Pałac w Duniłowiczach

Pałac Tyszkiewiczów w Duniłowiczach
(nie istnieje)
Ilustracja
Pałac w 1916 roku
Państwo

 Białoruś

Miejscowość

Duniłowicze

Typ budynku

pałac (dwór)

Kondygnacje

2

Rozpoczęcie budowy

XVIII w.

Zniszczono

1916-1918

Kolejni właściciele

Józef Tyszkiewicz

Położenie na mapie Białorusi
Ziemia55°04′12,2″N 27°14′29,8″E/55,070056 27,241611

Pałac Tyszkiewiczów w Duniłowiczach – nieistniejący już pałac (dwór), znajdujący się w Duniłowiczach na Białorusi, wchodzący w skład zespołu dworsko-parkowego.

Historia

Pałac wzniesiono w XVIII w. Ostatnim właścicielem był hrabia Józef Tyszkiewicz, największy właściciel ziemski w regionie (1064 dziesięciny ziemi). Pałac został zniszczony podczas I wojny światowej i nie został odbudowany. 7 lutego 1916 roku przy pałacu odbył się przegląd wojsk rosyjskich.

W dwudziestoleciu międzywojennym majątek leżał w Polsce, w województwie wileńskim[a], w powiecie duniłowickim (od 1926 postawskim), w gminie Duniłowicze.

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało tu 58 osób, 57 było wyznania rzymskokatolickiego a 1 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali polską przynależność narodową. Było tu 5 budynków mieszkalnych[1]. W 1931 w 5 domach zamieszkiwało 99 osób[2].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Duniłowiczach. Podlegała pod Sąd Grodzki w Duniłowiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Duniłowiczach[3].

Uwagi

  1. Przynależność wojewódzka zmieniała się. Wieś leżała w województwie nowogródzkim (1921 - 1922), w Ziemi Wileńskiej (1922 - 1926) i w województwie wileńskim (od 1926)

Przypisy

  1. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 22.
  2. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 38.
  3. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 377.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie