that represents a silver medal
An icon that represents a bronze medal
Pictograms of Olympic sports - Swimming. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Sport records icon to be used for world records.
Flag of the unified Team of Germany for the Olympic Games, 1960–1968.
Flaga Finlandii
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Olympic Movement flag
Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.
- Colors as per http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
- blue: PMS 3005C
- yellow: PMS 137C
- black: PMS 426C
- green: PMS 355C
- red: PMS 192C
- Dimensions of the rings taken from http://fairspielen.de/wp-content/uploads/2015/09/Annexe-3-Olympism_and_the_Olympic_Symbol_-_Principles_and_Usages_Guide-1.pdf
Flag of the Philippines (1919–1936)
Flag of Mexico (1934-1968)
Sport records icon to be used for Olympic records.
Flag used in 1908–12 Olympic games to represent Australasian team