PWS-15
| ||
![]() Sylwetka myśliwca PWS-15 | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Producent | Podlaska Wytwórnia Samolotów | |
Konstruktor | Aleksander Grzędzielski August Bobek-Zdaniewski | |
Typ | samolot myśliwski | |
Konstrukcja | dwupłat o konstrukcji mieszanej | |
Załoga | 1 | |
Historia | ||
Data oblotu | grudzień 1930 | |
Liczba egzemplarzy | 1 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 1 silnik widlasty Lorraine-Dietrich 12 Eb | |
Moc | 336 kW (450 KM) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 10 m | |
Długość | 7,5 m | |
Wysokość | 3 m | |
Powierzchnia nośna | 23 m² | |
Masa | ||
Własna | 1145 kg | |
Użyteczna | 370 kg | |
Startowa | 1515 kg | |
Zapas paliwa | 280 l | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 237 km/h | |
Prędkość przelotowa | 210 km/h | |
Prędkość minimalna | 88 km/h | |
Prędkość wznoszenia | 12 m/s | |
Pułap praktyczny | 6000 m | |
Zasięg | 410 km | |
Rozbieg | 80 m | |
Dobieg | 70 m | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,92 mm |
PWS-15 – polski jednomiejscowy samolot myśliwski w układzie dwupłatu z lat 30. XX wieku konstrukcji inż. Aleksandra Grzędzielskiego oraz inż. Augusta Bobka-Zdaniewskiego, zbudowany w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej. Oblatany w grudniu 1930 roku PWS-15 był studium porównawczym z zaprojektowanym w tym samym czasie jednopłatowym myśliwcem PWS-10. Mimo lepszych właściwości lotnych PWS-15 do produkcji seryjnej wszedł PWS-10, a dyrekcja wytwórni nakazała demontaż płatowca oraz zatajenie informacji o jego istnieniu i osiągach.
Historia

W 1928 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów inżynierowie Aleksander Grzędzielski i August Bobek-Zdaniewski zaprojektowali górnopłat myśliwski PWS-10[1]. Prototyp samolotu, konkurencyjnego wobec PZL P.1 konstrukcji Zygmunta Puławskiego, oblatany został w marcu 1930 roku[2]. Po pomyślnym przejściu prób w IBTL w połowie 1930 roku myśliwiec został zamówiony przez lotnictwo wojskowe w liczbie 50 sztuk (w 1931 roku zamówienie zostało powiększone o kolejne 30 egzemplarzy) i skierowany do produkcji seryjnej[2]. Podczas przygotowań do produkcji PWS-10 z inicjatywy konstruktorów do celów porównawczych została zaprojektowana i zbudowana dwupłatowa wersja myśliwca, o oznaczeniu PWS-15[3][4]. W 1930 roku została opracowana dokumentacja pary skrzydeł, które po wykonaniu zamontowano do jednego z dwóch prototypów PWS-10[5][6]. Samolot został oblatany w grudniu 1930 roku przez pilota fabrycznego Franciszka Rutkowskiego[4][7][a]. W opinii oblatywacza samolot miał lepszą prędkość wznoszenia, sterowność i zwrotność w porównaniu do PWS-10, przy nieznacznie niższej prędkości maksymalnej[3][4][b]. Z powodu zaawansowania prac przygotowawczych do produkcji PWS-10 i możliwych komplikacji organizacyjnych w przypadku zmiany typu zamówionego samolotu dyrekcja wytwórni poleciła w lutym 1931 roku zdemontowanie maszyny i utajnienie wszelkich informacji o jej powstaniu[3][8]. Istnienie samolotu zostało potwierdzone przez jednego z konstruktorów – Augusta Zdaniewskiego – po ponad 40 lat od jego zbudowania, w 1971 roku[9].
Opis konstrukcji i dane techniczne
PWS-15 był jednosilnikowym, jednoosobowym dwupłatem myśliwskim o konstrukcji mieszanej[10]. Kadłub tworzyła kratownica spawana z rur stalowych wykrzyżowana cięgnami z drutu, o przekroju owalnym, pokryta z przodu blachą duralową, a dalej płótnem[10][11]. Kabina pilota otwarta, osłonięta wiatrochronem, z fotelem dostosowanym do spadochronu plecowego[11]. Tablica przyrządów składała się z busoli, prędkościomierza, wysokościomierza, zakrętomierza, obrotomierza, wskaźników temperatury wody chłodzącej i oleju oraz wskaźnika poziomu paliwa[11]. Z lewej strony kabiny zamontowano dźwignię sterowania silnikiem, zaś z prawej były umieszczone dźwignie awaryjnego zrzutu zbiornika paliwa i regulacji żaluzji chłodnicy[11].
Płaty prostokątne z zaokrąglonymi końcówkami, dwudźwigarowe, trójdzielne, konstrukcji drewnianej; noski pokryte sklejką, a reszta płótnem[10]. Komora płatów jednoprzęsłowa, połączona stójkami w kształcie odwróconego „N” i usztywniona profilowanymi cięgnami stalowymi[10][12]. Profil płata cienki (10%), o jednakowej grubości na całej długości z wyjątkiem końcówek[10][13]. Rozpiętość skrzydeł wynosiła 10 metrów[5][10]. Powierzchnia nośna wynosiła 23 m², przy czym 56% powierzchni przypadało na płat górny, a 44% na dolny[10][11]. Lotki znajdowały się na obu płatach i miały powierzchnię 2,4 m², z czego 59% powierzchni przypadało na płat górny, a 41% na dolny[10]. Obciążenie powierzchni wynosiło 65,8 kg/m²[14].
Długość samolotu wynosiła 7,5 metra, a wysokość 3 metry[5][10][c]. Masa własna płatowca wynosiła 1145 kg, masa użyteczna 370 kg, zaś masa całkowita (startowa) 1515 kg[5][10][d]. Usterzenie klasyczne, spawane z rur stalowych, kryte płótnem, z przestawialnym statecznikiem pionowym oraz statecznikami poziomymi podpartymi pojedynczymi zastrzałami i usztywnionymi drutem[10]. Podwozie klasyczne, dwugoleniowe, z dzieloną osią, z amortyzatorami Vickers; z tyłu płoza ogonowa, wykonana ze stalowego resora[10].
Napęd stanowił chłodzony cieczą 12-cylindrowy silnik widlasty w układzie W Lorraine-Dietrich 12 Eb o mocy nominalnej 336 kW (450 KM) przy 1850 obr./min, mocy startowej 478 KM i masie 400 kg, napędzający stałe, drewniane, dwułopatowe śmigło ciągnące firmy Szomański o średnicy 2,89 metra[10][15]. Obciążenie mocy wynosiło 3,36 kg/KM[14]. Odrzucany w locie zbiornik paliwa miał pojemność 280 litrów, zaś zbiornik oleju mieścił 30 litrów[5][10]. Prędkość maksymalna wynosiła 237 km/h, prędkość przelotowa 210 km/h, zaś prędkość minimalna 88 km/h[10][11][e]. Zużycie paliwa wynosiło 100 litrów/h[5]. Maszyna osiągała pułap praktyczny 6000 metrów z prędkością wznoszenia wynoszącą 12 m/s przy ziemi[10][11][f]. Samolot charakteryzował się rozbiegiem wynoszącym 80 metrów i dobiegiem 70 metrów[10][g]. Zasięg wynosił 410 km[10][h]. Minimalny promień zakrętu wynosił 65 metrów[10].
Uzbrojenie samolotu stanowiły dwa karabiny maszynowe Vickers kal. 7,92 mm z zapasem amunicji wynoszącym 500 sztuk na lufę[5][10]. Broń była synchronizowana z wykorzystaniem urządzenia uzgadniającego Colbert, zaś strzelanie odbywało się za pomocą celownika kolimatorowego Chretién[10]. Maszyna wyposażona też była w fotokarabin K-28 i rakietnicę Perkun z zapasem 10 nabojów[10].
Malowanie
Prototyp PWS-15 pomalowany był na kolor zielonooliwkowy[5].
Uwagi
- ↑ Morgała 2003 ↓, s. 38 podaje, że oblot odbył się w marcu 1931 roku, zaś Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 twierdzą, że miało to miejsce w końcu 1930 lub na początku 1931 roku.
- ↑ Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 podają, że samolot miał również większą od PWS-10 prędkość maksymalną.
- ↑ Green i Swanborough 1995 ↓, s. 484 podają, że wysokość samolotu wynosiła 2,7 metra.
- ↑ Green i Swanborough 1995 ↓, s. 484 i Cynk 1971 ↓, s. 405 podają, że masa własna wynosiła 1050 kg, zaś masa startowa 1420 kg.
- ↑ Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158, Morgała 1972 ↓, s. 104 i Green i Swanborough 1995 ↓, s. 484 podają, że samolot osiągał prędkość maksymalną 250 km/h.
- ↑ Morgała 1972 ↓, s. 104 i Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 podają, że pułap wynosił 6500 metrów; Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 podają też, że prędkość wznoszenia wynosiła 6,5 m/s.
- ↑ Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 podają, że rozbieg samolotu wynosił 95 m.
- ↑ Glass 2004 ↓, s. 289 podaje, że zasięg samolotu wynosił 420 km, zaś Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158 twierdzą, że 520 km.
Przypisy
- ↑ Morgała 2003 ↓, s. 36.
- ↑ a b Morgała 2003 ↓, s. 37.
- ↑ a b c Morgała 2003 ↓, s. 38.
- ↑ a b c Glass 2004 ↓, s. 287.
- ↑ a b c d e f g h Chwałczyk i Glass 1990 ↓, s. 158.
- ↑ Cynk 1971 ↓, s. 405.
- ↑ Morgała 1972 ↓, s. 102.
- ↑ Glass 2004 ↓, s. 287-289.
- ↑ Morgała 2003 ↓, s. 38, 41.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v Morgała 2003 ↓, s. 41.
- ↑ a b c d e f g Glass 2004 ↓, s. 289.
- ↑ Morgała 1972 ↓, s. 102-103.
- ↑ Morgała 1972 ↓, s. 103.
- ↑ a b Morgała 1972 ↓, s. 104.
- ↑ Glass 2004 ↓, s. 289-290.
Bibliografia
- Tadeusz Chwałczyk, Andrzej Glass: Samoloty PWS. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1990, seria: Biblioteczka Skrzydlatej Polski. ISBN 83-206-0899-6.
- Jerzy B. Cynk: Polish aircraft 1893-1939. London: Putman & Company Limited, 1971. ISBN 0-370-00085-4.
- Andrzej Glass: Polskie konstrukcje lotnicze do 1939 r. T. 1. Sandomierz: Stratus, 2004. ISBN 83-916327-8-4.
- William Green, Gordon Swanborough: The Complete Book of Fighters. New York: Smithmark, 1995. ISBN 978-0-8317-3939-3. (ang.)
- Andrzej Morgała: Polskie samoloty wojskowe 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1972.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09319-9.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1921–1993).
Roundel of the Polish Air Force (1918–1921).
Sylwetka prototypu polskiego samolotu myśliwskiego PWS-15.
Autor: Zala, Licencja: CC BY-SA 4.0
Francuski 12-cylindrowy silnik rzędowy Lorraine Dietrich 12 Eb z okresu po 1924 r., ze zbiorów Muzeum Lotnictwa Polskiego w Krakowie.