PZL.4
![]() PZL.4 (1932) | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | górnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – stałe |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | 8 stycznia 1932 |
Wycofanie ze służby | 1937 |
Dane techniczne | |
Napęd | 3 silniki gwiazdowe, 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A |
Moc | 240 KM (176 kW) (każdy) |
Wymiary | |
Rozpiętość | 24,40 m |
Długość | 16,50 m |
Wysokość | 3,30 m |
Powierzchnia nośna | 77,00 m² |
Masa | |
Własna | 4 081 kg |
Startowa | 5 586 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 190 km/h |
Prędkość przelotowa | 170 km/h |
Prędkość minimalna | 105 km/h |
Prędkość wznoszenia | 2,3 m/s |
Pułap | 2 800 m |
Zasięg | 800 km |
Dane operacyjne | |
Liczba miejsc | |
10 | |
Użytkownicy | |
Polska |
PZL.4 (PZL-4) – prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego, projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.
Historia
W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4. Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F.VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4.
Budowa prototypu kosztowała aż 1.416.110 zł i przyniosła wytwórni stratę w wysokości 663.000 zł w 1931 roku (cenę samolotu ustalono na 351.000 zł)[1].
Służba w lotnictwie
Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych.
Opis techniczny
Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A o mocy 249 KM każdy. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi.
Wersje
PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.
Przypisy
- ↑ Wojciech Mazur. Samoloty komunikacyjne PLL LOT. Seria: Wielki leksykon uzbrojenia. Wrzesień 1939. Tom 81. Warszawa: Edipresse Polska, 2016. ISBN 978-83-7945-055-8. s.13-16
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Polish civilian aviation PZL.4 only prototype. (1932)